Δεν είναι ένα παιχνίδι συμβόλων. Για κάποιους σίγουρα δεν είναι καν παιχνίδι, αλλά μάλλον ακατάληπτα, σαν τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά.
Οι αριθμοί και οι μεταξύ τους σχέσεις δεν είναι αφηρημένα στοιχεία. Αυτονομούνται, γίνονται μέθοδος, διαδικασία, για να φέρουν τα πράγματα στο επίπεδο του ανθρώπου, να τα κάνουν μετρήσιμα και διαχειρίσιμα, αλλά δεν συρρικνώνονται σε εργαλεία, δεν εκφυλίζονται σε σημεία.
Ξεφεύγουν από την ευθεία, διευρύνουν τον κόσμο και μας λένε καινούργιες ιστορίες, παρέα με τις λέξεις, τις έννοιες, τις λογικές διασυνδέσεις, τις ερμηνείες και άλλες πολλαπλές διεργασίες.
Ποια ιστορία μάς λένε τα στοιχεία για την ελληνική οικονομία, που αναπτύχθηκε με σχεδόν 4πλάσιο ρυθμό από το μέσο όρο της Ευρωζώνης;
Μια ιστορία ταχύτητας σε αδύναμο διεθνές περιβάλλον και επίμονης γεωπολιτικής αναταραχής. Ενα συγκριτικό πλεονέκτημα, για να περιορίσουμε το χάσμα της δεκαετούς κρίσης. Το β’ τρίμηνο, είχαμε τον δεύτερο υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης στην Ε.Ε. σε τριμηνιαία βάση και τον όγδοο υψηλότερο σε ετήσια.
Καλό, πάγκαλο στου κόσμου τα δύσκολα. Δεν είναι, όμως, ένας κόσμος, αλλά πολλοί και οι θετικές πλευρές δεν μπορεί να εξαντλούνται σε ένα «καλά είναι», καλύτερα από τους άλλους. Λείπει κάτι. Η καθημερινότητα έχει γινάτι. Από την ακρίβεια και την κατάσταση στην υγεία μέχρι τη διάχυση της μεγέθυνσης.
Εδώ είμαστε. Οταν τα όποια αποτελέσματα δεν φτάνουν στους πολλούς, τι να τους πουν οι δείκτες. Μάλλον ταΐζουν τους φόβους και τις υποψίες τους ότι δεν είναι καλεσμένοι στο πάρτι.
Εχει δίκιο ο πρωθυπουργός, όταν λέει ότι η «ανάπτυξη, για να έχει νόημα, πρέπει να μεταφράζεται σε ακόμα περισσότερες, καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, ενίσχυση διαθέσιμου εισοδήματος και μείωση των ανισοτήτων».
Ειδάλλως, το 2,3% ή το 1,1% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2024 είναι σαν την πρόταση του Τσόμσκι «οι άχρωμες πράσινες ιδέες κοιμούνται μανιασμένα». Στερείται νοήματος, μολονότι τυπικά ορθή...
Της κ.Κ.Τζωρτζινάκη
