Στην πολιτική, υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που θέτουν στόχους συγκεκριμένους. Τους επιδιώκουν με επιμονή, ακόμη και διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι αυτοί κινούνται και ενεργούν με προκατασκευασμένες απόψεις που ενίοτε προσπαθούν να επιβάλουν. Του Αγγ.Αθανασόπουλου
Σε αυτό το μοντέλο πολιτικού εντάσσεται ο Καρλ Μπιλντ (φωτογ.). Ο υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας παρουσίασε την περασμένη εβδομάδα στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τις προτεραιότητες της προεδρίας που ασκεί το τρέχον εξάμηνο η χώρα του στην ΕΕ.
Κληθείς να σχολιάσει τους εορτασμούς της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο που πραγματοποιήθηκαν στην Αγκυρα, ο κ. Μπιλντ δήλωσε: «Το 1974, η ελληνική χούντα, υπό την ηγεσία αν δεν απατώμαι του Παπαδόπουλου (sic), πυροδότησε μια σειρά από γεγονότα που οδήγησαν στα γεγονότα της Κύπρου. Ετσι έχουν τα πράγματα».
Το διπλωματικό ατόπημα του προεδρεύοντος της ΕΕ υπήρξε σοβαρό. Η... δικαιολόγηση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974 και της έκτοτε παράνομης 35χρονης κατοχής με την επίκληση του πραξικοπήματος της ελληνικής χούντας εναντίον του Μακαρίου γεννά εύλογα ερωτήματα για το πώς αντιλαμβάνεται το Κυπριακό ο κ. Μπιλντ. Και τούτο εν όψει της κρίσιμης αξιολόγησης της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας τον προσεχή Δεκέμβριο, όταν ο σουηδός προεδρεύων θα ήθελε η Αγκυρα να διαβεί τον σκόπελο «αβρόχοις ποσίν».
Από τις δηλώσεις του κ. Μπιλντ απορρέουν όμως και άλλα ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Αν η χούντα των συνταγματαρχών είναι ο λόγος που η τουρκική εισβολή μετετράπη σε παράνομη κατοχή, οφείλει κάποιος να αναρωτηθεί: η αποσταθεροποίηση της εσωτερικής έννομης τάξης ενός κράτους σημαίνει αυτόματα απώλεια μέρους ή όλης της κυριαρχίας του; Το πόσο επικίνδυνος είναι ένας τέτοιος συλλογισμός, δεν χρειάζεται να είναι κανείς ο εξυπνότερος άνθρωπος του κόσμου για να το καταλάβει.
Πόσο δε μάλλον που ο κ. Μπιλντ άλλα έλεγε πέρυσι, σχεδόν τέτοια εποχή, για την εισβολή της Ρωσίας στη Νότια Οσετία έπειτα από την (αποδεδειγμένη πλέον) επίθεση της Γεωργίας του κ. Μιχαήλ Σαακασβίλι.
Οι απόψεις του κ. Μπιλντ για το Κυπριακό είναι γνωστές χρόνια τώρα. Από το... πουθενά άλλωστε, ο σουηδός υπουργός Εξωτερικών διοργάνωσε το 2006, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ένα πρόγευμα εργασίας («παρασυναγωγή» το χαρακτήρισαν οι γνωρίζοντες) για το Κυπριακό, χωρίς να καλέσει Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία.
Ο κ. Μπιλντ θα ήθελε να δει να κλείνει το Κυπριακό ως τα τέλη του έτους, ώστε να συνεχιστούν οι ευρωτουρκικές διαπραγματεύσεις, να προχωρήσει η συνεργασία ΝΑΤΟ- ΕΕ σε θέματα άμυνας και ασφάλειας, και ποιος ξέρει τι άλλο. Φαίνεται ότι δεν θα διστάσει να εκτοξεύσει και απειλές, όπως το ενδεχόμενο επανεξέτασης του ρόλου της UΝFΙCΥΡ στην Κύπρο.
Καθώς η Αθήνα θα βρει μπροστά της τον «επίμονο Σουηδό» σε σειρά θεμάτων το τρέχον εξάμηνο, οφείλει να του στείλει από τώρα το μήνυμα ότι υπάρχουν όρια στα όσα λέγει και πράττει. Εχει τρόπους να το κάνει. Ισως μάλιστα να πρέπει να του υπενθυμίσει ότι απαιτείται ομοφωνία για την εκλογή του νέου «υπουργού Εξωτερικών» της ΕΕ, αξίωμα που εποφθαλμιά επιμόνως ο κ. Μπιλντ...
Το Βήμα
Από τις δηλώσεις του κ. Μπιλντ απορρέουν όμως και άλλα ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Αν η χούντα των συνταγματαρχών είναι ο λόγος που η τουρκική εισβολή μετετράπη σε παράνομη κατοχή, οφείλει κάποιος να αναρωτηθεί: η αποσταθεροποίηση της εσωτερικής έννομης τάξης ενός κράτους σημαίνει αυτόματα απώλεια μέρους ή όλης της κυριαρχίας του; Το πόσο επικίνδυνος είναι ένας τέτοιος συλλογισμός, δεν χρειάζεται να είναι κανείς ο εξυπνότερος άνθρωπος του κόσμου για να το καταλάβει.
Πόσο δε μάλλον που ο κ. Μπιλντ άλλα έλεγε πέρυσι, σχεδόν τέτοια εποχή, για την εισβολή της Ρωσίας στη Νότια Οσετία έπειτα από την (αποδεδειγμένη πλέον) επίθεση της Γεωργίας του κ. Μιχαήλ Σαακασβίλι.
Οι απόψεις του κ. Μπιλντ για το Κυπριακό είναι γνωστές χρόνια τώρα. Από το... πουθενά άλλωστε, ο σουηδός υπουργός Εξωτερικών διοργάνωσε το 2006, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ένα πρόγευμα εργασίας («παρασυναγωγή» το χαρακτήρισαν οι γνωρίζοντες) για το Κυπριακό, χωρίς να καλέσει Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία.
Ο κ. Μπιλντ θα ήθελε να δει να κλείνει το Κυπριακό ως τα τέλη του έτους, ώστε να συνεχιστούν οι ευρωτουρκικές διαπραγματεύσεις, να προχωρήσει η συνεργασία ΝΑΤΟ- ΕΕ σε θέματα άμυνας και ασφάλειας, και ποιος ξέρει τι άλλο. Φαίνεται ότι δεν θα διστάσει να εκτοξεύσει και απειλές, όπως το ενδεχόμενο επανεξέτασης του ρόλου της UΝFΙCΥΡ στην Κύπρο.
Καθώς η Αθήνα θα βρει μπροστά της τον «επίμονο Σουηδό» σε σειρά θεμάτων το τρέχον εξάμηνο, οφείλει να του στείλει από τώρα το μήνυμα ότι υπάρχουν όρια στα όσα λέγει και πράττει. Εχει τρόπους να το κάνει. Ισως μάλιστα να πρέπει να του υπενθυμίσει ότι απαιτείται ομοφωνία για την εκλογή του νέου «υπουργού Εξωτερικών» της ΕΕ, αξίωμα που εποφθαλμιά επιμόνως ο κ. Μπιλντ...
Το Βήμα
