.
Σ’ αυτές εδώ τις στήλες γράφαμε πριν από τα Χριστούγεννα ότι «στο περιθώριο της ιδιότυπης νεανικής εξέγερσης κυοφορείται ένα νέου τύπου “αντάρτικο πόλεων”. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι επανάληψ
η του μοντέλου της “17 Νοέμβρη”. Θα μοιάζει με το διάσπαρτο ένοπλο κίνημα της αυτονομίας στην Ιταλία». Τα όσα ακολούθησαν φαίνεται να επιβεβαιώνουν με το παραπάνω αυτήν την πρόβλεψη. Ηταν από τότε σαφές ότι η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας και οι συγκρούσεις του περασμένου Δεκεμβρίου θα τροφοδοτούσαν τη δεξαμενή απ’ όπου αντλεί ο αντιεξουσιαστικός χώρος. Εξίσου σαφές ήταν ότι υπό την επήρεια αυτού του κλίματος, ακραία στοιχεία θα προσανατολίζονταν στην ένοπλη δράση. Οταν το εξεγερσιακό κύμα υποχώρησε, η φαντασίωση μιας δυναμικής συνέχειας με άλλα μέσα έδωσε νέα ώθηση και στις επιδρομικές επιχειρήσεις και στις ένοπλες επιθέσεις.Τα γεγονότα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το τρομοκρατικό φαινόμενο στην Ελλάδα έχει μεταλλαχθεί. Η «17 Νοέμβρη» ήταν μία κλειστή και σχεδόν επαγγελματική οργάνωση με ιδεολογικοπολιτικές αναφορές και με κάποιους κώδικες συμπεριφοράς. Τα νέα σχήματα έχουν διαφορετική ρητορική και διαφορετικό τρόπο δράσης. Οι επιθέσεις τους είναι πολύ πιο συχνές, έχουν ποικιλία και μοιάζουν πρόχειρες στον σχεδιασμό και την υλοποίησή τους. Εάν κρίνουμε από τις ομοβροντίες πυροβολισμών εναντίον διαφόρων στόχων και κυρίως από το αυτοκίνητο με την πολύ μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών που βρέθηκε προχθές τη νύχτα στην Κηφισιά, ο νέος κύκλος τρομοκρατικής δράσης ενδέχεται να αποδειχθεί πολύ πιο αιματηρός από τον παλαιότερο. Το σημαντικότερο είναι ότι έχει διαμορφωθεί ένα κλίμα, που καθιστά σφόδρα πιθανή τη συγκρότηση κι άλλων διάσπαρτων ενόπλων ομάδων, οι οποίες θα λειτουργούν σχεδόν στοιχειακά, ενίοτε στο όριο μεταξύ πολιτικού και ποινικού. Ο ερασιτεχνισμός τέτοιων ομάδων θα τις καταστήσει περισσότερο ευάλωτες, αλλά και περισσότερο απρόβλεπτες. Παραλλήλως με τις... ένοπλες επιθέσεις εξελίσσονται και οι επιδρομικές επιχειρήσεις εναντίον προσώπων. Ο χθεσινός άγριος ξυλοδαρμός του καθηγητή Γιάννη Πανούση είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας. Τέτοιες ενέργειες διαμορφώνουν κλίμα τρόμου και ως εκ τούτου σε μεγάλο βαθμό ακυρώνουν στην πράξη το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Ακριβώς γι’ αυτό δεν είναι απλώς μία αυθαίρετη έμπρακτη αποδοκιμασία κάποιων απόψεων. Είναι μία βαθύτατα αντιδημοκρατική ενέργεια, που δεν νομιμοποιείται από κανένα αντιεξουσιαστικό ιδεολόγημα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για χαμηλής έντασης τρομοκρατικές επιθέσεις. Το κλίμα που τείνει να παγιωθεί οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ενεργοποίηση των συντηρητικών αντανακλαστικών της κοινωνίας μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται για το εύρος των δημοκρατικών ελευθεριών
