Το πραξικόπημα που επιχείρησε στην Αμερική η Goldman Sachs, αλλά δεν πέτυχε, επαναλήφθηκε στην Ευρώπη. Μια μόνιμη, μη αναστρέψιμη, αδιαμφισβήτητη διάσωση των τραπεζών, με τον λογαριασμό να πηγαίνει στους φορολογούμενους.
Τον Σεπτέμβριο... του 2008, ο τότε δ/νων σύμβουλος της Goldman Sachs,Henry Paulson, κατάφερε να εκβιάσει ένα πακέτο διάσωσης των τραπεζών από το αμερικανικό κογκρέσο, ύψους $700 δισ.
Για να το πετύχει, έπεσε στα γόνατά του εκλιπαρώντας και απειλώντας με την κατάρρευση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, ακόμη και με την επιβολή στρατιωτικού νόμου. Η διάσωση που κατάφερε να εξασφαλίσει ήταν εφ άπαξ.
Οι εκκλήσεις του για ένα πιο μόνιμο ταμείο διάσωσης (TARP) βρήκαν σθεναρή αντίσταση από πλευράς του κογκρέσου και έτσι η ιδέα απορρίφθηκε.
Τον Δεκέμβριο του 2011, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Mario Draghi, πρώηναντιπρόεδρος της Goldman Sachs στην Ευρώπη, ενέκρινε, χωρίς να ζητήσει την άδεια κανενός, ένα πακέτο διάσωσης ύψους €500 δισ για τις τράπεζες.
Τον Ιανουάριο του 2012, συστάθηκε ένας πιο μόνιμος μηχανισμός στήριξης (ESM), χωρίς καν να αναφερθεί από τα ΜΜΕ. Αυτός ο μηχανισμόςεπιβάλλει ένα ανοιχτό χρέος στις κυβερνήσεις των χωρών μελών της ΕΕ, αναγκάζοντας τους φορολογούμενους να αποπληρώσουν ότι απαιτήσουν οι τεχνοκράτες υπεύθυνοι του ESM.
Πρόκειται για ένα αναίμακτο επιτυχημένο πραξικόπημα. Ο μηχανισμός αυτός χαιρετήθηκε από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης, από τους πιστωτές και από τις αγορές, κυρίως επειδή εξασφαλίζει το ότι οι επενδυτές θα συνεχίσουν να αγοράζουν κρατικά ομόλογα και χρέος.
Όλες οι επιθυμίες των πιστωτών έγιναν πραγματικότητα, επειδή που αλλού θα βρίσκονταν τα χρήματα για να εξυπηρετηθούν τα κρατικά χρέη;
Ο μηχανισμός ESM είναι μια νέα και πιο μόνιμη εκδοχή του προσωρινού EFSM, τον οποίο θα αντικαταστήσει, ευθύς μόλις τα κράτη μέλη τον επικυρώσουν, κάτι που αναμένεται να γίνει τον Ιούλιο του 2012.
Μεταξύ πολλών άρθρων του, ο ESM περιέχει και άρθρα όπως το Νο27, που αναφέρει σαφώς ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο μηχανισμός θα έχει πλήρη και απόλυτη ασυλία από οποιαδήποτε απόπειρα εκτελεστικής, δικαστικής, νομοθετικής, ή διοικητικής δράσης εναντίον του!
Με βάση το άρθρο Νο30, το ίδιο θα ισχύει και για τους Διοικητές, Διευθυντές, αλλά και τους αναπληρωτές αυτών, καθώς και για όλα τα επίσημα έγγραφα του μηχανισμού!
Το συμπέρασμα των παραπάνω είναι ότι ΔΕΝ θα υπάρχει καμία λογοδοσία από πλευράς του μηχανισμού και των υπευθύνων του. Δεν θα μπορούν να διωχθούν για κανέναν λόγο.
Επιπλέον, ο νέος αυτός οργανισμός, στον οποίο τα κράτη θα πρέπει μέσα σε επτά ημέρες να μεταφέρουν κεφάλαια, αν έτσι επιθυμεί, θα μπορεί να διώκει τον οποιονδήποτε, ενώ ο ίδιος θα απολαμβάνει πλήρους ασυλίας.
Δεν θα υπάρχει κανένας ανεξάρτητος έλεγχος τρίτων και δεν θα ισχύεικανένας νόμος. Οι δε κυβερνήσεις δεν θα μπορούν να πάρουν κάποιο μέτρο εναντίον του. Έτσι, οι εθνικοί προϋπολογισμοί των χωρών της ΕΕ θα βρίσκονται στη διάθεση ενός νέου διακρατικού και μη εκλεγμένου οργανισμού.
Αυτό είναι το μέλλον της Ευρώπης; Αυτή θα είναι η νέα ΕΕ; Μια ΕΕ αποτελούμενη από μέλη, χωρίς εθνική κυριαρχία και χωρίς δημοκρατία;
Τον περασμένο Νοέμβριο, χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες, και χωρίς την προσοχή των ΜΜΕ, το πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της Goldman Sachs Mario Draghi διαδέχθηκε τον Jean-Claude Trichet στο τιμόνι της ΕΚΤ. Αμέσως, και χωρίς να χάσει χρόνο, έριξε μπόλικο φθηνό χρήμα στις ευρωπαϊκές τράπεζες, κάτι που η ΕΚΤ αρνούνταν επίμονα να κάνει για τις χώρες μέλη.
