Κάθε φορά που σε αυτή τη χώρα γίνεται κάτι που τραβά το ενδιαφέρον και πέραν 
των συνόρων μας, μας πιάνει η αγωνία για τα ξένα μέσα ενημέρωσης. Είναι ένα κατάλοιπο μικροαστικών συμπεριφορών, που έκανε τη μαμά να χρησιμοποιεί ως τελευταίο επιχείρημα, όταν οι νουθεσίες της δεν έπιαναν, το ατράνταχτο «μα τι θα πουν οι γείτονες;».
Το τι λέει ο κόσμος θα το έχετε ακούσει και θα το διαβάσετε και στο αναλυτικό ρεπορτάζ παραπλεύρως. Αυτό που έχει ίσως περισσότερη σημασία είναι πώς θα αντιδράσει ο κόσμος απέναντι σε μια Ελλάδα που δείχνει να συγκλονίζεται από γεγονότα πρωτοφανή στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Και αν τελικά η διασπορά ειδήσεων και φημών που κάνουν διάφοροι για εσωτερική κατανάλωση έχει ακόμη χειρότερες συνέπειες απ’ ό,τι τα ίδια τα τραγικά γεγονότα.
Ξένοι συνάδελφοι που τηλεφωνούσαν από τη Δευτέρα το βράδυ αναρωτιόντουσαν αν «ζούμε ένα νέο εμφύλιο». Οι απλοποιήσεις του στιλ «ποιος τουρίστας θα έρθει τώρα στη χώρα μας…» είναι μάλλον αφελείς.
Η Αθήνα δεν συγκαταλεγόταν ποτέ στους ειδυλλιακούς τουριστικούς προορισμούς για την περίοδο των Χριστουγέννων. Αλλά είναι προφανές ότι για πιο ηλικιωμένους τουρίστες μπορεί η εικόνα μιας χώρας όπου βασιλεύει η «αναρχία» να είναι αποτρεπτική. Οπως εξίσου αποτρεπτική είναι και η εικόνα αστυνομικών που πυροβολούν χωρίς να το πολυσκεφτούν.
Αν χρειάστηκαν μήνες και χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες για να φτιάξουμε μια εικόνα πολιτισμένων οργάνων της τάξης, τώρα μια μόνο ματιά στη φωτογραφία των πιστολέρο με στολή αρκεί για να γκρεμίσει όσα χτίσαμε. Και ας μη μας πιάνει μανία καταδίωξης.
Οταν ακούγαμε κι εμείς πριν από δύο χρόνια για πολυήμερα επεισόδια στη Βουδαπέστη, το μυαλό μας πήγαινε σε μια κυβέρνηση που έχασε τον έλεγχο. Δεν μπορεί να μας παραξενεύει τώρα αν διαβάζουμε σε ξένες εφημερίδες για «ανήμπορη ελληνική κυβέρνηση». Δεν είναι συνωμοσία αλλά ένα απλό λογικό συμπέρασμα. Τώρα, αν κάποιοι αντιεξουσιαστές τα είδαν όλα αυτά και πήραν το αεροπλάνο ή το καράβι για να έρθουν από τη Γένοβα ή αλλού, όπως λένε οι φήμες, είναι μάλλον μια πλευρά του προβλήματος μάλλον περιθωριακή. Μια σχετικά αμελητέα «παράπλευρη συνέπεια» όλων αυτών που έχουν συμβεί μέχρι τώρα.
Οπως είναι εύκολο να μαντέψει κανείς, όλοι οι συνάδελφοί του και κυρίως οι φίλοι του θα ρωτούν τον Ελληνα πρωθυπουργό στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. «τι συμβαίνει στην Αθήνα;».
των συνόρων μας, μας πιάνει η αγωνία για τα ξένα μέσα ενημέρωσης. Είναι ένα κατάλοιπο μικροαστικών συμπεριφορών, που έκανε τη μαμά να χρησιμοποιεί ως τελευταίο επιχείρημα, όταν οι νουθεσίες της δεν έπιαναν, το ατράνταχτο «μα τι θα πουν οι γείτονες;».Το τι λέει ο κόσμος θα το έχετε ακούσει και θα το διαβάσετε και στο αναλυτικό ρεπορτάζ παραπλεύρως. Αυτό που έχει ίσως περισσότερη σημασία είναι πώς θα αντιδράσει ο κόσμος απέναντι σε μια Ελλάδα που δείχνει να συγκλονίζεται από γεγονότα πρωτοφανή στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Και αν τελικά η διασπορά ειδήσεων και φημών που κάνουν διάφοροι για εσωτερική κατανάλωση έχει ακόμη χειρότερες συνέπειες απ’ ό,τι τα ίδια τα τραγικά γεγονότα.
Ξένοι συνάδελφοι που τηλεφωνούσαν από τη Δευτέρα το βράδυ αναρωτιόντουσαν αν «ζούμε ένα νέο εμφύλιο». Οι απλοποιήσεις του στιλ «ποιος τουρίστας θα έρθει τώρα στη χώρα μας…» είναι μάλλον αφελείς.
Η Αθήνα δεν συγκαταλεγόταν ποτέ στους ειδυλλιακούς τουριστικούς προορισμούς για την περίοδο των Χριστουγέννων. Αλλά είναι προφανές ότι για πιο ηλικιωμένους τουρίστες μπορεί η εικόνα μιας χώρας όπου βασιλεύει η «αναρχία» να είναι αποτρεπτική. Οπως εξίσου αποτρεπτική είναι και η εικόνα αστυνομικών που πυροβολούν χωρίς να το πολυσκεφτούν.
Αν χρειάστηκαν μήνες και χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες για να φτιάξουμε μια εικόνα πολιτισμένων οργάνων της τάξης, τώρα μια μόνο ματιά στη φωτογραφία των πιστολέρο με στολή αρκεί για να γκρεμίσει όσα χτίσαμε. Και ας μη μας πιάνει μανία καταδίωξης.
Οταν ακούγαμε κι εμείς πριν από δύο χρόνια για πολυήμερα επεισόδια στη Βουδαπέστη, το μυαλό μας πήγαινε σε μια κυβέρνηση που έχασε τον έλεγχο. Δεν μπορεί να μας παραξενεύει τώρα αν διαβάζουμε σε ξένες εφημερίδες για «ανήμπορη ελληνική κυβέρνηση». Δεν είναι συνωμοσία αλλά ένα απλό λογικό συμπέρασμα. Τώρα, αν κάποιοι αντιεξουσιαστές τα είδαν όλα αυτά και πήραν το αεροπλάνο ή το καράβι για να έρθουν από τη Γένοβα ή αλλού, όπως λένε οι φήμες, είναι μάλλον μια πλευρά του προβλήματος μάλλον περιθωριακή. Μια σχετικά αμελητέα «παράπλευρη συνέπεια» όλων αυτών που έχουν συμβεί μέχρι τώρα.
Οπως είναι εύκολο να μαντέψει κανείς, όλοι οι συνάδελφοί του και κυρίως οι φίλοι του θα ρωτούν τον Ελληνα πρωθυπουργό στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. «τι συμβαίνει στην Αθήνα;».
