Το κρίσιμο ραντεβού της κυβέρνησης με την πραγματικότητα έχει ορισθεί για τον Σεπτέμβριο. Μέχρι τώρα τόσο ο πρωθυπουργός όσο και το οικονομικό επιτελείο εκπέμπουν τα σωστά μηνύματα για την ανάγκη προώθησης των διαρθρωτικών αλλαγών, τον περιορισμό της σπατάλης στο Δημόσιο και τις αποκρατικοποιήσεις.
Άρθρο του κ.Αλ.Παπαχελά,
αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα "Καθημερινή".
Το πρόβλημα θα αρχίσει από την ώρα που το κυβερνητικό επιτελείο θα καθήσει απέναντι στην τρόικα την επόμενη εβδομάδα.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν αποφασίσει εδώ και μήνες ότι η... διαπραγμάτευση πρέπει να διεξάγεται μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων της τρόικας. Είναι προφανές ότι δεν θέλουν μια «πολιτική συζήτηση» αλλά μια διαπραγμάτευση με χαρτί και μολύβι, με νούμερα και στοιχεία. Οι άνθρωποι της τρόικας ξέρουν, άλλωστε, πια πολύ καλά την Ελλάδα, σε κάθε της λεπτομέρεια. Αν ακούσουν κάποιον να τους λέει «θα αξιοποιήσουμε την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου», θα του απαντήσουν με βάση στοιχεία πως αυτό για να αποδώσει θα απαιτήσει τουλάχιστον 18-24 μήνες. Πρόκειται συνεπώς για μια διαπραγμάτευση που δεν σηκώνει αόριστες υποσχέσεις και κουβέντες του αέρα.
Σε κάθε κρίσιμο σημείο των διαπραγματεύσεων και οι δύο πλευρές ψάχνουν να βρουν κάτι που θα αλλάξει το κλίμα και τους όρους του παιχνιδιού. Στην ορολογία των εμπλεκόμενων στις διαπραγματεύσεις ο όρος που χρησιμοποιείται είναι «game changers». Φτάνει, δηλαδή, η στιγμή που αντιλαμβάνονται όλοι ότι αποκλείεται να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί και άλλοι στόχοι και χρειάζονται μια - δυο θεαματικές κινήσεις που θα αλλάξουν το παιχνίδι. Την πρώτη περίοδο του Μνημονίου αυτό επετεύχθη με τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και στη δεύτερη με τις αλλαγές στα εργασιακά. Εν τω μεταξύ, δοκιμάσθηκαν και ορισμένα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, όπως οι αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισ., τα οποία πολύ γρήγορα απεδείχθη ότι ήταν εντελώς ανεφάρμοστα.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να βρει πολύ γρήγορα, έως τις αρχές Σεπτεμβρίου, τις δυο - τρεις αντίστοιχες κινήσεις που θα διασφαλίσουν τη χρηματοδότηση της χώρας. Δεν θα είναι μια εύκολη εξίσωση γιατί δεν υπάρχουν εύκολες και άμεσες λύσεις ώστε να αποφευχθεί το πολιτικό δηλητήριο των περαιτέρω μειώσεων μισθών και συντάξεων. Ταυτοχρόνως θα πρέπει να αποφευχθεί η κατάρρευση της κυβέρνησης λόγω της αποχώρησης ενός ή και δύο εταίρων της. Και όλα αυτά όταν στο Βερολίνο μια ισχυρή ομάδα έχει σταματήσει να βλέπει την ελληνική έξοδο από το ευρώ ως ανεξέλεγκτη καταστροφή ή να παίρνει πολύ στα σοβαρά την «απειλή Τσίπρα».
Μέχρι τώρα, λοιπόν, τα μηνύματα προς τα μέσα και τα έξω ήταν σωστά και συνετά. Η κυβέρνηση θα εισέλθει όμως σε λίγες ημέρες στο καμίνι της λήψης άμεσων και δυσάρεστων αποφάσεων όπου και θα παραμείνει με κλιμακούμενες θερμοκρασίες (και άδεια δημόσια ταμεία) μέχρι το τέλος της διαπραγμάτευσης με την τρόικα στις αρχές Σεπτεμβρίου.
