της οικονομικής εφημερίδας "Ημερησία":
,
Ούτε τα μηδενικά επιτόκια, ούτε ο πακτωλός των τρισεκατομμυρίων πλέον δολαρίων που σχεδιάζουν να δαπανήσουν οι μεγάλες οικονομίες του πλανήτη σε μια προσ
πάθεια να αποτρέψουν την επιδείνωση της κρίσης, δεν φαίνεται να παρηγορούν τις αγορές, οι οποίες κλυδωνίζονται καθώς συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι τα χειρότερα κάθε άλλο παρά έχουν παρέλθει.Η σημερινή ειδησεογραφία είναι άκρως κατατοπιστική:
Ευρωπαϊκή ανατριχίλα.
Η προοπτική υποβάθμισης των οικονομιών της Ανατολικής Ευρώπης από τον οίκο πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s προκάλεσε ανατριχίλα στις αγορές της Γηραιάς Ηπείρου.
Ο λόγος είναι ότι, όπως είχε επισημάνει σε πρόσφατη έκθεσή του και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Νέα Ευρώπη, όπως αποκαλούνται από τις τράπεζες οι αναδυόμενες οικονομίες της Ανατολικής και της Νότιας Ευρώπης, είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε μια κρίση. Μάλιστα, τονίζει το ΔΝΤ, αν μια οικονομία της περιοχής καταρρεύσει, τότε η κρίση θα εξαπλωθεί ταχύτατα όχι μόνο στις γειτονικές οικονομίες αλλά και στις χώρες από τις οποίες η υπό κατάρρευση οικονομία εξαρτάται για τη χρηματοδότησή της.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το ΔΝΤ, οι χώρες που έχουν σημαντική τραπεζική παρουσία στη Νέα Ευρώπη κινδυνεύουν, μέσω των τραπεζών τους που έχουν επενδύσει στην περιοχή, με «μόλυνση» και της δικής τους οικονομίας.
Έτσι, η προειδοποίηση της Moody’s για πιστοληπτική υποβάθμιση προκάλεσε έντονους κλυδωνισμούς σε χώρες όπως η Αυστρία, η Σουηδία, η Γερμανία αλλά και η Ελλάδα, που έχουν έντονη τραπεζική και επιχειρηματική παρουσία στην Νέα Ευρώπη.
Αμερικανικός σοσιαλισμόςΠαράλληλα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού η Wall Street άνοιγε με απώλειες 3,5% και τον Dow Jones μια ανάσα από τις 7.500 μονάδες, για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, διευρύνοντας ένα πτωτικό σερί που ξεκίνησε, διόλου συμπτωματικά, μετά την ανακοίνωση του αναθεωρημένου σχεδίου διάσωσης του χρηματοοικονομικού κλάδου των ΗΠΑ.
Μπορεί το εν λόγω σχέδιο να προέβλεπε ενίσχυση έως και 2,5 τρισ. δολ., όμως, η ασάφειά του ως προς το που θα βρεθούν τα εν λόγω κεφάλαια καθώς και ως προς το πώς θα αποτιμηθούν τα προς εκκαθάριση «τοξικά» στοιχεία στους ισολογισμούς των τραπεζών, πέρασε το μήνυμα στην αγορά ότι η Ουάσιγκτον έχει ξεμείνει από λύσεις και επομένως οι αμερικανικές τράπεζες θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται εκεί που είναι και τώρα: στον αέρα.
«Οι περισσότερες αμερικανικές τράπεζες εμφανίζονται αναξιόχρεες», αναφέρει σε συνέντευξή του στην Ημερησία που θα δημοσιευτεί το Σάββατο ο Νουριέλ Ρουμπίνι, διάσημος πλέον ως ο «γκουρού» που προέβλεψε την κρίση.
Ο ίδιος τάσσεται υπέρ της κρατικοποίησης των τραπεζών των ΗΠΑ, ένα ενδεχόμενο το οποίο θα εξαέρωνε την όποια αξία των μετοχών τους. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό η προοπτική αυτή προκαλεί ανατριχίλα στους επενδυτές της Wall Street, ιδιαίτερα από τη στιγμή που όλες οι άλλες λύσεις έχουν ξεθωριάσει. Αν η ανησυχία αυτή συνδυαστεί με τους φόβους για χρεοκοπία των αυτοκινητοβιομηχανιών και περαιτέρω επιδείνωση της ύφεσης στην αγορά ακινήτων, από όπου άλλωστε ξεκίνησε το κακό, τότε δεν προκαλεί έκπληξη η βεβαρημένη ψυχολογία των αγορών τόσο εντός όσο κι εκτός των ΗΠΑ.
Διότι οι αγορές αρχίζουν σταδιακά να συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει κανένα μαγικό ραβδάκι που θα επαναφέρει τα πράγματα όπως ήταν πριν. Η ανεξέλεγκτη πιστωτική «φούσκα» της προηγούμενης 8ετίας έσκασε πυροδοτώντας μια βίαιη διαδικασία «απομόχλευσης» όχι μόνο του δανεικού χρήματος αλλά και της κατανάλωσης σε όλον τον πλανήτη.
Θύμα αυτής της καταναλωτικής απομόχλευσης είναι η Ιαπωνία, που είδε το ΑΕΠ της να συρρικνώνεται κατά 12,7% (!) σε ετήσια βάση στο τελευταίο τρίμηνο του 2008, καθώς ο υπόλοιπος κόσμος έχει σταματήσει να αγοράζει τα προϊόντα της. Θύμα της η Ρωσία, που όπως προέβλεψε σήμερα ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης S&P θα δει το ