Είτε αποτελεί μία ακόμη προεκλογική «παρόλα», είτε πραγματική πρόθεση όσων φέρονται να τη συζητούν,
η ανάγκη παράτασης του μνημονίου κατά τουλάχιστον ένα έτος, έως το 2015, ώστε να επιμηκυνθεί αντίστοιχα η χρονική διάρκεια για την επίτευξη των στόχων μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος και τα επιβαλλόμενα μέτρα να καταστούν ηπιότερα προς τους πολίτες, είναι επιτακτική...
Εάν το γεγονός αυτό δεν είναι ορατό σήμερα στους δανειστές μας, τότε τι είναι;
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ακόμη και οι... ίδιοι έχουν ομολογήσει ότι οι επιπτώσεις στην πορεία της οικονομίας υπήρξαν σαφώς δυσμενέστερες εκείνων που προέβλεπαν, γεγονός που δημιουργεί ευλόγως αμφιβολίες και για τους υφιστάμενους σχεδιασμούς τους.
Ο ευρωπαϊκός Νότος βράζει εξαιτίας της βαθύτερης του αναμενομένου ύφεσης, στην οποία έχει βυθιστεί, με εύλογες κοινωνικές αλλά και πολιτικές επιπτώσεις.
Για το τρέχον έτος, η ύφεση εμφανίζεται ήδη ότι θα είναι βαθύτερη στην Ελλάδα, έναντι όσων προέβλεπαν οι δανειστές της, αγγίζοντας το 5%, διατηρώντας και το επίπεδο της ανεργίας υψηλότερα του 20%.
Η παράταση της εφαρμογής του μνημονίου, εξέλιξη η οποία αφορά κυρίως στην εξασφάλιση της συναίνεσης των Ευρωπαίων δανειστών μας, αφού το ΔΝΤ έχει ήδη προβλέψει για τη συνέχιση της χρηματοδότησης και το 2015, θα παράσχει τον απαραίτητο χρόνο όχι μόνον για την άμβλυνση των επιπτώσεων της οικονομικής ύφεσης, την οποία γεννά η δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά και για την ορθολογικότερη προώθηση των μεταρρυθμίσεων.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, το γεγονός τούτο είναι ιδιαίτερα εμφανές, ιδίως σε ό,τι αφορά μέτρα όπως η μείωση της γραφειοκρατίας και η πάταξη της φοροδιαφυγής, η υλοποίηση των οποίων, όσο ριζικά απαραίτητη και εάν κρίνεται, είναι χρονοβόρα.
Αντίστοιχα, ενδεχόμενη παράταση της επίτευξης των στόχων του προγράμματος προσαρμογής θα δώσει στους ήδη υπερφορολογημένους πολίτες αυτής της χώρας μια ανάσα ρευστότητας, με πολλαπλασιαστικά οφέλη σχετικά με τον ρυθμό ανάπτυξης, ή εν τέλει ανάσχεσης της οικονομικής συρρίκνωσης, η οποία θα επέτρεπε και την ομαλότερη προώθηση των αποκρατικοποιήσεων και συνεπακόλουθα της μείωσης του δημοσίου χρέους.
Ας μην ξεχνάμε ότι η παροχή μεγαλύτερης άνεσης χρόνου στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του προγράμματος προσαρμογής δεν συνεπάγεται και περαιτέρω καθυστερήσεις ή κωλυσιεργίες στην υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων.
Η εξασφάλιση μικρότερου πρωτογενούς πλεονάσματος το 2014 και η επίτευξη του συνολικού στόχου το επόμενο έτος δεν προϋποθέτουν καθυστερήσεις στο άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων ή στην προώθηση άλλων, δομικού χαρακτήρα, μεταρρυθμίσεων.
Βεβαίως, οι έμμεσες, πλην συντονισμένες, αναφορές που διατύπωσε χθες, μέσω των συνεντεύξεών του στην αμερικανική Wall Street Journal και το πρακτορείο Dow Jones Newswires, ο υπουργός Οικονομικών, Φ. Σαχινίδης, προς την κατεύθυνση της «χαλάρωσης» των μέτρων, θα μπορούσαν κάλλιστα να αφορούν είτε σε μύχιους πόθους, είτε σε μια ύστατη προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης του κλίματος ελπίδας που δημιουργούν εν όψει των εκλογών.
Ούτως ή άλλως, στις σχετικές αναφορές του υποστήριξε ότι το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι σήμερα ορατό, δεδομένου ότι δεν υπάρχει η σχετική χρηματοδότηση, ήτοι η εξασφάλιση της απαραίτητης συναίνεσης των Ευρωπαίων δανειστών.
Όλα αυτά, βέβαια, θα κριθούν μετεκλογικά, υπό τον όρο ότι η χώρα θα συνεχίσει να κινείται στον δρόμο του μνημονίου.
Σε διαφορετική περίπτωση, η συζήτηση αυτή δεν έχει απολύτως κανένα νόημα…
Ν.Γ.Δρόσος
