.
Μέσα στην γκρίζα πραγματικότητα των ημερών ήλθε να προστεθεί και η γνωστή παλαιά ιστορία των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο αποδει
κνύοντας ότι οι Τούρκοι δεν ξεχνούν και γνωρίζουν πώς να επωφελούνται από την εκάστοτε εσωτερική αναταραχή στην Ελλάδα. Και είναι η διαπίστωση αυτή που θα πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα καθώς, πέρα από την οικονομική κρίση, η καταρρέουσα κυβέρνηση Καραμανλή έχει τώρα να αντιμετωπίσει- και μάλιστα συνεχώς οξυνόμενα- όλα τα ανοιχτά προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής, στα οποία δεν έχει σημειωθεί καμία απολύτως πρόοδος. Και μπορεί το λεγόμενο Σκοπιανό να μην αποτελεί πρόβλημα ασφαλείας για τη χώρα, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το Κυπριακό ή με τα Ελληνοτουρκικά όπου, παρά τις ελπίδες που είχαν καλλιεργηθεί, την πολιτική ασκεί τελικά όχι η τουρκική κυβέρνηση αλλά το στρατιωτικό κατεστημένο της Αγκυρας. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι έχουν πραγματοποιηθεί ως σήμερα 41 διερευνητικές ελληνοτουρκικές συναντήσεις για τα προβλήματα στο Αιγαίο χωρίς να έχουν... καταλήξει σε κανένα αποτέλεσμα, ενώ αποδεικνύεται ότι ενέργειες όπως η άκαιρη επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Αγαθονήσι ρίχνουν λάδι στη φωτιά αντί να συμβάλλουν στην αναγκαία εξομάλυνση. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η περίφημη θεωρία των γκρίζων ζωνών στηρίχθηκε στο γεγονός ότι δεν έχει υπογραφεί συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας βορείως της Δωδεκανήσου, ενώ ισχύει η συμφωνία για την περιοχή της Δωδεκανήσου που είχε υπογραφεί με τους Ιταλούς. Καλόν θα ήταν λοιπόν αντί να προσφεύγουμε στην εύκολη λύση των υπερπατριωτικών ρητορειών, να καταλήξουμε κάποτε σε μια συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι τούρκοι στρατηγοί, ακόμη και στην περίπτωση των νομοθετημένων συνόρων με τα Δωδεκάνησα, δεν αποδέχονται ως ελληνικά όσα νησιά δεν αναφέρονται ρητά στις συνθήκες και προβάλλουν με κάθε ευκαιρία τις γνωστές μονομερείς διεκδικήσεις τους, χωρίς έτσι να μπορεί να αποκλειστεί η επανάληψη ενός θερμού επεισοδίου τύπου Ιμίων. Η στάση αυτή της Αγκυρας υποδηλώνει ότι συνεχίζουν να έχουν το πάνω χέρι οι στρατιωτικοί και επιβεβαιώνει τις πληροφορίες ότι κ. Ερντογάν έχει έλθει σε συμφωνία με τον αρχηγό του στρατού να μην προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα θίγουν την εξουσία των στρατιωτικών, με αντάλλαγμα την παύση των περαιτέρω δικαστικών διώξεων του φιλοϊσλαμικού κόμματός του. Είναι εξάλλου φανερό ότι η στάση αυτή εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική της περιφερειακής υπερδύναμης που εφαρμόζει και πάλι η Αγκυρα μετά τη διαπίστωση ότι λόγω των αντιδράσεων, κυρίως της Γαλλίας και της Γερμανίας, η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ουσιαστικά κλειστή. Και είναι τα δεδομένα αυτά που έπεισαν επιτέλους το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών να προχωρήσει στην επαναχάραξη της πολιτικής του απέναντι στην Τουρκία. Μια πολιτική η οποία είχε στηριχθεί αποκλειστικά στην ευρωπαϊκή προοπτική της γειτονικής μας χώρας.
κνύοντας ότι οι Τούρκοι δεν ξεχνούν και γνωρίζουν πώς να επωφελούνται από την εκάστοτε εσωτερική αναταραχή στην Ελλάδα. Και είναι η διαπίστωση αυτή που θα πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα καθώς, πέρα από την οικονομική κρίση, η καταρρέουσα κυβέρνηση Καραμανλή έχει τώρα να αντιμετωπίσει- και μάλιστα συνεχώς οξυνόμενα- όλα τα ανοιχτά προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής, στα οποία δεν έχει σημειωθεί καμία απολύτως πρόοδος. Και μπορεί το λεγόμενο Σκοπιανό να μην αποτελεί πρόβλημα ασφαλείας για τη χώρα, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το Κυπριακό ή με τα Ελληνοτουρκικά όπου, παρά τις ελπίδες που είχαν καλλιεργηθεί, την πολιτική ασκεί τελικά όχι η τουρκική κυβέρνηση αλλά το στρατιωτικό κατεστημένο της Αγκυρας. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι έχουν πραγματοποιηθεί ως σήμερα 41 διερευνητικές ελληνοτουρκικές συναντήσεις για τα προβλήματα στο Αιγαίο χωρίς να έχουν... καταλήξει σε κανένα αποτέλεσμα, ενώ αποδεικνύεται ότι ενέργειες όπως η άκαιρη επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Αγαθονήσι ρίχνουν λάδι στη φωτιά αντί να συμβάλλουν στην αναγκαία εξομάλυνση. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η περίφημη θεωρία των γκρίζων ζωνών στηρίχθηκε στο γεγονός ότι δεν έχει υπογραφεί συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας βορείως της Δωδεκανήσου, ενώ ισχύει η συμφωνία για την περιοχή της Δωδεκανήσου που είχε υπογραφεί με τους Ιταλούς. Καλόν θα ήταν λοιπόν αντί να προσφεύγουμε στην εύκολη λύση των υπερπατριωτικών ρητορειών, να καταλήξουμε κάποτε σε μια συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι τούρκοι στρατηγοί, ακόμη και στην περίπτωση των νομοθετημένων συνόρων με τα Δωδεκάνησα, δεν αποδέχονται ως ελληνικά όσα νησιά δεν αναφέρονται ρητά στις συνθήκες και προβάλλουν με κάθε ευκαιρία τις γνωστές μονομερείς διεκδικήσεις τους, χωρίς έτσι να μπορεί να αποκλειστεί η επανάληψη ενός θερμού επεισοδίου τύπου Ιμίων. Η στάση αυτή της Αγκυρας υποδηλώνει ότι συνεχίζουν να έχουν το πάνω χέρι οι στρατιωτικοί και επιβεβαιώνει τις πληροφορίες ότι κ. Ερντογάν έχει έλθει σε συμφωνία με τον αρχηγό του στρατού να μην προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα θίγουν την εξουσία των στρατιωτικών, με αντάλλαγμα την παύση των περαιτέρω δικαστικών διώξεων του φιλοϊσλαμικού κόμματός του. Είναι εξάλλου φανερό ότι η στάση αυτή εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική της περιφερειακής υπερδύναμης που εφαρμόζει και πάλι η Αγκυρα μετά τη διαπίστωση ότι λόγω των αντιδράσεων, κυρίως της Γαλλίας και της Γερμανίας, η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ουσιαστικά κλειστή. Και είναι τα δεδομένα αυτά που έπεισαν επιτέλους το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών να προχωρήσει στην επαναχάραξη της πολιτικής του απέναντι στην Τουρκία. Μια πολιτική η οποία είχε στηριχθεί αποκλειστικά στην ευρωπαϊκή προοπτική της γειτονικής μας χώρας. 
