Που είναι τα τρακτέρ..;

Τι απέγιναν τα τρακτέρ..;

Παραδοσιακά, από το Νοέμβρη ως το Μάρτη ήταν εποχή κινητοποιήσεων στον κάμπο. Ακόμα και για συμβολικούς λόγους, οι αγρότες έβγαιναν στους δρόμους.. Φέτος έμειναν στα σπίτια και τα χωράφια τους. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Οφείλεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων.Η ουσία όμως είναι πως υπάρχει και πάλι ελπίδα για τον ΄Ελληνα αγρότη λόγω της διεθνούς κατάστασης.

Οι διεθνείς τιμές για τα δημητριακά έχουν τετραπλασιαστεί μέσα σε ένα χρόνο:

Οσοι καλλιεργητές έβαλαν, έχουν ήδη προπωλήσει τις σοδειές τους! Οι υπόλοιποι σκέφτονται να εγκαταλείψουν το μπαμπάκι ή ακόμα και επιδοτούμενες καλλιέργειες..
Η έκρηξη της διεθνούς ζήτησης για σιτηρά (κυρίως από Ινδία και Κίνα) εξασφαλίζει καί στην πολιτική ηγεσία της χώρας μια ανάπαυλα σε σχέση με το μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάθε κυβέρνηση, όταν η συζήτηση στρέφεται στη γεωργία. Την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών. Αυτό είναι αναγκαίο επειδή τα προσοδοφόρα προϊόντα (εκείνα που εξασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα στον αγρότη), όπως το βαμβάκι, δεν έχουν ζήτηση και η στρόφιγγα των επιδοτήσεων από τις Βρυξέλλες κλείνει. Ως και τον περασμένο Ιούνιο, η κυβέρνηση έβλεπε ως μόνη σοβαρή εναλλακτική λύση τα ενεργειακά φυτά για την παραγωγή βιοκαυσίμων.

Τώρα με τις τιμές των σιτηρών να εκτοξεύονται ίσως μια νέα προοπτική αναδιοργάνωσης των καλλιεργιών να επιτευχθεί χωρίς την παραμικρή κρατική ή Ευρωπαική "ώθηση"..