Την 21/12/11, η ΕΚΤ δάνεισε €489 δισ στις τράπεζες, με επιτόκιο μόλις 1%για τρία χρόνια! Στην πραγματικότητα δεν δάνεισε τίποτα, απλά έβαλε μπροστά τα πιεστήρια, αφού η ΕΚΤ δεν διαθέτει τα απαραίτητα κεφάλαια. Ποσοτική χαλάρωση έκανε.
Μέσα σε χρόνο ρεκόρ, τα χρήματα τα «άρπαξαν» 523 συνολικά τράπεζες. Πρόκειται για μια τρέλα. Η ΕΚΤ ελπίζει πως οι τράπεζες θα τα χρησιμοποιήσουν με σωφροσύνη, δανείζοντας για παράδειγμα στους Έλληνες, που σήμερα αναγκάζονται να προσφέρουν επιτόκια 18% στις αγορές ομολόγων, για να μπορέσουν να δανειστούν.
Οι τράπεζες όμως, δεν είναι υποχρεωμένες να κάνουν τίποτα. Αν θελήσουν τα χρήματα αυτά να τα διαθέσουν π.χ. για μπόνους στα στελέχη τους, δεν τρέχει τίποτα. Μπορούν, άμα θέλουν, να τα στείλουν και σε κάποιους φορολογικούς παράδεισους!
Με επιτόκιο 18%, ένα χρέος διπλασιάζεται μέσα σε τέσσερα χρόνια. Αυτό είναι το πρόβλημα που γονατίζει την Ελλάδα και όλες τις χώρες που χρωστάνε και όχι το χρέος αυτό καθ αυτό.
Υπάρχει όμως μια λύση: Να δανείσουν τα χρήματα απευθείας στην ελληνική κυβέρνηση, ή στην πορτογαλική (που πληρώνει 12% επιτόκιο), ή στην ουγγρική (8.53%), ή στην ιρλανδική (8.51%), ή και στην ιταλική (7.06%).
Αυτό όμως δεν γίνεται, επειδή με βάση το άρθρο 123 της Συνθήκης της Λισσαβόνας, απαγορεύεται στην ΕΚΤ να δανείζει σε κράτη.
Ναι, αλλά το άρθρο αυτό μπήκε για να αποτρέπει τις κυβερνήσεις από το να κάνουν κατάχρηση των κεντρικών τραπεζών, απαιτώντας εκτύπωση χρήματος για αποπληρωμές σπαταλών. Για αυτό και η ΕΚΤ είναι ανεξάρτητη από τα κράτη.
Όμως, αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι πολύ χειρότερο. Η ΕΚΤ βρίσκεται στα χέρια του τραπεζικού τομέα. Θέλουν φτηνό χρήμα; Θα το πάρουν αμέσως. Για αυτό βρίσκεται εκεί ο Mario. Που δεν χρειάζεται την άδεια κανενός. Και μέχρι να κάνει την ανακοίνωση η ΕΚΤ, τα χρήματα εξαφανίζονται!
Τουλάχιστον αν η ΕΚΤ λειτουργούσε υπό τον έλεγχο των κυβερνήσεων, ίσως και να είχαμε κάποιο λόγο ως ψηφοφόροι. Τώρα όμως, οι κατέχοντες την οικονομική και μη εξουσία, είναι κυριολεκτικά ανεξέλεγκτοι. Η Goldman Sachs, και οι τεχνοκράτες πήραν στα χέρια τους το πηδάλιο του σκάφους που λέγεται Ευρώπη.
Η δημοκρατία πετάχτηκε στην άκρη. Και αυτό έγινε στο όνομα της ανεξαρτησίας της ΕΚΤ! Μη τυχόν και την εκμεταλλευτούν οι διάφορες κυβερνήσεις. Που πήγε η άποψη ότι οι κυβερνήσεις είναι ο λαός;
Μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί τον λαό; Με αυτά και με αυτά, οι Ευρωπαίοι πολίτες ξεγελάστηκαν, και απεμπόλησαν την πολυπόθητη δημοκρατία τους σε μια συμμορία πειρατών. Σε λίγο θα ακολουθήσει και ο υπόλοιπος πλανήτης.
Αντί να επικυρώσουν τον δρακόντειο μηχανισμό στήριξης ESM, οι Ευρωπαίοι καλά θα κάνουν να αλλάξουν το άρθρο 123 της Συνθήκης της Λισσαβόνας.Τότε μόνο η ΕΚΤ θα μπορεί να δανείζει απευθείας στα κράτη μέλη της ΕΕ.
Αλλιώς, τα κράτη ίσως θα πρέπει να απαιτήσουν και πάλι την οικονομική τους αυτοδυναμία, ενεργοποιώντας τις κεντρικές τους τράπεζες και να τις εκμεταλλευτούν εκδίδοντας πίστωση, χωρίς επιτόκια, για το καλό των κρατών και των λαών τους.
Σήμερα, η έκδοση χρήματος και πίστωσης έχει γίνει αποκλειστικό δικαίωμα ιδιωτών βρικολάκων και ραντιέρηδων, που το χρησιμοποιούν για να στραγγαλίσουν τους λαούς. Το δικαίωμα αυτό θα πρέπει να επιστρέψει στις εθνικές κυβερνήσεις.
Η πίστωση είναι δημόσιο αγαθό, που θα πρέπει να επιστρέψει στη δικαιοδοσία των κρατών, για να εξυπηρετούνται οι λαοί τους.
globalresearch.ca
