Το «σύνδρομο της Ελλάδας» έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πρώτη σημαντική υποχώρηση του Νικολά Σαρκοζί, με την απόφασή του να αναστείλει την εξαγγελθείσα εκπαιδευτική
μεταρρύθμιση, γράφει ο διευθυντής σύνταξης του γαλλικού Nouvel Observateur, Ζαν Ντανιέλ, στο κύριο άρθρο του περιοδικού. «Όπως συμβαίνει πάντα, οι φοιτητές και οι μαθητές των λυκείων αποκρυσταλλώνουν, για κατανοητούς ή μη λόγους, μια γενικότερη κοινωνική δυσαρέσκεια», εκτιμά ο Ντανιέλ και συγκρίνει τις ταραχές με τον γαλλικό Μάη του 1968: «Λίγα είναι τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στον Μάη του ‘68 και τον Δεκέμβρη του 2008. Εκείνη την εποχή της αντιαυταρχικής εξέγερσης δεν υπήρχε ούτε μιζέρια ούτε φτώχεια ούτε ανεργία… Ένα πράγμα είναι βέβαιο: οι έφηβοι φόβισαν την κοινωνία, το 1968, όπως μας φοβίζουν σήμερα οι Έλληνες ταραξίες. Γιατί εκείνο που μοιράζονται οι νέοι Γαλλίας και Ελλάδας είναι το συναίσθημα ότι τους έχουν στερήσει το μέλλον».
Το κύριο άρθρο του L’ Express διαπιστώνει «ένα άρωμα άνοιξης των λαών, ένα φάντασμα γενικευμένης εξέγερσης της ευρωπαϊκής νεολαίας». Και γράφει για μια εξέγερση «με τόση απελπισία, όση ελπίδα υπήρχε το 1968, με τόσο φιλική διάθεση έναντι των ξένων, όσος εθνικισμός υπήρχε το 1848 και με τόση έλλειψη πνευματικότητας, όσο φιλοσοφικό υπόβαθρο είχε το 1789». Προειδοποιεί δε την άρχουσα τάξη στη Γαλλία ότι «θα ήταν έλλειψη σύνεσης να αγνοήσει το πρόσφατο ελληνικό μάθημα…».
Η ισπανική El Pais γράφει ότι αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη απέχουν πολύ από το να συνιστούν εξέγερση, έχουν ωστόσο τη δύναμη «να φρενάρουν τη νεοφιλελεύθερη πορεία που κυριαρχεί στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
μεταρρύθμιση, γράφει ο διευθυντής σύνταξης του γαλλικού Nouvel Observateur, Ζαν Ντανιέλ, στο κύριο άρθρο του περιοδικού. «Όπως συμβαίνει πάντα, οι φοιτητές και οι μαθητές των λυκείων αποκρυσταλλώνουν, για κατανοητούς ή μη λόγους, μια γενικότερη κοινωνική δυσαρέσκεια», εκτιμά ο Ντανιέλ και συγκρίνει τις ταραχές με τον γαλλικό Μάη του 1968: «Λίγα είναι τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στον Μάη του ‘68 και τον Δεκέμβρη του 2008. Εκείνη την εποχή της αντιαυταρχικής εξέγερσης δεν υπήρχε ούτε μιζέρια ούτε φτώχεια ούτε ανεργία… Ένα πράγμα είναι βέβαιο: οι έφηβοι φόβισαν την κοινωνία, το 1968, όπως μας φοβίζουν σήμερα οι Έλληνες ταραξίες. Γιατί εκείνο που μοιράζονται οι νέοι Γαλλίας και Ελλάδας είναι το συναίσθημα ότι τους έχουν στερήσει το μέλλον».Το κύριο άρθρο του L’ Express διαπιστώνει «ένα άρωμα άνοιξης των λαών, ένα φάντασμα γενικευμένης εξέγερσης της ευρωπαϊκής νεολαίας». Και γράφει για μια εξέγερση «με τόση απελπισία, όση ελπίδα υπήρχε το 1968, με τόσο φιλική διάθεση έναντι των ξένων, όσος εθνικισμός υπήρχε το 1848 και με τόση έλλειψη πνευματικότητας, όσο φιλοσοφικό υπόβαθρο είχε το 1789». Προειδοποιεί δε την άρχουσα τάξη στη Γαλλία ότι «θα ήταν έλλειψη σύνεσης να αγνοήσει το πρόσφατο ελληνικό μάθημα…».
Η ισπανική El Pais γράφει ότι αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη απέχουν πολύ από το να συνιστούν εξέγερση, έχουν ωστόσο τη δύναμη «να φρενάρουν τη νεοφιλελεύθερη πορεία που κυριαρχεί στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
