Άρθρο-emailτου κ.Γ.Πιπερόπουλου
Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Ο Ρουβίκωνας ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ για ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι πλέον προσδιορισμένος και ο Κώστας Καραμανλής ελπίζει να τον διαβεί «στεγνός», ο Γιώργος Παπανδρέου ελπίζει να τον διαβεί, επίσης «στεγνός» και το τι ελπίζουν τα υπόλοιπα 3 Κόμματα της Βουλής των Ελλήνων θα φανεί την ερχόμενη εβδομάδα, αλλά προσωπικά ΦΟΒΑΜΑΙ ότι το Δημοκρατικό μας πολίτευμα είναι κιόλας πολύ και πάλι… «μούσκεμα». Να πω ότι ελπίζω να διαψευσθώ; Από τα βάθη της καρδιάς μου ΝΑΙ! Αλλά ΦΟΒΑΜΑΙ ότι από την υπόθεση ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ μόνο τα 5 Κόμματα της παρούσης Βουλής θα βγούνε «στεγνά» ΟΧΙ, όμως, και το Δημοκρατικό μας πολίτευμα…
Το σημερινό μου σημείο αναφοράς δεν αφορά Υπουργικά ή απλά βουλευτικά έδρανα τα οποία όπως διαπιστώνουμε εδώ και 34 χρόνια το κοσμούν, μονίμως, ελάχιστες γυναίκες ανάμεσα σε μια σωρεία παλαιών και νέων, κυρίαρχα γένους αρσενικού, φυσιογνωμιών. Ο τίτλος μου προέκυψε στη σημειολογική αναζήτηση προσδιορισμού που θα σκιαγραφούσε εννοιολογικά «το πνεύμα της εποχής» μας και νομίζω ότι αντιδιαστέλλει επιτυχώς το χθες με το σήμερα επιβεβαιώνοντας το «έξις δευτέρα φύσις» για όσους καθιερώθηκαν στο ατομικό και συλλογικό μας υποσυνείδητο ως «πρόσωπα οικεία» με την βοήθεια της πλανεύτρας …ΤιΒι!
Το πρόβλημα, καταθέτω πιπεράτα, εντοπίζεται εκτός Βουλής στα γνωστά μας τηλεοπτικά παράθυρα αυτά που με την πειθώ της αναγνωρισημότητας μας καθοδήγησαν να επιλέξουμε καλλιτέχνες, μοντέλα, δημοσιογράφους και άλλα τηλεοπτικά «γνωστά πρόσωπα» που ψηφίσαμε για το Κοινοβούλιο τον Σεπτέμβριο του 2007.
Το πρόβλημα δεν είναι η δημοκρατία την οποία οι Έλληνες και διδάξαμε στους λαούς και σεβόμαστε. Το πρόβλημα έγκειται στον τύπο της δημοκρατίας και στο ρόλο της ανέλπιστα γοητευτικής και επικίνδυνα αλλοτριωτικής σύγχρονης ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗΣ που λέγεται τηλεόραση και η οποία ως το ισχυρότερο Μέσο Επικοινωνίας έχει πλέον περίτρανα αναδείξει τα ΜΜΕ, από τη θέση της ΤΕΤΑΡΤΗΣ, στη θέση της ΠΡΩΤΗΣ εξουσίας!..
Τριάντα χρόνια πριν, εκεί στην Αμερική, «ψαχνόμασταν» οι επιστήμονες, καλλιτέχνες και διανοούμενοι όλων των μεγεθών και ηλικιών όταν διαπιστώναμε ότι τις επιλογές στα «πιλοτικά επεισόδια» για τα τηλεοπτικά σήριαλ που θα βλέπαμε στην επόμενη σεζόν ΔΕΝ τις έκαναν οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης, της Βοστόνης, του Σικάγου ή του Σαν Φρανσίσκο, αλλά κάποιας κωμόπολης της πολιτείας του Κάνσας (όπου τα δημογραφικά δεδομένα κατέγραφαν βούβαλοι 18,000, αγελάδες 118,000, αιγοπρόβατα 48,000 και κάτοικοι 8,000 εκ των οποίων μόνο οι 800 απόφοιτοι…Λυκείου!)
Η τηλεόραση στην εποχή μας λειτουργώντας με πλήρη γνώση και πολύ συχνά με εσκεμμένη κατάχρηση ψυχολογικών και κοινωνιολογικών τεχνικών, στρατηγικών και θεωριών μεθοδικά και ανελέητα μας «εξοικειώνει» με όσα, όσους και οτιδήποτε οι ιδιοκτήτες των καναλιών και οι παραγωγοί εκπομπών επιθυμούν να μας εξοικειώσουν και, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ανεξέλεγκτα με τα δεδομένα του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος, η κακή τηλεόραση μας…αποβλακώνει!
Καθώς επί σειρά εβδομάδων έχει φουντώσει ο κουρνιαχτός της περί τον ηγούμενο κ Εφραίμ, τους Υπουργούς ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τις «μπίζνες» της Μονής Βατοπεδίου, και ενόψει της εβδομάδας των Εξεταστικών και Προανακριτικών Επιτροπών η ταπεινή μου παράκληση ως πανεπιστημιακού δασκάλου προς εθνοπατέρες και εθνομητέρες, Υπουργούς, Υφυπουργούς και Διοικητά στελέχη είναι απλή αλλά ίσως ταυτόχρονα και πικρή για τους σταρ των πρωϊνάδικων και των δελτίων ειδήσεων των ελληνικών εθνικών, περιφερειακών και τοπικών καναλιών : ΚΛΕΙΣΤΕ τα τηλεοπτικά παράθυρα, καθίστε στα έδρανα της Βουλής και των Υπουργικών ή Διοικητικών σας γραφείων και δουλέψτε σκληρά! Τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα εντός και εκτός των συνόρων της ελλαδικής επικράτειας είναι…ΖΟΦΕΡΑ!
Όσο συνεχίζεται καθημερινά αυτό το ιλαροτραγικό σήριαλ των τηλεοπτικών παραθύρων της ανάγκης για συγκομιδή «αναγνώρισης» στις οποίες στηρίζεται η δική μας αφελής, άκριτη και αλόγιστη καταναλωτική προτίμηση τότε μην με κατηγορήσει κανείς ότι είμαι «κακοπροαίρετος» εάν αναρωτηθώ, τελικά τους τελευταίους 13 μήνες (δεν ξεχνώ τα τελευταία 30 χρόνια) πρώην και νυν Κυβερνητικά και Αντιπολιτευτικά στελέχη, τελικά, δουλεύουν για μας ή…μας δουλεύουν;
