Η Ελλάδα πληρώνει βαρύ τίμημα, καθώς η ευρωζώνη προσπαθεί να προστατεύσει τις
απερίσκεπτες τράπεζες, σχολιάζει η Guardian. H περαιτέρω λιτότητα που επιβάλλεται από την ελληνική κυβέρνηση θα χρησιμεύσει μόνο για να κρύψει τις καταστροφικές συνέπειες του ανεύθυνου δανεισμού.Η εφημερίδα επικεντρώνεται στην έντονη ανησυχία του... ελληνικού λαού που αντιδρά στο νέο μνημόνιο και στα επιπλέον μέτρα, ενώ τονίζει τις καταστροφικές συνέπειες που είχε η άλλοτε συμβολή του ΔΝΤ σε άλλες χώρες, όπως στην Ασία.
"Ο αριθμός των Ελλήνων ανέργων έχει εκτοξευθεί κατά 40% τους τελευταίους 12 μήνες, με το ποσοστό των ανέργων να ανέρχεται σήμερα πάνω από 16%. Ωστόσο, τα τελευταία σχέδια της κυβέρνησης προβλέπουν επιπλέον τέσσερα χρόνια λιτότητας, μειώνοντας το έλλειμμα από 10,5% του ΑΕΠ σε 7,5% φέτος και στο 1% μέχρι το 2015. Πρόκειται για ακραίο φορολογικό μαζοχισμό, και δεν πρόκειται να λειτουργήσει", υπογραμμίζει η Guardian.
Επιπλέον, αναφέρεται στη μίζερη ανάπτυξη της οικονομίας που αναπτύχθηκε μόλις κατά 0,2% το πρώτο τρίμηνο του 2011, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ενώ η ύφεση έφτασε το 5,5% τον προηγούμενο χρόνο και σύμφωνα με τις προβλέψεις αναμένεται μια περαιτέρω καταστροφική πτώση 3% τους επόμενους 12 μήνες. "Ωστόσο, ενώ η Ελλάδα "καταπίνει" το φάρμακο, γίνεται πιο σαφές - όπως πολλοί οικονομολόγοι και επενδυτές υποστηρίζουν εδώ και μήνες, ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο να αντιμετωπισθεί η βραχυπρόθεσμη ρευστότητα, αλλά η κρίση φερεγγυότητας. Με την συρρίκνωση της οικονομίας της, η Ελλάδα απλά δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά να πληρώσει τα χρέη της".
Το ζήτημα τέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα από τη Leigh Skene της Lombard Street Research . "Η καταγραφή της πραγματικής αξίας των περιουσιακών στοιχείων και στη συνέχεια η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έπρεπε να είναι η πρώτη προτεραιότητα για την αποκατάσταση της οικονομικής ανάπτυξης μετά από μια τραπεζική κρίση, δυστυχώς, όμως η Ευρώπη πήγε στην αντίθετη κατεύθυνση και προσπάθησε να εξασφαλίσει ότι καμία τράπεζα δεν θα χάσει, ανεξάρτητα από το πόσο αφερέγγυα [ήταν], να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. "
Ελλάδα όπως Ασία
Στη συνέχει η βρετανική εφημερίδα θυμίζει τις σοβαρές αρνητικές συνέπειες για τις οικονομίες της Ασίας στα τέλη του 1990 που είχε η συμβολή του ΔΝΤ, με την υποστήριξη της Ουάσιγκτον. "Μετά από μια εκρηκτική πιστωτική επέκταση, ωθούμενη από μια φρενίτιδα δανειοδότησης από τις πλούσιες τράπεζες , που μετατράπηκε σε συντριβή, το ΔΝΤ επέβλεψε μια σειρά από μέτρα, που συχνά επιμένοντας σε άγριες περικοπές του προϋπολογισμού και των "διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων", ως αντάλλαγμα, θεωρούσε ότι η ιδέα της απελευθέρωσης των δυνάμεων της αγοράς , στο τέλος, θα οδηγήσει σε σταθερότητα".
Σε πολλές περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της Ινδονησίας, των Φιλιππίνων και της Ταϊλάνδης, το αποτέλεσμα ήταν ένα πολιτικό και κοινωνικό χάος, αλλά οι τράπεζες της Δύσης, δεν έχασαν προσφέροντας μετρητά στις "Ασιατικές Τίγρεις", όμως το ίδιο το ΔΝΤ έκτοτε αναγνώρισε ότι οι συνταγές του έκαναν τα προβλήματα χειρότερα.
Ωστόσο, επισημαίνει η Guardian, ότι η ίδια συνταγή "διάσωσης" χορηγείται στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία - αυτή τη φορά υπό το πρόσχημα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης -με την λογική ότι οι ιδιώτες πιστωτές πρέπει να προστατευθούν, τα ελλείμματα πρέπει να αντιμετωπιστούν με ρυθμούς ιλιγγιώδεις και κανείς δεν κερδίζει χωρίς πόνο.
Υπό την πίεση των εγχώριων πολιτικών, η Γερμανία πιέζει για τον ιδιωτικό τομέα πιστωτών στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των ιδίων των τραπεζών της Γερμανίας, να επωμιστούν μέρος από το βάρος της νέας διάσωσης μέσα από ένα "εθελοντικό" swap χρέους, το οποίο θα επεκτείνει τη διάρκεια ζωής των υφιστάμενων ομολογιών σε επτά χρόνια . Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα θα εντείνει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της, εξασφαλίζοντας βραχυπρόθεσμα μετρητά, και το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ θα αναζητήσουν περίπου 60 δις .
Οι λεπτομέρειες είναι ομιχλώδης, αλλά ένα τέτοιο "reprofiling" σημαίνει ουσιαστικά χρεοκοπία με άλλο όνομα, και οι αξιολογήσεις από τους οργανισμούς είναι πιθανόν να το χαρακτηρίσουν ανάλογα. Αυτό θα αναγκάσει τις τράπεζες που κατέχουν ομόλογα του Ελληνικού, συμπεριλαμβανομένων και των γερμανικών τραπεζών, να διαγράψουν την ονομαστική τους αξίας.
Η ΕΚΤ είναι κατηγορηματικά αντίθετη στην ιδέα, εν μέρει επειδή έχει στην κατοχή της ένα μεγάλο μέρος από ελληνικά ομόλογα, και εν μέρει διότι φοβάται ότι η χρεοκοπία, έστω και αν είναι ευρέως αναμενόμενη, θα μπορούσε να δημιουργήσει πανικό σε μια κλίμακα που δεν έχουμε δει μετά την πτώχευση της Lehman Brothers το Σεπτέμβριο του 2008 - και όλοι γνωρίζουμε πώς αυτή η ιστορία τελείωσε".
Avαστασία Kαζαvτζάκη
