Το ερχόμενο Σάββατο η Θεσσαλονίκη θα καταστεί (με συνέπεια που θα τη ζήλευε και... βρετανός τζέντλεμαν) φρούριο.
Όπως κάθε χρόνο, κατά τα τελευταία έτη, η πόλη θα βρεθεί σε αστυνομικό κλοιό και για πολλές ώρες το κέντρο της θα είναι απροσπέλαστο. Χωρίς διαπιστευτήρια, ούτε... μύγα δεν θα περνά από τον ανατολικό στο δυτικό τομέα!
Πάνω από 5.000 αστυνομικοί, πολλοί από τους οποίους θα έλθουν από την Αθήνα και όμορους νομούς, θα... αναπτυχθούν, σύμφωνα με το πλάνο που έχει εκπονήσει η ΕΛ.ΑΣ., στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τη ΔΕΘ, αλλά και κατά μήκος της πανεπιστημιούπολης.
Παράλληλα, ειδικοί φράχτες από πλεξιγκλάς, συνεπικουρούμενοι και από κλούβες των ΜΑΤ, πρόκειται να τοποθετηθούν περιμετρικά του χώρου της έκθεσης έτσι ώστε να σχηματίσουν ένα, κυριολεκτικά, απροσπέλαστο τείχος, προς το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, όπου αργά εκείνο το απόγευμα ο πρωθυπουργός θα πραγματοποιήσει τα εγκαίνια της φετινής 76ης ΔΕΘ και θα μιλήσει στους εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων.
Σε ετοιμότητα θα βρίσκεται επίσης μεγάλη δύναμη των ομάδων «Δέλτα» και «Δίας» (με ενισχύσεις κι από την πρωτεύουσα, καθώς οι συνάδελφοί τους από την Αθήνα διαθέτουν εμπειρία σε εκτεταμένα επεισόδια), ενώ κοντά στο Βελλίδειο, θα μεταβεί, για παν ενδεχόμενο, και ο «Αίαντας», η ειδική αντλία ρίψης νερού της ΕΛ.ΑΣ.
Οι φόβοι σοβαρών επεισοδίων συνεπεία των κινητοποιήσεων που έχουν προαναγγείλει διάφορες κοινωνικές ομάδες, εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα καθώς και δημόσιοι υπάλληλοι, «Αγανακτισμένοι», αριστεριστές και αντιεξουσιαστές, είναι υπαρκτοί και μάλλον (αν ρίξει κανείς μια ματιά στην προϊστορία) αναπόφευκτοι. Ενδέχεται, μάλιστα, λόγω και της κατάστασης στην οικονομία, φέτος, τα «παρατράγουδα» να... ξεφύγουν.
Εννοείται βέβαια ότι την ίδια ημέρα τα καταστήματα πέριξ της Έκθεσης, σε ακτίνα εκατοντάδων μέτρων, θα είναι ερμητικά κλειστά, με ειδικές κατασκευές στις προσόψεις τους, για να αποφευχθούν καταστροφές στις βιτρίνες τους και... πλιάτσικα επί των εμπορευμάτων τους.
Το παράδοξο σε όλη αυτή την προετοιμασία, που παραπέμπει ευθέως σε πολεμική ετοιμότητα, προ μιας κρίσιμης μάχης, είναι ότι οργανώνεται για τη μεγαλύτερη (θεωρητικά, πλέον) οικονομική γιορτή της Θεσσαλονίκης.
Όχι πολύ μακριά στο παρελθόν, πριν υποστεί αυτή την αποκρουστική μετάλλαξη που παρουσιάζει εσχάτως και που δεν τιμά κανέναν, η Γενική Έκθεση του Σεπτέμβρη ήταν πραγματική γιορτή. Ένα αμιγώς οικονομικό γεγονός, που κατάφερνε να συνδυάζει και την πολιτική της διάσταση με τον εκάστοτε πρωθυπουργό να ξεκινά τη νέα οικονομική χρονιά από τη Θεσσαλονίκη.
Δεν ζητά φυσικά κανείς να επιστρέψουμε στην εποχή του... λούνα πάρκ, της μαύρης μπίρας, του λουκάνικου και των αγοραπωλησιών τύπου... πανηγυριού, ούτε να συρρέουν οι πρέσβεις διαφόρων χωρών με σκοπό να γίνουν αυτήκοοι μάρτυρες της ομιλίας του πρωθυπουργού, που ανέλυε την οικονομική πολιτική του επόμενου έτους.
Πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά της Γενικής Έκθεσης, πιθανότατα δεν θα αναβιώσουν ποτέ ξανά. Όχι, τουλάχιστον, όπως τα γνωρίζαμε, διότι οι καιροί έχουν αλλάξει, και συν τοις άλλοις λείπει και η αθωότητα εκείνης της εποχής.
Όμως από το σημείο αυτό, μέχρι τη σημερινή ντροπιαστική εικόνα, όπου τα εγκαίνια της ΔΕΘ έχουν εξελιχθεί σε πεδίο εκδήλωσης διαμαρτυριών, ανάπτυξης οδομαχιών, πετροπολέμων, ρίψης χημικών και καταστροφών καταστημάτων, ο δρόμος είναι πολύ μακρύς.
Ο θεσμός απαξιώνεται. Οι εκθέτες αποφεύγουν την παρουσία τους στην έκθεση, ενώ και ο απλός κόσμος, οι πολίτες της Θεσσαλονίκης ...πλην όσων είναι υποχρεωμένοι να παραστούν στα εγκαίνια, αλλά κι εκάστοτε οι κομματικοί χειροκροτητές- προτιμούν να λείπουν από την πόλη το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο. «Δραπέτες» στις παραλίες της Χαλκιδικής.
Η γιορτή, δυστυχώς, έχει μεταλλαχθεί σε πεδίο μάχης και αυτό πρέπει να αλλάξει. Η ΔΕΘ πρέπει να βρει ένα νέο προσανατολισμό. Να ξαναγίνει το μεγάλο οικονομικό γεγονός που θα στρέψει στη Θεσσαλονίκη το ενδιαφέρον του εγχώριου κι αλλοδαπού επιχειρηματικού ενδιαφέροντος. Να ξαναπροσελκύσει περισσότερες από 30 κρατικές συμμετοχές (όπως έκανε στις δεκαετίες του '80 και του '90), αντί των μόλις 8 που έχει φέτος, και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να επιστρέψουν και όλες οι μεγάλες ελληνικές ιδιωτικές επιχειρήσεις, που την έχουν εγκαταλείψει.
Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος και αν δεν υπάρξει αυτό το δημιουργικό σοκ, σύντομα η πόλη θα έχει χάσει ακόμη μια μεγάλη ευκαιρία. Του χρόνου, μετά μαθηματικής βεβαιότητας, οι αστυνομικές δυνάμεις πιθανότατα θα είναι διπλάσιες, τα επεισόδια, μαζί με τις καταστροφές, πολλαπλάσια και οι επίσημες κρατικές συμμετοχές, οι εκθέτες και οι επισκέπτες εμφανώς λιγότεροι, σε μια Γενική Έκθεση που θα θυμίζει όλο και περισσότερο πεδίο μάχης./Λ.Λιάμης.
