Αν θέλουμε να δούμε πως αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί τη νέα κρίση με τη Ρωσία ποια είναι ακριβώς τα πιστεύω τους αλλά και τα σχέδιά τους,το χθεσινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα των "Τhe New York Times" δίνει μερικές σαφέστατες απαντήσεις.Μεταξύ άλλων αναφέρεται:
- "Αν η κρίση στη Γεωργία ήταν Ολυμπιακό γεγονός, το χρυσό μετάλλιο της κτηνώδους βλακείας θα πήγαινε στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Το ασημένιο μετάλλιο της ριψοκίνδυνης απερισκεψίας θα πήγαινε στον Μιχαήλ Σαακασβίλι και το χάλκινο της πολιτικής μυωπίας στην ομάδα εξωτερικής πολιτικής των κυβερνήσεων Κλίντον και Μπους."
- "Η ταπείνωση, που η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προκάλεσε στη Ρωσία, αποδείχθηκε κρίσιμης σημασίας με την άνοδο του Πούτιν στην εξουσία. Και η εξάρτηση της Αμερικής από το πετρέλαιο συνέβαλε στην άνοδο των τιμών των καυσίμων σε επίπεδα, που επέτρεψαν στον Πούτιν να αντιδράσει σ’ αυτή την ταπείνωση. Παρ’ όλα αυτά, σήμερα πρέπει να υποστηρίξουμε κάθε διπλωματική προσπάθεια για την αποχώρηση των Ρώσων από τη Γεωργία. Ωστόσο, δεν μπορούμε και να μην επισημάνουμε ότι η απόφαση Σαακασβίλι να οδηγήσει τα στρατεύματά του στο Τσχινβάλι, έδωσε στον Πούτιν μια εύκολη δικαιολογία να επιδείξει τη σιδερένια γροθιά του."
- "Ωστόσο, αν επιμείνει θα οδηγήσει όλους τους γείτονες της Ρωσίας να αναζητήσουν προστασία από τη Μόσχα και τους Ευρωπαίους να διπλασιάσουν τις προσπάθειές τους για εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων στο ρωσικό πετρέλαιο και αέριο. Αυτό δεν θα συμβεί εν μια νυκτί, αλλά με τον καιρό, η Ρωσία θα καταστεί πιο απομονωμένη, πιο ανασφαλής και λιγότερο πλούσια.
Γι’ αυτό και η Ρωσία θα έπρεπε να επανεξετάσει τη στρατηγική Πούτιν έναντι της Γεωργίας. Αν το κάνει, θα έπρεπε κι εμείς να επανεξετάσουμε, την πολιτική μας έναντι του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας - και αν πράγματι θέλουμε να περάσουμε τον 21ο αιώνα, αναχαιτίζοντας τη Ρωσία με τον ίδιο τρόπο που αναχαιτίσαμε τη Σοβιετική Ενωση, στο μεγαλύτερο κομμάτι του 20ού αιώνα."
Νο comments..
(*Στη φωτογραφία του AFP,ομάδα Ρώσων ελεύθερων σκοπευτών στη Γεωργία)
