το περιοδικό Economist.Με δύο άρθρα του στο τεύχος αυτής της εβδομάδας, ο Economist προσπαθεί να ερμηνεύσει το ξέσπασμα οργής.
«Για να κατανοήσετε τα προβλήματα, ρωτήστε τους ελληνικής καταγωγής ακαδημαϊκούς, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες και άλλους ταλαντούχους ανθρώπους που αφθονούν σε όλο τον κόσμο αλλά διστάζουν να δραστηριοποιηθούν στη χώρα τους», υποστηρίζει ο αρθρογράφος.
«Τα πανεπιστήμια είναι γεμάτα από Έλληνες ακαδημαϊκούς, αλλά στις πανεπιστημιουπόλεις κυριαρχεί η κακή διαχείριση» και «το πανεπιστημιακό σύστημα θυμίζει περισσότερο τα χειρότερα στοιχεία του Οθωμανικού παρελθόντος (γραφειοκρατία και παρεμπόδιση της καινοτομίας) από ότι το αντίστοιχο Τουρκικό». «Στην υγεία, την παιδεία και άλλες δημόσιες υπηρεσίες, οι ελλιπείς κρατικές παροχές τροφοδοτούν μια μαύρη αγορά και δημιουργούν συμφέροντα που αντιτίθενται στις αλλαγές», συνεχίζει ο αρθρογράφος, διαπιστώνοντας ότι «η ζωή είναι δύσκολη για νέους με ενέργεια και ταλέντο αλλά χωρίς διασυνδέσεις και χρήματα».
Τα προβλήματα υπάρχουν επί δεκαετίες αλλά δεν έρχονταν στην επιφάνεια, λόγω των κοινοτικών κονδυλίων, της εισροής κεφαλαίων από τη ναυτιλία και της κατασκευαστικής έκρηξης στους Ολυμπιακούς.
Σύμφωνα με τον Economist το δίλημμα πλέον είναι αν θα υπάρξει σύγκρουση με τα συμφέροντα ή η χώρα θα κινδυνεύσει να χάσει σημαντικό μέρος από την οικονομική και κοινωνική πρόοδο των τελευταίων δεκαετιών.
«Σύντομα, ένας από τους Έλληνες πολιτικούς που δέχονται σήμερα πίεση (είτε στην κεντροδεξιά που βρίσκεται στην εξουσία, είτε στην κεντροαριστερά που προηγείται στις δημοσκοπήσεις) θα πρέπει να μετατραπεί σε πολιτικό ηγέτη (statesman)».
