- Η Κύπρος παρουσίασε μια απώλεια στις τράπεζες της των 17 δις € (το ΑΕΠ είναι 19 δις), ή 90% του ΑΕΠ. Το δε χρέος της Κύπρου είναι ~80% οπότε το σύνολο είναι 170% !! Είναι προφανές ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, ήταν αδύνατο να το ξεπληρώσει η χώρα.
Μπορούσε λοιπόν να καλυφθεί το «άνοιγμα» των Κυπριακών τραπεζών μόνο στο κομμάτι που το... χρέος της χώρας «αντέχει», οπότε έμεινε ένα «κενό» ~5.5 δις.
Αυτά θα έπρεπε να αφαιρεθούν από τις καταθέσεις, δεν υπήρχε άλλη πηγή χρήματος.
Κανένα «χάρισμα» δεν θα ήταν δεκτό από τις χώρες τις ΕΕ, διότι θα ανέκυπτε το ερώτημα γιατί να πληρώσει π.χ. ο Ιταλός, προκειμένου μην χάσει ούτε 1 € ο Κύπριος.
Και φυσικά δεν ήταν ΜΟΝΟ ο Κύπριος, αλλά και οι ξένοι καταθέτες.
Επιπλέον οι Ευρωπαίοι πολίτες θα καλούνταν να καλύψουν την χασούρα μιας χώρας – φορολογικού παραδείσου, τις καταθέσεις ύποπτης προέλευσης που έχουν και πολλοί ξένοι.
Η Κύπρος έχει 70 δις καταθέσεις, τα 30 από αυτά ξένων υπηκόων (στην πλειοψηφία Ρώσων). Και τις έχει διότι όπως είπαμε παρέχει διευκολύνσεις ξεπλύματος χρήματος, συν μεγάλα επιτόκια με μικρό φόρο.
Το συνολικό κούρεμα για να βγουν τα 5.5 δις, πρέπει να είναι 8%. Λίγο πιο πάνω από το επιτόκιο προθεσμιακής κατάθεσης. Και αν το κούρεμα γίνει μόνο στις καταθέσεις άνω των 100χιλ, τότε το ποσοστό πάει 15%, ή τους τόκους δύο ετών. Και στο ποιός πληρώνει τι παίχτηκε κάποιο «παιχνίδι», διότι οι Κύπριοι ιθύνοντες δεν θα ήθελαν να «χάσει» η χώρα την φήμη της ως «παράδεισος».
Εξακολουθεί και παραμένει το πρόβλημα του πως θα επιλυθούν τα «ανοίγματα» των προβληματικών χωρών του ευρώ. Για την ώρα τους δανείζονται χρήματα όσο «σηκώνει» το χρέος τους και μετά πέφτει κούρεμα.
Στην Ελλάδα έπεσε στα «ακάλυπτα» ομόλογα, στην Κύπρο στις «ακάλυπτες» καταθέσεις.
Σε ό,τι δηλαδή ήταν προβληματικό.
Η μόνη διαφορετική δυνατή λύση θα ήταν να τυπωθεί χρήμα και να πληρωθούν με αυτό οι «τρύπες».
Αυτό φυσικά θα έφερνε πληθωρισμό. Και ο πληθωρισμός θα σήμαινε ότι οι επενδυτές θα έχαναν την εμπιστοσύνη τους στο ευρώ, οπότε θα ζήταγαν μεγαλύτερα επιτόκια από ΟΛΕΣ τις χώρες. Οπότε δεν θα συνέφερε ο δανεισμός (για να καλυφθούν τα ομόλογα που λήγανε), θα έπρεπε να κοπεί και άλλο χρήμα, που θα έφερνε ακόμα μεγαλύτερο πληθωρισμό κ.ο.κ. Μεγάλος πληθωρισμός θα σήμαινε μεγαλύτερο κόστος δανεισμού των επιχειρήσεων, οπότε δυσκολία επενδύσεων, ένας μεγάλος φαύλος κύκλος.
Θα πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε, ότι δεν είναι δυνατόν η ... εκτύπωση δισεκατομμυρίων πολύχρωμων χαρτιών να αλλάξει το επίπεδο μιας ομάδας χωρών με το ίδιο νόμισμα. Δεν μπορεί να λύσει χρόνια προβλήματα παραγωγικότητας και κόστους. Δεν μπορείς να «διορθώσεις» την κακή παραγωγή σου τυπώνοντας χαρτάκια.
Και να συνειδητοποιήσουμε επίσης ότι οι λάθος κινήσεις του παρελθόντος, δεν μπορεί να «εξαφανίζονται» ως δια μαγείας χωρίς κόστος για κανένα.
Αν δανείστηκες πολλά θα τα πληρώσεις. Και αν αυτός που σε δάνεισε δεν πρόσεξε και σε δάνεισε πιο πολλά από όσα άντεχες, θα χάσει και αυτός.
Όπως θα χάσει και ο άπληστος που τοποθέτησε στα λεφτά του σε υπερβολική απόδοση, χωρίς να ελέγξει αν υπάρχει η δυνατότητα να τα πάρει πίσω.
Υ.Γ.
Πριν ελάχιστα χρόνια, η Ισλανδία κούρεψε ΑΠΟΛΥΤΑ τις καταθέσεις ξένων πολιτών, όταν οι τράπεζες της πτώχευσαν.
Οι περισσότεροι που σήμερα ολοφύρονται για την ... «ληστεία» στη Κύπρο, τότε ... χειροκροτούσαν την Ισλανδία!
Του κ.Αλ.Κοτσανά
