τoυ κ.Γ.Πιπερόπουλου
Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
"Φανάρια, Παιδιά, Μάνα-money,Ενοχές...
-Κάνατε την ανάταξη προσώπου όπως προβλέπει ο “Κανονισμός” μας εσείς Χερουβείμ και Σεραφείμ;
-Ναι, Άγιε Πέτρο, και μας προέκυψε ένα κοριτσίστικο παιδικό προσωπάκι με ένα αινιγματικό χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη...
-Είχε δόση ειρωνείας, Άγιοι μου Ανάργυροι και θαυματουργοί;
-Όχι, ήταν σαφώς ένα χαμόγελο ανακούφισης αλλά με μια νότα απροσδιόριστα αινιγματικού περιεχομένου...
-Δηλαδή κάτι σαν να μην καταλάβαινε το κοριτσάκι τι ακριβώς είχε συμβεί;
-Μάλλον σαν να καταλάβαινε ΑΚΡΙΒΩΣ τι είχε συμβεί και είχε μια δόση βαθειάς ανακού
φισης που θύμιζε Παράδεισο ...
-Ναι, Άγιε Πέτρο, και μας προέκυψε ένα κοριτσίστικο παιδικό προσωπάκι με ένα αινιγματικό χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη...
-Είχε δόση ειρωνείας, Άγιοι μου Ανάργυροι και θαυματουργοί;
-Όχι, ήταν σαφώς ένα χαμόγελο ανακούφισης αλλά με μια νότα απροσδιόριστα αινιγματικού περιεχομένου...
-Δηλαδή κάτι σαν να μην καταλάβαινε το κοριτσάκι τι ακριβώς είχε συμβεί;
-Μάλλον σαν να καταλάβαινε ΑΚΡΙΒΩΣ τι είχε συμβεί και είχε μια δόση βαθειάς ανακού
φισης που θύμιζε Παράδεισο ...-Φέρτε το αγγελούδι στο περιβόλι μου!....
Πρόσταξε επιτακτικά η Μεγαλόχαρη..
Τώρα θα αναρωτηθείτε τί σόι “κοινωνικό σχόλιο” είναι το σημερινό με Σεραφείμ και Χερουβείμ, με Παράδεισο και Παναγιά, με ένα παιδικό προσωπάκι σημαδεμένο με το αινιγματικό χαμόγελο θανατηφόρου πόνου και ανακούφισης μαζί...
Χαρμολύπη, φίλες και φίλοι, χαρμολύπη Βυζαντινής ποιότητας...
Πώς αλλιώς να περιγράψω το δράμα ενός παιδιού των φαναριών που πριν ίσως καν της έρθει “ η περίοδος “ της κατακέφαλα ένα φορτηγό με έναν μεροκαματιάρη στο τιμόνι (που δουλεύει διπλή βάρδια για να ταΐσει ψωμί και όχι παντεσπάνι τα δικά του παιδιά) για να κόψει βίαια το νήμα της ζωής της στον επίγειο “παράδεισο” που λέγεται:
Ελλάδα του 21ου αιώνα, Ελλάδα όπου γυναίκες των Βαλκανίων με παιδιά στην αγκαλιά και άνδρες ακρωτηριασμένοι να σε πλησιάζου.."
Πρόσταξε επιτακτικά η Μεγαλόχαρη..
Τώρα θα αναρωτηθείτε τί σόι “κοινωνικό σχόλιο” είναι το σημερινό με Σεραφείμ και Χερουβείμ, με Παράδεισο και Παναγιά, με ένα παιδικό προσωπάκι σημαδεμένο με το αινιγματικό χαμόγελο θανατηφόρου πόνου και ανακούφισης μαζί...
Χαρμολύπη, φίλες και φίλοι, χαρμολύπη Βυζαντινής ποιότητας...
Πώς αλλιώς να περιγράψω το δράμα ενός παιδιού των φαναριών που πριν ίσως καν της έρθει “ η περίοδος “ της κατακέφαλα ένα φορτηγό με έναν μεροκαματιάρη στο τιμόνι (που δουλεύει διπλή βάρδια για να ταΐσει ψωμί και όχι παντεσπάνι τα δικά του παιδιά) για να κόψει βίαια το νήμα της ζωής της στον επίγειο “παράδεισο” που λέγεται:
Ελλάδα του 21ου αιώνα, Ελλάδα όπου γυναίκες των Βαλκανίων με παιδιά στην αγκαλιά και άνδρες ακρωτηριασμένοι να σε πλησιάζου.."
(..για τη συνέχεια πατήστε εδώ)
