Ο εντοπισμός ενός blogger δεν είναι απλή υπόθεση, ειδικά αν το επίμαχο ιστολόγιο φιλοξενείται σε μία από τις (δωρεάν) υπηρεσίες διαδικτυακών κολοσσών, όπως η Google (blogspot.com) ή η Wordpress.com.Τo "απόρρητο" των blogs με κατάληξη σε .com,καλύπτεται απ΄την
Αμερικανική νομοθεσία,βάση της συμφωνίας που κάνει ο εν δυνάμει νέος μπλόγκερ με την εταιρεία που φιλοξενεί το blog του τη στιγμή που πατάει το "I agree" στους όρους που θέτει η εκάστοτε εταιρεία πριν επιτρέψει τη λειτουργία του νέου ιστοτόπου.H Αμερικανική νομοθεσία,που είναι χρόνια μπροστά σε τέτοια θέματα,
προβλέπει ρητά πως "δεν επιτρέπεται να γίνει άρση του απορρήτου λόγω συκοφαντικής δυσφήμισης".Αυτός είναι και ο λόγος που το blogme.gr είχε τα γνωστά προβλήματα (λόγω της κατάληξης σε .gr),ενώ δεν είχε πρόβλημα το blog που φιλοξενούνταν στις σελίδες του και για του οποίου τα δημοσιεύματα μήνυσε το blogme.gr ο κ.Λιακόπουλος..
Αυτό είναι και το κλειδί σε κάθε υπόθεση..Αν ο εισαγγελέας που το χειρίζεται κρίνει ότι δεν πρόκειται για συκοφαντική δυσφήμηση, αλλά για πράξη κακουργηματικού χαρακτήρα (όπως είναι ο εκβιασμός) ΜΟΝΟ TOTE γίνεται άρση απορρήτου και το αρμόδιο τμήμα της Ασφάλειας μπορεί να εντοπίσει,μετά από εισαγγελική εντολή,-σχετικά εύκολα είναι αλήθεια-τα ηλεκτρονικά ίχνη του blogger.
Στις ΗΠΑ, οι bloggers προστατεύονται από το πρώτο άρθρο του Συντάγματος, που δίνει σε όλους "το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου". Κανένα αμερικανικό δικαστήριο, ωστόσο, δεν έχει κληθεί να αποφανθεί για τους νόμους που οφείλουν να ακολουθούν οι bloggers της χώρας. Πρόσφατα όμως έγιναν κάποια πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. To 2006, το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνιας γνωμοδότησε ότι οι bloggers "δεν θα διώκονται ποινικά αν ο διαδικτυακός τους τόπος φιλοξενεί σχόλια αναγνωστών που είναι συκοφαντικά προς τρίτα πρόσωπα." Λίγο αργότερα μάλιστα το ίδιο δικαστήριο αναγνώρισε και το δικαίωμά τους "να μην αποκαλύπτουν τις πηγές τους"..
