Σκαρφάλωσαν στους απόκρημνους και κοφτερούς βράχους των Μετεώρων, με τα ράσα να ανεμίζουν, κόβοντας την ανάσα και λειτούργησαν για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια στη σκήτη του Οσίου Γρηγορίου, που είναι χωμένη μέσα σε μια απόκρημνη σπηλιά και χρονολογείται στα 1370.
Δύο ηγούμενοι μονών των Μετεώρων, τέσσερις μοναχοί και πέντε πυροσβέστες με επικεφαλής τον... διοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Καλαμπάκας και δεινό αναρριχητή, Βαγγέλη Τσιορλίδα, αναρριχήθηκαν με χοντρά σχοινιά σε ύψος 50 μέτρων από το έδαφος και μπήκαν στο αραχνιασμένο εκκλησάκι, αγαπημένο «στέκι» πλέον για τα αγριοπερίστερα.
Ηταν ένα τάμα που έκαναν ο ηγούμενος της Μονής Αγίας Τριάδας, Δομέτιος Ντελλής -μετόχι της οποίας είναι η σκήτη του όσιου Γρηγορίου στα Κοφίνια Καστρακίου- και ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου, Νήφων Καψάλης.
Η επιχείρηση σχεδιαζόταν εδώ και μήνες, σχεδόν από την αρχή της χρονιάς και το περασμένο Σάββατο πέντε πυροσβέστες
ανέβασαν στη σκήτη και στη συνέχεια στο εκκλησάκι, που βρίσκεται έναν όροφο πιο πάνω, τους δύο ηγούμενους και τους τέσσερις μοναχούς.«Ηταν μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή. Με περισσή κατάνυξη μπήκαμε στον μικρό ναό και λειτουργήσαμε σε έναν χώρο που απέπνεε μυστικισμό και έφερνε στο μυαλό εικόνες από τα παλιά ασκηταριά», είπε μιλώντας στην εφημερίδα «Εθνος» ο π. Νήφων Καψάλης.
Με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση οι δύο ηγούμενοι τέλεσαν τη Θεία Λειτουργία, συνεπικουρούμενοι από τους μοναχούς, με τους πυροσβέστες να αποτελούν το μοναδικό εκκλησίασμα.
Η σκήτη του Οσίου Γρηγορίου πήρε το όνομά της από τον πρώτο οικιστή της, τον Γρηγόριο από την Καλαμπάκα, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του, Θεοδόσιο, ανέβηκαν το 1370 στον βράχο και μέσα στο πρώτο κοίλωμα δημιούργησαν ένα μικρό ασκηταριό. Λίγα χρόνια αργότερα έφτιαξαν μια μικρή εκκλησία. Ακόμη και σήμερα οι τοιχογραφίες εντυπωσιάζουν, καθώς έχουν διασωθεί σε όλες τους τις λεπτομέρειες, ενώ οι πιο παλιές φέρουν ως χρονολογία το 1375.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
