Η αρμόδια για την ενεργειακή διπλωματία διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών (Β7) ανακινεί ένα ζήτημα που παραμένει σε εκκρεμότητα επί δεκαετίες και 
καλεί την πολιτική ηγεσία των δύο συναρμόδιων υπουργείων να επανεξετάσει την ελληνική θέση, υπό το φως των νέων δεδομένων στην παγκόσμια αγορά ενέργειας.
καλεί την πολιτική ηγεσία των δύο συναρμόδιων υπουργείων να επανεξετάσει την ελληνική θέση, υπό το φως των νέων δεδομένων στην παγκόσμια αγορά ενέργειας. Στο υπόμνημα, που έχει στη διάθεσή του και αποκάλυψε χθες η εφημερίδα «Αγγελιοφόρος της Κυριακής», γίνεται λόγος συγκεκριμένα για τα «πετρελαιοπιθανά κοιτάσματα του βόρειου Αιγαίου», ενώ παρατίθεται απόσπασμα παλαιότερου κειμένου, που υπογράφει ο τέως υπουργός Ευάγγελος Κουλουμπής:
«Περιοχή Μπάμπουρας, ανατολικά της Θάσου. Είναι μία περιοχή που τμήματά της αμφισβητούνται από την Τουρκία (βρίσκονται μεταξύ 6 και 12 μιλίων των ελληνικών χωρικών υδάτων). Από έρευνες που έγιναν σε αυτήν την περιοχή υπάρχει βεβαιότητα για πετρελαϊκό δυναμικό που κυμαίνεται από 120 έως 200 εκατομμύρια απολήψιμα βαρέλια, που θα μπορούσε να καλύψει το 40% περίπου των αναγκών της χώρας και για πολλά χρόνια».
Αίσθηση προκαλεί ότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών τονίζουν πως -ανεξάρτητα από τον εντοπισμό νέων κοιτασμάτων- πρέπει να ληφθεί μία πολιτική απόφαση για γνωστά κοιτάσματα που είχαν ήδη εντοπιστεί τις προηγούμενες δεκαετίες (70,80 και 90) στην περιοχή της Θάσου και για τα οποία δεν προχώρησε η εξόρυξη λόγω κόστους.
Το σύνολο των απολήψιμων αποθεμάτων υπολογίζεται στα 2 - 4 δισεκατομμύρια βαρέλια, ενώ γίνεται λόγος για δυνατότητα εξόρυξης 130.000 - 180.000 βαρελιών ημερησίως, που θα κάλυπταν τις εθνικές ανάγκες σε ποσοστό 40% (η ημερήσια κατανάλωση κινείται συνολικά κοντά στα 400.000 βαρέλια).
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρατίθενται (αλλά και με παλαιότερες έρευνες, με βασικότερη της γαλλικής εταιρίας «BEICIP», που αναγνωρίζεται ως η εγκυρότερη από όσες δημοσιεύτηκαν στο πρόσφατο παρελθόν), το πρόβλημα έγκειται στο βάθος που βρίσκονται τα κοιτάσματα, το οποίο καθιστά «ακριβή» την εξόρυξη. Στο παρελθόν, όταν η τιμή του βαρελιού κυμαινόταν πολύ κάτω από τα 100 δολάρια, η εξόρυξη με κόστος άνω των 10 δολαρίων ανά βαρέλι θεωρούνταν ασύμφορη.
Ωστόσο, σήμερα με την τιμή του πετρελαίου να αγγίζει τα 150 δολάρια το βαρέλι, όλα τα δεδομένα έχουν ανατραπεί και ήδη γίνεται εκμετάλλευση κοιτασμάτων με κόστος εξόρυξης 10 - 25 δολάρια ανά βαρέλι. Αυτό σημαίνει ότι τα κοιτάσματα του Αιγαίου μπορεί να αξιοποιηθούν άμεσα, ενώ με τη διεθνή τάση για περαιτέρω «εκτόξευση» της τιμής του πετρελαίου προεξοφλείται ότι σύντομα θα συζητούμε για αξιοποίηση κοιτασμάτων με κόστος εξόρυξης 35 - 50 δολάρια το βαρέλι!
Oι συντάκτες του υπομνήματος, που κυκλοφορεί στα υπουργικά γραφεία, τονίζουν πως η ζήτηση για πετρέλαιο αυξάνεται τόσο γρήγορα (λόγω Κίνας και Ινδίας), ώστε «η υπεράκτια έρευνα και εξόρυξη σε θαλάσσια βάθη έως 2 χιλιομέτρων επιβεβαιώνει... ότι η κάλυψη των παγκόσμιων αναγκών καθίσταται δυσκολότερη και δαπανηρότερη, καθώς ένα διαρκώς διευρυνόμενο ποσοστό οριακών ποσοτήτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που διοχετεύεται στις παγκόσμιες αγορές προέρχεται από κοιτάσματα υψηλού κόστους άντλησης, διαμορφώνοντας τις τιμές σε υψηλά επίπεδα».
Το συμπέρασμα είναι πως αξίζει να ασχοληθούμε σοβαρά με την αξιοποίηση των εγχώριων κοιτασμάτων, ενώ επισημαίνεται ότι «το παράδειγμα της Κύπρου, αλλά και η εμπειρία από την επιτυχημένη άντληση των αιγυπτιακών offshore αποθεμάτων φυσικού αερίου δείχνουν το δρόμο και για την Ελλάδα...».
