Από τις μεγαλύτερες ανοησίες που διακινήθηκαν στα ελληνικά μίντια αυτές τις ημέρες είναι ότι η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία της υπερδύναμης απειλεί με …κατάργηση τη Δημοκρατία!
Διατυπώνεται, διαχρονικά, από αυτούς που νομίζουν ότι Δημοκρατία είναι η διατήρηση της κατάστασης των πραγμάτων που τους συμπεριλαμβάνει. Ή ότι Δημοκρατία είναι η επικράτηση των επιδιώξεων μιας φωτισμένης ελίτ...
Στο βάθος του μυαλού τους απορούν γιατί ψηφίζουν όλοι. Δεν θα ήταν καλύτερα να ψηφίζουν μόνο οι μορφωμένοι, οι ειδικοί και οι μέσα στα.. πράγματα; Μπορεί η ψήφος ενός μαύρου στο Χάρλεμ να έχει την ίδια βαρύτητα με την ψήφο ενός κινηματογραφικού αστέρα που βγήκε από το σελοφάν του για να πει στους άλλους τι να ψηφίσουν; Η ενός γιάπη της Γουόλ Στριτ;
Για να το προσαρμόσουμε στα δικά μας. Μπορεί η ψήφος ενός κτηνοτρόφου από την ορεινή Άρτα ή ενός άνεργου από την Κοκκινιά, να μετράει το ίδιο με την ψήφο του "κυρίου" που σιτίζεται μεσημέρι - βράδυ στα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας παρέα με την αστική αφρόκρεμα της πόλης;
Ο φόβος ότι "θα γίνουμε όλοι ίσα κι όμοια" είχε διατυπωθεί πριν από χρόνια από μια αυθεντική εκπρόσωπο της "καλής" αστικής Αθήνας –πραγματικά σπουδαία γυναίκα, που δεν ζει πια– με τη δημόσια επιφύλαξή της για την καθολική ψηφοφορία. Ο πρώην σοσιαλιστής Θ. Πάγκαλος πάλι, φοβάται τους "κατσαπλιάδες".
Κάποιοι λοιπόν ανησυχούν μήπως ο, πράγματι, άξεστος μισογύνης, μισαλλόδοξος και κερδοσκόπος Τραμπ είναι προμήνυμα κατάργηση της Δημοκρατίας. Η απάντηση ήλθε από τους αντιπάλους του.
Μπάρακ Ομπάμα: "Τώρα όλοι στηρίζουμε τον Ντόναλντ Τραμ. Για να επιτύχει την επόμενη μέρα πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε όλοι μία ομάδα. Είμαστε όλοι στο ίδιο στρατόπεδο. Δεν είμαστε πρώτα Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι… Είμαστε πρώτα Αμερικανοί, πρώτα πατριώτες".
Η Χίλαρυ Κλίντον διαλυμένη από την ήττα της είπε: "Συνεχάρην τον Τραμπ και προσφέρθηκα να δουλέψω μαζί του για το καλό της χώρας μας. Ελπίζω να είναι ένας επιτυχημένος πρόεδρος για όλους τους Αμερικανούς. Χρωστάμε στον Τραμ μια ευκαιρία να κυβερνήσει".
Προφανώς δεν ρίχνουν νερό στο μύλο κατάργησης της Δημοκρατίας. Αντίθετα- την ενισχύουν.
Αυτό είναι το μεγαλείο της Δημοκρατίας. Κάθε προεκλογική περίοδος στην Αμερική είναι βούρκος. Ανασύρονται τα χειρότερα επιχειρήματα, διακινούνται οι πιο άθλιες όψεις του αντίπαλου, χρησιμοποιούνται τα πιο αθέμιτα μέσα για να κινητοποιήσουν τα κατώτερα αισθήματα των ψηφοφόρων. Αλλά μόλις βγει το αποτέλεσμα, αυτά διαγράφονται.
Αυτό είναι Δημοκρατία. Δεν είναι η αυτάρεσκη επιθυμία των "ανώτερων" να επιβληθούν με τη δύναμη των μέσων που διαθέτουν στους "κατώτερους". Είναι η τήρηση των κανόνων.
Στην Αμερική το είδαμε για μια φορά ακόμη. Ο ηττημένος δείχνει ότι δρα στο δημόσιο χώρο για τη χώρα του, όχι για τον εαυτό του και την παρέα του. Ως ηττημένος ενδιαφέρεται πάλι για τη χώρα του, δίπλα στον νικητή. Δεν έχει τη λογική: χωρίς έμενα στο παιχνίδι, στάχτη και μπούρμπερη…
Στην Ελλάδα μετά από εκλογές ακούγεται συχνά το μικρόψυχο "ελπίζω να μην μετανιώσουν οι ψηφοφόροι". Ή το αντιδημοκρατικό "δεν θα επιτρέψουμε…". Στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, κάποιοι δεν καταλαβαίνουν αυτό που έλεγε ο Μιτεράν: "Πριν από τις εκλογές και μετά από αυτές μεσολαβεί κάτι: οι εκλογές".
Toυ κ.Γ.Λακόπουλου
