την αντίθετη πορεία..Ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, υπέγραψε τη Δευτέρα το νόμο σχετικά με τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, ο οποίος στοχεύει στην αποσαφήνιση των τομέων της ρωσικής οικονομίας που δεν θα είναι ανοιχτοί σε ξένους επενδυτές, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Κρεμλίνου.
Η υπογραφή του νόμου αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για έναν από τους κεντρικούς στόχους της προεδρίας Πούτιν: να ξαναφέρει τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας -και πάνω απ' όλα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο- υπό κρατικό έλεγχο, μετά την πώλησή τους κατά τη δεκαετία του 1990 -περίοδο των αποκρατικοποιήσεων, που ακολούθησε τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης.
Ο νόμος θα τεθεί σε ισχύ λίγες ημέρες πριν την ανάληψη των καθηκόντων του προέδρου της χώρας από το νεοεκλεγέντα στη θέση αυτή Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος την προσεχή Τετάρτη θα κληρονομήσει μια οικονομία, στην οποία θα επικρατούν εταιρείες υπό κρατικό έλεγχο, όπως είναι η εταιρεία εξαγωγής φυσικού αερίου Gazprom, της οποίας επικεφαλής ήταν, μέχρι πρόσφατα, ο ίδιος ο Μεντβέντεφ.
Ο νέος νόμος προσδιορίζει τους 42 τομείς για τους οποίους θα τεθεί περιορισμός των ξένων επενδύσεων, μεταξύ των οποίων είναι η πυρηνική ενέργεια, τα φυσικά μονοπώλια, η εξερεύνηση για στρατηγικά αποθέματα μετάλλων, η αεροπορική και διαστημική τεχνολογία, καθώς και άλλες αμυντικά ευαίσθητες βιομηχανίες.
Η υπογραφή του νόμου αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για έναν από τους κεντρικούς στόχους της προεδρίας Πούτιν: να ξαναφέρει τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας -και πάνω απ' όλα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο- υπό κρατικό έλεγχο, μετά την πώλησή τους κατά τη δεκαετία του 1990 -περίοδο των αποκρατικοποιήσεων, που ακολούθησε τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης.
Ο νόμος θα τεθεί σε ισχύ λίγες ημέρες πριν την ανάληψη των καθηκόντων του προέδρου της χώρας από το νεοεκλεγέντα στη θέση αυτή Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος την προσεχή Τετάρτη θα κληρονομήσει μια οικονομία, στην οποία θα επικρατούν εταιρείες υπό κρατικό έλεγχο, όπως είναι η εταιρεία εξαγωγής φυσικού αερίου Gazprom, της οποίας επικεφαλής ήταν, μέχρι πρόσφατα, ο ίδιος ο Μεντβέντεφ.
Ο νέος νόμος προσδιορίζει τους 42 τομείς για τους οποίους θα τεθεί περιορισμός των ξένων επενδύσεων, μεταξύ των οποίων είναι η πυρηνική ενέργεια, τα φυσικά μονοπώλια, η εξερεύνηση για στρατηγικά αποθέματα μετάλλων, η αεροπορική και διαστημική τεχνολογία, καθώς και άλλες αμυντικά ευαίσθητες βιομηχανίες.
gia ton OTE xtypaei h kampana??
ΑπάντησηΔιαγραφήgia ton OTE xtypaei h kampana??
ΑπάντησηΔιαγραφήτα αμερικανακια γραφουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήA Trojan horse for Russia?On the energy field, this might already be happening..A few days ago, Russia, Bulgaria and Greece (what a surprise..) signed a pipeline-agreement that basically blows up the recent efforts of the EU to get a strategy implemented that will reduce its dependency on Russia
and Greece (what a surprise..)
ΤΕΛΙΚΑ,Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΓΕΤΗΣ.ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΞΕΚΟΛΛΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ (ΦΙΛΟΥΣ)ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ.ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ.ΠΡΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ(ΜΕ ΔΕΞΙΑ ΤΣΕΠΗ)'ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ,ΚΑΘΕΣΤΟΣ ΣΤΑΛΙΝ ΜΕ ΚΟΥΠΟΝΙΑ ΓΙΑ ΨΩΜΙ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ Ο ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήο λιακοπουλος τωρα διακαιωνεται..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιήμερο απεργιακών κινητοποιήσεων από την Τρίτη στον ΟΤΕ κατά της συμφωνίας της κυβέρνησης με την DT. H ΟΜΕ-ΟΤΕ αντιτίθενται στη συμφωνία, καθώς εκτιμά ότι η «συνδιοίκηση» θα φέρει περικοπές θέσεων εργασίας και μείωση των επιδομάτων. Συλλαλητήριο το μεσημέρι στο Κέντρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Πλανώνται πλάνην οικτρά, κυβέρνηση και Γερμανοί, ότι η συμφωνία θα έχει προοπτική όταν βρίσκει καθολικά αντίθετους τους εργαζόμενους και την ελληνική κοινωνία» ανέφερε η ΟΜΕ-ΟΤΕ σε ανακοίνωσή της.
«Τους καλούμε, την ύστατη στιγμή, να προτάξουν το συμφέρον της Ελλάδας, όπως τάχτηκαν να υπηρετούν, και όχι των ιδιωτών» τονίζεται στην ανακοίνωση.
Οι συνδικαλιστές εκτιμούν ότι «η κυβέρνηση, παρά τις αντιδράσεις της κοινωνίας και του πολιτικού κόσμου, εμμένει να διαπραγματεύεται με την Deutsche Telekom για να 'πετύχει' επικοινωνιακά την παρουσίαση της εκποίησης του Ομίλου ΟΤΕ ως 'στρατηγική συμμαχία'».
Θεωρούν επίσης ότι η «όποια συμφωνία θα είναι ουσιαστικά η εκχώρηση της διοίκησης του Ομίλου ΟΤΕ σε δημόσια εταιρεία της Γερμανίας».
Οι εργαζόμενοι θα πραγματοποιήσουν συλλαλητήριο στη 1 το μεσημέρι στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
Είναι αναγκαίο και συνεπώς θεμιτό να έχουμε τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με όλους και φυσικά με μια δύναμη σημαντική όπως η Ρωσία. Είναι όμως εξίσου αναγκαίο να εξηγούν οι κυβερνήτες στο «πόπολο» όχι όλα τα διπλωματικά μυστικά αλλά το γιατί, το πώς και τις πιθανές συνέπειες κάθε στροφής για να γνωρίζουμε πού πάμε και για να μην υποψιάζεται κανείς ότι κυριαρχεί και στον τομέα αυτόν ένας εξ αντικειμένου επικίνδυνος αυτοσχεδιασμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένας δεν έχει αντίρρηση να αναπτύσσει η Ελλάδα στενές σχέσεις με τη Ρωσία, ακόμη και με τη Ρωσία του Πούτιν. Υπό μία προϋπόθεση: ότι το ίδιο θα ισχύει και για τη Ρωσία! Διότι αν το ζητούμενο είναι να αντικαταστήσουμε μια ετεροβαρή σχέση με μια άλλη ετεροβαρή σχέση, τότε να μην ξοδευόμαστε και σε αεροπορικά εισιτήρια για τη Μόσχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟΥ Ι.ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ ΑΠ΄ΤΟ ΒΗΜΑ..
Αυτή «η διπλωματία των αγωγών» δεν είναι ούτε ακίνδυνη ούτε αυτονόητη. Είναι καλύτερα όμως για τη χώρα μας που βρίσκεται μέσα στο παιχνίδι παρά να παρακολουθεί θεατής. Και όσοι (με πρώτο τον γράφοντα) έψεγαν επί τέσσερα χρόνια τον Πρωθυπουργό για εθνική ραθυμία και διεθνή αφασία δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθούν επειδή η ελληνική διπλωματία αποφάσισε να βγει από το πάπλωμα. Ακόμη περισσότερο όταν η δραστηριοποίηση αυτή γίνεται σε έναν άξονα τον οποίο συμμερίζονται πολλοί ευρωπαίοι εταίροι μας.
Αρκεί η κυβέρνηση να ξέρει τι κάνει. Και αρκεί αυτό που κάνει να γίνεται με σχέδιο και συγκρότηση. Οι ΗΠΑ παραμένουν μια μεγάλη δύναμη. Μπορεί τώρα, με μια κυβέρνηση στα τέλη της θητείας της και με τη χειρότερη κυβέρνηση από το 1776 στα χειρότερα επίπεδα της θητείας της, να αποτελούν «τίγρη με χάρτινα πόδια» (που θα έλεγε και ο πρόεδρος Μάο...) αλλά σε επτά μήνες και με έναν φρέσκο πρόεδρο θα ξαναγίνουν τίγρη κανονική.
Το ευχάριστο για αυτόν τον διπλωματικό μπιζιμποντισμό της Αθήνας δεν είναι η σημερινή αδυναμία της Ουάσιγκτον να αντιδράσει, ούτε αυτή η αδυναμία αποτελεί στρατηγικό δεδομένο: υπενθυμίζω ότι οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο τα τελευταία εικοσιτετράωρα της καταρρέουσας προεδρίας Νίξον, όταν ο Λευκός Οίκος ήταν ουσιαστικά ακατοίκητος!
Το ευχάριστο είναι ότι και οι τρεις υποψήφιοι για την προεδρία των ΗΠΑ δείχνουν να έχουν συνειδητοποιήσει (άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο...) ότι η προεδρία Μπους οδήγησε τη χώρα τους σε ένα τραγικό αδιέξοδο και ότι η εξωτερική πολιτική τους χρειάζεται σοβαρή ανακαίνιση. Από αυτό το αναπόφευκτο (όπως φαίνεται...) λίφτινγκ η Ελλάδα μπορεί να βγει στον αφρό.
Πέρα από την Ελλάδα όμως, υπάρχει και ο πλανήτης. Ο οποίος ζει αρκετά δεινά για να υποστεί και έναν νέο «ψυχρό πόλεμο» μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας. Οι Ρώσοι λένε ότι προσδοκούν πολλά από τη νέα αμερικανική διοίκηση, αρκεί να κάνουν και αυτοί το κατιτί τους. Η Ανατολική Ευρώπη και οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης δεν είναι πολιτείες των ΗΠΑ, σωστά, αλλά ούτε και ρωσικά προτεκτοράτα.
Σε αυτό το νέο σκηνικό, πολλά παράθυρα θα ανοίξουν και πολλοί φάκελοι θα μπουν ξανά στο τραπέζι. Η Ελλάδα δεν έχει λόγους να φοβάται. Αρκεί να θυμάται κάτι που έλεγε ένας διάσημος συμπολίτης του Μπράιζα, ο Λάκι Λουτσιάνο: «Αν τραβήξεις πιστόλι, ή θα πρέπει να πυροβολήσεις ή θα το βάλεις εκεί που ξέρεις».
O OTE EINAI " H IΕΡΗ ΑΓΑΛΑΔΑ" ΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΙΖΑΣ.
Η ΜΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΛΑΔΙΑΡΙΔΩΝ..
Η ΜΙΖΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ
ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΕΡΙΑ...
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ...
οι φιλελληνες δημοσιογραφοι μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήO Δ.ΑΠΟΚΗΣ,ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,ΓΡΑΦΕΙ ΑΡΘΡΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΑΛΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΠΡΑΙΖΑ ZEYNO BARAN
ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Hudson Institute
Strategic Vision or Strategic Mess?
Greece should pass on accepting an oil pipeline from Russia.
March 14, 2007
by Dimitris Apokis , Zeyno Baran
By now, almost everyone in Europe is aware of Russia’s use of energy as a political weapon. Even so, as the EU struggles to reach a common stance toward Russia, the Kremlin is about to extend its control over Greek and Bulgarian energy infrastructures—another ominous development in the relationship between Russia and the EU.
President Putin’s upcoming trip to Athens this week places the Greek leadership in a difficult situation. Greece is expected to approve the Russia-backed Burgas-Alexandroupolis (B-A) oil-pipeline project. If it permits Moscow to create such a valuable infrastructure asset, which will be 51 percent owned by Russia, Athens risks undermining not only its own energy security, but that of the entire European Union. Furthermore, the construction of B-A would strain Greece-Turkey relations.
Greece should instead take the politically difficult but strategically wise decision to shelve the project, thus maintaining its sovereignty, contributing to European energy security, and preserving the critically important energy partnership that it is developing with Turkey.
At issue are two interlinked projects: the B-A oil pipeline and the Turkey-Greece-Italy (TGI) gas pipeline. On both, there exist ways to cooperate that would benefit European energy security and diversification away from Russia.
Increasingly large volumes of oil from Russia and the Caspian flow into the Black Sea and through the Turkish straits to world markets. Since this dangerously narrow and congested waterway cannot handle more oil-tanker traffic, all agree that there is need for at least one bypass pipeline. There are thus several competing proposals for the development of Black Sea export routes, from Ukraine, Romania, Bulgaria, and Turkey. Of these, however, only the Bulgarian route is directly backed by the Kremlin.
B-A, which would begin in the Bulgarian Black Sea port of Burgas and end at Alexandroupolis on the Greek Aegean coast, is yet another Russian project undertaken not on a commercial basis, but strictly for political reasons. Some companies have been pressured by Russia to support B-A against their will. Although the Greek government seems to believe that it needs this pipeline for strategic reasons, the pipeline will only damage Greek—and European—interests.
Deputy Minister of Industry and Energy Andrei Dementiyev, Russia’s coordinator for the B-A project, stated clearly at the beginning of this month, “With Transneft as the operator of this pipeline, we envisage that Burgas-Alexandroupolis would be a de facto part of our own pipeline system.” While the EU is struggling to come up with a common position in working with Russia, if two of its members—Greece and Bulgaria—give control of their pipelines to Russia, they would be damaging EU solidarity. Because the Greek government seems to be locked into thinking it absolutely needs this pipeline, it has agreed to terms that will leave it under Russian control.
Furthermore, in order to secure oil for B-A, Greece may have to agree to accept the participation of the Russian natural-gas monopoly Gazprom in the separate TGI pipeline—which would entirely negate the whole purpose of a non-Russian gas transit route to Europe. TGI is a win-win project between Turkey and Greece that will deliver Azeri gas to EU markets. Considering Europe’s tremendous need for energy supplies (specifically gas), and in light of Russia’s intimidation-based energy policy towards the EU, access to an alternative source of gas is extremely important. TGI is already making real progress, and by the end of this year Azerbaijan will already start sending small volumes of much-needed gas to Greece via TGI. In nine years Azerbaijan could export one-third of what Russia currently sends to Europe. This significant volume would free the EU to a considerable extent from Moscow’s grip.
If Greece goes ahead with the B-A pipeline, it will lead to tension with Turkey, which prefers the Samsun-Ceyhan bypass route instead. In its attempt to reduce tanker traffic through the Straits, Turkey itself considered an even shorter bypass oil-pipeline that would end in the Aegean, but dropped it in part due to a number of environmental risks. It is now developing a much longer oil pipeline that would bring oil to the Mediterranean port of Ceyhan.
Greece needs to be strategic: it doesn’t need the B-A pipeline, especially not the way it is structured, but it does need the TGI gas pipeline, which is dependent on cooperation with Turkey.
As we have seen before in Lithuania, Poland, and elsewhere, EU and NATO memberships are not sufficient to protect a country from Russian pressure. Now that this is happening again with key EU member and NATO ally Greece, will the transatlantic alliance finally say “enough”?
The Ukrainian gas crisis in January 2006 brought energy security to the forefront of the EU agenda, finally awakening European nations from the apathy they exhibited towards Russia for many years. In a sign of hope, the EU leaders under the leadership of German Chancellor Angela Merkel began to exhibit this new approach when last week in Brussels she agreed on measures to help Europe reduce its reliance on Russia by 2020. Yet, however hopeful, such measures can never be truly effective if a single member state can undermine them. If Greece does not make the right decision next week, it will surrender to the Kremlin a key piece of the EU’s energy infrastructure—turning this strategic vision into a strategic mess.
Dimitris Apokis, who co-authored this article, is an adjunct fellow.
Dimitris Apokis is an adjunct fellow
Zeyno Baran joined Hudson Institute as Senior Fellow and Director of Hudson’s Center for Eurasian Policy in April 2006.
Να με συγχωρείτε αγαπητοί μου αλλά οι εεληνικές "κρατικές" επιχειρήσεις μόνο υπό κρατικό έλεγχο δεν είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι υπό τον έλεγχο της κομματικής-συνδικαλιστικής μαφίας.
Μην συγκρίνουμε την "κρατική" Γκαζπρομ που δουλεύει με ιδιωτική-παραγωγική νοοτροπία (γι' αυτό και έγινε ο γίγας που έγινε) με τα δικά μας κομματικά-συνδικαλιστικά παραμάγαζα.
Και κάτι τελευταίο: Το δρόμο της ελεύθερης οικονομίας ακολουθεί τα τελευταία χρόνια και η κομμουνιστική Κίνα με τα γνωστά για την οικονομία της αποτελέσματα.
Εμείς εδώ γιατί επιμένουμε στα ξωφλημένα αριστερά ιδεολογήματα;