H απόφαση του κ.Μειμαράκη να προσκαλέσει τους ομολόγους του υπουργούς άμυνας όλων των γειτονικών χωρών έχει προκαλέσει αίσθηση σε όλες τις χώρες,στην κάθε μία για διαφορετικούς λόγους.Ειδική σημασία όμως έχει η περίπτωση τ
ης Ιταλίας.
ης Ιταλίας.«Σε λίγες ημέρες, πρόκειται να σπάσει ένα ταμπού και να λυθεί μια σημαντική παρεξήγηση», γράφει ο αναλυτής της "Κορριέτε Ντέλλα Σέρα", Αντόνιο Φερράρι στη χθεσινή,πραγματικά καταπληκτική ανταπόκρισή του από την Αθήνα.
Αμέσως μετά προχωρά σε διεξοδική αναφορά προσεγγίζοντας με αντικειμενικότητα την επέτειο του ελληνικού ΟΧΙ και την εισβολή των στρατευμάτων του Μουσσολίνι, και εξηγεί: "Στην εξέδρα της Θεσσαλονίκης, τη γεμάτη σημαίες για τη στρατιωτική παρέλαση της εθνικής γιορτής του ΟΧΙ, που η Ελλάδα αντέταξε στο τελεσίγραφο του Μουσσολίνι, δίπλα στον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας θα βρίσκεται ο Ιταλός πρέσβης Τζαμπάολο Σκαράντε. Είναι η πρώτη φορά, που συμβαίνει κάτι τέτοιο και συνεπώς, είναι κατανοητό να έχει δημιουργηθεί μεγάλη προσμονή".
Η «Κορριέρε» τονίζει ότι με τον τρόπο αυτό, ύστερα από 68 χρόνια, θα μπει τέλος σε μια «κατά φαντασίαν κρίση», για την οποία, όμως, δεν ευθύνεται η Ελλάδα, αλλά το γεγονός ότι «πολλοί, στην Ιταλία, από φόβο ή από ραθυμία, προτιμούσαν να μη βλέπουν και να μη γνωρίζουν».
Η εφημερίδα του Μιλάνου υπενθυμίζει, μεταξύ άλλων, ότι ο Ιταλός υπουργός «λαϊκού πολιτισμού», Παβολίνι, δυο ημέρες πριν το φασιστικό τελεσίγραφο, είχε στείλει στην Αθήνα το θίασο της Όπερας της Ρώμης για να παρουσιάσει την «Μαντάμ Μπάτερφλαϊ», του Τζάκομο Πουτσίνι. Τη βραδιά της δεξίωσης στην ιταλική πρεσβεία, έφτασε το ελληνικό ΟΧΙ.
«Για το λόγο αυτό, η ημέρα του ΟΧΙ ήταν και θα παραμείνει η μαρτυρία της εξέγερσης εναντίον μιας αδικίας. Και η Ιταλία, θα έπρεπε να είναι ευγνώμων για αυτό το ΟΧΙ. Διότι, όπως έγραψε ο πρέσβης Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, η άρνησή αυτή στο φασισμό, σήμανε την αρχή του τέλους του».
Η «Κορριέρε» τονίζει ότι με τον τρόπο αυτό, ύστερα από 68 χρόνια, θα μπει τέλος σε μια «κατά φαντασίαν κρίση», για την οποία, όμως, δεν ευθύνεται η Ελλάδα, αλλά το γεγονός ότι «πολλοί, στην Ιταλία, από φόβο ή από ραθυμία, προτιμούσαν να μη βλέπουν και να μη γνωρίζουν».
Η εφημερίδα του Μιλάνου υπενθυμίζει, μεταξύ άλλων, ότι ο Ιταλός υπουργός «λαϊκού πολιτισμού», Παβολίνι, δυο ημέρες πριν το φασιστικό τελεσίγραφο, είχε στείλει στην Αθήνα το θίασο της Όπερας της Ρώμης για να παρουσιάσει την «Μαντάμ Μπάτερφλαϊ», του Τζάκομο Πουτσίνι. Τη βραδιά της δεξίωσης στην ιταλική πρεσβεία, έφτασε το ελληνικό ΟΧΙ.
«Για το λόγο αυτό, η ημέρα του ΟΧΙ ήταν και θα παραμείνει η μαρτυρία της εξέγερσης εναντίον μιας αδικίας. Και η Ιταλία, θα έπρεπε να είναι ευγνώμων για αυτό το ΟΧΙ. Διότι, όπως έγραψε ο πρέσβης Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, η άρνησή αυτή στο φασισμό, σήμανε την αρχή του τέλους του».
.
