Καθηγητή Πανεπ.Μακεδονίας.
"«Άθλιοι», αλα ελληνικά, κ. Ουγκώ!..
Το κλασικό μυθιστόρημα του μεγάλου Γάλλου δημιουργού, «οι Άθλιοι», με τον διωκώμενο Γιάννη Αγιάννη και τον ανελέητο διώκτη του Ιαβέρη, με φόντο τη Γαλλική κοινωνία της προκλητικής οικονομικής ανομοιογένειας προβλημάτισε και συγκίνησε αμέτρητα εκατομμύρια αναγνωστών όταν πρωτοδημοσιεύθηκε και μέχρι σήμερα. Τον Βίκτωρα Ουγκώ δεν χρειάζεται να σας τον συστήσω. 
Τον φίλο μου Χρήστο, τον «περιπτερά», θέλω να σας συστήσω με αφορμή την προχθεσινή μας συζήτηση για ευασισθησία και αξιοπρέπεια κάποιων φτωχών, για κοινωνική αναλγησία και μακαριότητα των ευπόρων τάξεων της σύγχρονης, Ευρωπαϊκού επιπέδου, ελληνικής κοινωνίας που θα προβλημάτιζαν βαθύτατα και τον μακαρίτη τον Ουγκώ καθώς είχαν αποτελέσει το επίκεντρο του δικού του προβληματισμού πριν δυο αιώνες.
Ο φίλος μου Χρήστος, τώρα, αλλά όχι ανέκαθεν, «περιπτεράς» μου έβαλε τα δύσκολα αφηγούμενος πρόσφατο περιστατικό και ζητώντας να ψυχογραφήσω τον «πρωταγωνιστή» να τοποθετηθώ κοινωνιολογικά αξιολογόντας την πορεία της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας– της πρώην ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑΣ - στην Ευρώπη των…27!
Αυτό δεν κάνεις στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και στην ΤιΒι όταν σε φιλοξενούν στα τηλεοπτικά παράθυρα για να ερμηνεύσεις τα κοινωνικά φαινόμενα με ρώτησε προχτές ο Χρήστος και σεκοντάρησε χαμογελαστή η σύζυγός του Ρένα…
Ήρθε ο άνθρωπος, τριανταπεντάρης, ευγενής, καθαροντυμένος πήρε από το εξωτερικό ράφι του περιπτέρου ένα κρουασάν και ρώτησε πόσο κάνει.
Ένα ευρώ και 20 λεπτά του είπε ο Χρήστος
Το παλληκάρι, αφού έψαξε όλες τις τσέπες, εναπόθεσε στο γκισέ εξήντα λεπτά, έσκυψε το κεφάλι και…τόβαλε στα πόδια!…
Γύρνα πίσω, φώναξε βροντερά ο Χρήστος, γύρνα πίσω ρε παλληκάρι μου!…
Τον κυνήγησες; Ρώτησα…
Όχι, βέβαια, μου απάντησε.
Τότε γιατί του έβαλες τις φωνές να γυρίσει πίσω;
Για να του δώσω του φουκαρά τα εξήντα λεπτά που μου άφησε ενώ σίγουρα τα χρειαζόταν, να του κεράσω το κρουασάν δήλωσε ο φίλος μου Χρήστος λυπημένος!.
Τι ψυχογράφημα να κάνω;
Θυμήθηκα τον Ουγκώ - «Εάν πρόκειται να υποφέρουμε, ας υποφέρουμε με αξιοπρέπεια» - είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο μεγάλος Γάλλος δημιουργός.
Ο…«Άθλιος» στην Ελλάδα του 2008, κ. Κώστα (που…Κυβερνάς) και κ. Γιώργο μου (που πάλι θα μας….φορομπήξεις) μοιράστηκε με αξιοπρέπεια, στα εξήντα λεπτά τη «ντροπή» της φτώχειας του με τον περιπτερά μου.
Τον φίλο μου Χρήστο, τον «περιπτερά», θέλω να σας συστήσω με αφορμή την προχθεσινή μας συζήτηση για ευασισθησία και αξιοπρέπεια κάποιων φτωχών, για κοινωνική αναλγησία και μακαριότητα των ευπόρων τάξεων της σύγχρονης, Ευρωπαϊκού επιπέδου, ελληνικής κοινωνίας που θα προβλημάτιζαν βαθύτατα και τον μακαρίτη τον Ουγκώ καθώς είχαν αποτελέσει το επίκεντρο του δικού του προβληματισμού πριν δυο αιώνες.
Ο φίλος μου Χρήστος, τώρα, αλλά όχι ανέκαθεν, «περιπτεράς» μου έβαλε τα δύσκολα αφηγούμενος πρόσφατο περιστατικό και ζητώντας να ψυχογραφήσω τον «πρωταγωνιστή» να τοποθετηθώ κοινωνιολογικά αξιολογόντας την πορεία της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας– της πρώην ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑΣ - στην Ευρώπη των…27!
Αυτό δεν κάνεις στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και στην ΤιΒι όταν σε φιλοξενούν στα τηλεοπτικά παράθυρα για να ερμηνεύσεις τα κοινωνικά φαινόμενα με ρώτησε προχτές ο Χρήστος και σεκοντάρησε χαμογελαστή η σύζυγός του Ρένα…
Ήρθε ο άνθρωπος, τριανταπεντάρης, ευγενής, καθαροντυμένος πήρε από το εξωτερικό ράφι του περιπτέρου ένα κρουασάν και ρώτησε πόσο κάνει.
Ένα ευρώ και 20 λεπτά του είπε ο Χρήστος
Το παλληκάρι, αφού έψαξε όλες τις τσέπες, εναπόθεσε στο γκισέ εξήντα λεπτά, έσκυψε το κεφάλι και…τόβαλε στα πόδια!…
Γύρνα πίσω, φώναξε βροντερά ο Χρήστος, γύρνα πίσω ρε παλληκάρι μου!…
Τον κυνήγησες; Ρώτησα…
Όχι, βέβαια, μου απάντησε.
Τότε γιατί του έβαλες τις φωνές να γυρίσει πίσω;
Για να του δώσω του φουκαρά τα εξήντα λεπτά που μου άφησε ενώ σίγουρα τα χρειαζόταν, να του κεράσω το κρουασάν δήλωσε ο φίλος μου Χρήστος λυπημένος!.
Τι ψυχογράφημα να κάνω;
Θυμήθηκα τον Ουγκώ - «Εάν πρόκειται να υποφέρουμε, ας υποφέρουμε με αξιοπρέπεια» - είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο μεγάλος Γάλλος δημιουργός.
Ο…«Άθλιος» στην Ελλάδα του 2008, κ. Κώστα (που…Κυβερνάς) και κ. Γιώργο μου (που πάλι θα μας….φορομπήξεις) μοιράστηκε με αξιοπρέπεια, στα εξήντα λεπτά τη «ντροπή» της φτώχειας του με τον περιπτερά μου.
Εσείς;…"
