του κ.Γ.Πιπερόπουλου
Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
.Θα ξεκινήσω επικαλούμενος τον στίχο του μεγάλου μας λαϊκού τροβαδούρου που είχε πιστοποιήσει με την πειθώ της καθολικής αποδοχής από λαϊκά και ανώτερα κοινωνικό-οικονομικά στρώματα μια από τις σ
υντριπτικές αλήθειες της υπαρξιακής μας οντότητας «Δύο πόρτες έχει η ζωή....»
Και σε μία νομοτελειακή ανέλιξη της δεδομένης αξιωματικής σχέσης του σημερινού μου προβληματισμού θα έπρεπε να συνεχίσω με την υπευθυνότητα της επιστημονικής σκέψης διαπιστώνοντας ότι τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή τους σημαδεύουν την προσωπικότητα και εξελικτική πορεία ατόμων, ομάδων και ολάκερων κοινωνικών συστημάτων τα βαφτίζουμε...”περάσματα”.
Πόρτες, λοιπόν, και...περάσματα...
Ανέκαθεν, η ένταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις , η εισαγωγή σε ένα Πανεπιστημιακό Ίδρυμα ή ένα ΤΕΙ , και φυσικά χωρίς πρόθεση να προσβάλλω τους σεμνότυφους, εκείνο το ερωτικό αγκάλιασμα που ολοκληρωνόταν στην απώλεια της εφηβικής “αθωότητας” ήταν σίγουρα, αδιαμφισβήτητα και κατά γενική ομολογία όλα τους «περάσματα».
ΠΕΡΑΣΜΑ ήταν και παραμένει και σήμερα η ικανότητα να κρατάς στο χέρι το τιμόνι, να τιθασεύεις 100 ή και 200 άλογα εγκλωβισμένα κάτω από το γυαλιστερό καπό ενός σύγχρονου Ι.Χ. και να το κάνεις με...την «άδεια» της Αστυνομίας, ή καλύτερα του Υπουργείου Μεταφορών...
Τις προάλλες και καθώς οι ώρες της νύχτας…μίκραιναν ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑ (αυτό το εννοώ απολύτως καθότι έχω ξεκόψει με ξενύχτια εδώ και πολλά χρόνια) από μια εκλεκτή παρέα «νυκτόβιων» και μη συνομηλίκων καθώς αποτολμήσαμε και εμείς το πέρασμα κάποιας πόρτας ή μάλλον γνωστού…ξενυχτάδικου της – πάλαι ποτέ Νύμφης του Θερμαϊκού - της Θεσσαλονίκης....
Πόρτες και ..περάσματα, λοιπόν και εξηγώ..
Τώρα πια τα κορίτσια μας εντάσσονται στις Ένοπλες Δυνάμεις (όπου πέρυσι στην εισερχόμενη τάξη επαγγελματιών οπλιτών έφτασαν στο επίπεδο του ένα εισερχόμενο αγόρι για ένα εισερχόμενο κορίτσι), κατακλύζουν ΑΕΙ και ΤΕΙ και γράφουν πρωτιές, κρατούν βολάν κατά μυριάδες και προηγούνται στην ερωτική ολοκλήρωση των αγοριών και, ώ του θαύματος της επιστημονικής ανακαλύψεως...
Πώς να ερμηνεύσει κανείς κοινωνιολογικά το γεγονός ότι στους 10 θαμώνες του συγκεκριμένου νυχτερινού κέντρου «διασκεδάσεως» εκείνης της νύχτας οι οκτώ ή σχεδόν εννέα ήταν κομψότατοι εκπρόσωποι του...δήθεν ασθενούς, αλλά πάντοτε ωραίου φύλου όλων των ηλικιών;
Και τα αγόρια της νεαρής μετά-εφηβικής ηλικίας ακόμη και οι άνδρες πού ήταν;
Όταν το φαινόμενο ΔΕΝ αποτελεί παροδική εξαίρεση που οφείλεται στην παρουσία συγκεκριμένων τραγουδιστών στο παλκοσένικο ( ειδώλων της νεολαίας και μάλιστα του θηλυκού φύλου ) αλλά αποτελεί ΚΑΘΟΛΙΚΗ πραγματικότητα μήπως, αναρωτιέμαι ο αδαής ΜΗΠΩΣ θα έπρεπε να προσθέσουμε στα δεδομένα της αξιολόγησης του σύγχρονου ελληνικού κοινωνικού συστήματος ότι η μαγική «Πόρτα» της νυχτερινής ελληνοπρεπέστατης διασκέδασης ΑΝΟΙΞΕ διάπλατα για τους εκπροσώπους του δήθεν ασθενούς και πάντοτε ωραίου φύλου και ότι «Πέρασμα» πλέον θα αποτελεί για τα αγόρια η δυνατότητα να γίνουν δεκτά στο τραπέζι που κατέχουν συστηματικά 4 ή 6 ή 8 ωραίες κοπέλες;
«Ω καιροί, ώ ήθη» θα έλεγαν στα ελληνικά οι αρχαίοι Λατίνοι. Πάντως εγώ φίλη και φίλε αναγνώστη –εάν κατόρθωνα να ισορροπήσω την ακουστική διαταραχή που υπέστην λόγω…ηλικίας, θα έμπαινα στον πειρασμό να ξαναπεράσω μερικές τέτοιες «πόρτες» γιατί στην επιστήμη κάθε νέα ανακάλυψη απαιτεί την εδραίωσή της μέσα από την επανάληψη του πειράματος...
υντριπτικές αλήθειες της υπαρξιακής μας οντότητας «Δύο πόρτες έχει η ζωή....»Και σε μία νομοτελειακή ανέλιξη της δεδομένης αξιωματικής σχέσης του σημερινού μου προβληματισμού θα έπρεπε να συνεχίσω με την υπευθυνότητα της επιστημονικής σκέψης διαπιστώνοντας ότι τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή τους σημαδεύουν την προσωπικότητα και εξελικτική πορεία ατόμων, ομάδων και ολάκερων κοινωνικών συστημάτων τα βαφτίζουμε...”περάσματα”.
Πόρτες, λοιπόν, και...περάσματα...
Ανέκαθεν, η ένταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις , η εισαγωγή σε ένα Πανεπιστημιακό Ίδρυμα ή ένα ΤΕΙ , και φυσικά χωρίς πρόθεση να προσβάλλω τους σεμνότυφους, εκείνο το ερωτικό αγκάλιασμα που ολοκληρωνόταν στην απώλεια της εφηβικής “αθωότητας” ήταν σίγουρα, αδιαμφισβήτητα και κατά γενική ομολογία όλα τους «περάσματα».
ΠΕΡΑΣΜΑ ήταν και παραμένει και σήμερα η ικανότητα να κρατάς στο χέρι το τιμόνι, να τιθασεύεις 100 ή και 200 άλογα εγκλωβισμένα κάτω από το γυαλιστερό καπό ενός σύγχρονου Ι.Χ. και να το κάνεις με...την «άδεια» της Αστυνομίας, ή καλύτερα του Υπουργείου Μεταφορών...
Τις προάλλες και καθώς οι ώρες της νύχτας…μίκραιναν ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑ (αυτό το εννοώ απολύτως καθότι έχω ξεκόψει με ξενύχτια εδώ και πολλά χρόνια) από μια εκλεκτή παρέα «νυκτόβιων» και μη συνομηλίκων καθώς αποτολμήσαμε και εμείς το πέρασμα κάποιας πόρτας ή μάλλον γνωστού…ξενυχτάδικου της – πάλαι ποτέ Νύμφης του Θερμαϊκού - της Θεσσαλονίκης....
Πόρτες και ..περάσματα, λοιπόν και εξηγώ..
Τώρα πια τα κορίτσια μας εντάσσονται στις Ένοπλες Δυνάμεις (όπου πέρυσι στην εισερχόμενη τάξη επαγγελματιών οπλιτών έφτασαν στο επίπεδο του ένα εισερχόμενο αγόρι για ένα εισερχόμενο κορίτσι), κατακλύζουν ΑΕΙ και ΤΕΙ και γράφουν πρωτιές, κρατούν βολάν κατά μυριάδες και προηγούνται στην ερωτική ολοκλήρωση των αγοριών και, ώ του θαύματος της επιστημονικής ανακαλύψεως...
Πώς να ερμηνεύσει κανείς κοινωνιολογικά το γεγονός ότι στους 10 θαμώνες του συγκεκριμένου νυχτερινού κέντρου «διασκεδάσεως» εκείνης της νύχτας οι οκτώ ή σχεδόν εννέα ήταν κομψότατοι εκπρόσωποι του...δήθεν ασθενούς, αλλά πάντοτε ωραίου φύλου όλων των ηλικιών;
Και τα αγόρια της νεαρής μετά-εφηβικής ηλικίας ακόμη και οι άνδρες πού ήταν;
Όταν το φαινόμενο ΔΕΝ αποτελεί παροδική εξαίρεση που οφείλεται στην παρουσία συγκεκριμένων τραγουδιστών στο παλκοσένικο ( ειδώλων της νεολαίας και μάλιστα του θηλυκού φύλου ) αλλά αποτελεί ΚΑΘΟΛΙΚΗ πραγματικότητα μήπως, αναρωτιέμαι ο αδαής ΜΗΠΩΣ θα έπρεπε να προσθέσουμε στα δεδομένα της αξιολόγησης του σύγχρονου ελληνικού κοινωνικού συστήματος ότι η μαγική «Πόρτα» της νυχτερινής ελληνοπρεπέστατης διασκέδασης ΑΝΟΙΞΕ διάπλατα για τους εκπροσώπους του δήθεν ασθενούς και πάντοτε ωραίου φύλου και ότι «Πέρασμα» πλέον θα αποτελεί για τα αγόρια η δυνατότητα να γίνουν δεκτά στο τραπέζι που κατέχουν συστηματικά 4 ή 6 ή 8 ωραίες κοπέλες;
«Ω καιροί, ώ ήθη» θα έλεγαν στα ελληνικά οι αρχαίοι Λατίνοι. Πάντως εγώ φίλη και φίλε αναγνώστη –εάν κατόρθωνα να ισορροπήσω την ακουστική διαταραχή που υπέστην λόγω…ηλικίας, θα έμπαινα στον πειρασμό να ξαναπεράσω μερικές τέτοιες «πόρτες» γιατί στην επιστήμη κάθε νέα ανακάλυψη απαιτεί την εδραίωσή της μέσα από την επανάληψη του πειράματος...
