Πάλι βρισκόμαστε στα δυο στενά.
Σαμαράς και Τσίπρας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση ανταγωνίζονται ποιος θα προλάβει να ρίξει τη χώρα σε τυχοδιωκτική περιπέτεια, με τη σύμφωνη γνώμη ενός πολύ μεγάλου μέρους των πολιτών, για να λέμε την αλήθεια.
Ο πρώτος πίστεψε τα λόγια του ότι η Ελλάδα είναι “success story” και θέλησε να είναι αυτός που θα διώξει την Τρόϊκα και θα την βγάλει από τα μνημόνια και τις επιτηρήσεις.
Ο δεύτερος, όχι μόνο υπόσχεται να... κάνει το ίδιο, αλλά και υπόσχεται να ορθώσει το ανάστημά του και μαζί με αυτό και το ανάστημα της χώρας απέναντι στους δανειστές, απαιτώντας κούρεμα του χρέους. Και οι δύο μαζί, ο πρώτος λιγότερο γιατί είναι κυβέρνηση, ο δεύτερος περισσότερο γιατί είναι αντιπολίτευση, δίνουν υποσχέσεις και κάνουν κινήσεις που εκ των πραγμάτων ξαναφέρνουν ή θα ξαναφέρουν τη χώρα στο σημείο μηδέν της κρίσης. Εκεί δηλαδή που βρέθηκε, έτοιμη να χρεοκοπήσει ατάκτως!
Με λίγα λόγια, τόσο αυτοί που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία, όσο και οι άλλοι που φαίνεται ότι θα τους διαδεχθούν σήμερα, καθώς χθεσινή δημοσκόπηση τους θέλει να προηγούνται 6,5 μονάδες, δημιουργούν προοπτικές πολιτικής αστάθειας και καταστροφής. Τα σήματα έρχονται και είναι πολύ δυνατά. Το ΔΝΤ συνιστά προσοχή και τη δημιουργία μίας προληπτικής γραμμής χρηματοδότησης, οι ευρωπαίοι θεωρούν ότι η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές είναι τυχοδιωκτική γιατί δεν έχει κάνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ούτε παράγει, η χώρα δεν διαθέτει τις προϋποθέσεις για να μπει σε καθεστώς ελαφράς επιτήρησης, αντί αυστηρής, οι αγορές άρχισαν τις σφαλιάρες με τα επιτόκια στα δεκαετή ομόλογα να σκαρφαλώνουν πάνω από το απαγορευτικό 7%, το χρηματιστήριο βροντιέται και η κατάσταση στην Ευρώπη, με τόσες χώρες να αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα δεν ευνοεί σάλτα μορτάλε από την πλευρά μας.
Το χειρότερο είναι ότι αυτοί που μπορεί να έλθουν σύντομα στην εξουσία -λέγε με ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - έχουν όλα τα εχέγγυα να αποδειχθούν χειρότεροι από τους σημερινούς, αν πιστέψει κανείς στο ελάχιστο όσα λένε. Αν μάλιστα πάρουν και αυτοδυναμία, ενδεχόμενο πολύ πιθανό, θα δυσκολευτούν πολύ να κάνουν την κολοτούμπα που πολλοί περιμένουν ότι θα κάνουν. Η αριστερή τους πτέρυγα είναι πολύ σκληρή και αγκυλωμένη ιδεολογικά σε μη ρεαλιστικές πολιτικές και έχουν επίσης εξαγγείλει τόσους πολλούς παλικαρισμούς και νταηλίκα, απέναντι σε μία Ευρώπη που τους βλέπει με μισό μάτι, που μπορεί τα πράγματα να εξελιχθούν σε μπάχαλο πολύ σύντομα. Και για τους Συριζαίους και γι’ αυτούς που τους πίστεψαν και δυστυχώς για όλους τους υπόλοιπους. Δυστυχώς όμως, με τη βοήθεια των ολέθριων μήντια, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ελλήνων θεωρεί ότι τα πράγματα δεν μπορεί να πάνε χειρότερα (και όμως μπορούν...), αδυνατούν να καταλάβουν τι τρέχει, πιστεύουν σε δοξασίες, κάνουν τους τζάμπα μάγκες και έχουν φτιαχτεί σε τέτοιο βαθμό που είναι έτοιμοι να πυροβολήσουν το πόδι τους.
Επομένως, με αυτά και μ’ εκείνα, η πολιτική αβεβαιότητα είναι προ των πυλών και το πολιτικό προσωπικό -εννοώντας όλους όσους ασχολούνται με τα κοινά, από συνδικαλιστές μέχρι δημάρχους και περιφερειάρχες και από δημοσιογράφους μέχρι πολιτικούς, αλλά και εξωθεσμικούς μεγαλοπαράγοντες - αποδεικνύεται πάλι ανίκανο να οδηγήσει στοιχειωδώς τη χώρα σε ήρεμες θάλασσες. Άρα είναι πολύ πιθανό η τελευταία κραυγή που θ’ ακούσουμε πριν βυθιστούμε θα είναι “που πας ρε Καραμήτρο;”, αλλά θα είναι πολύ αργά πια
Του κ.Άγγ. Στάγκου
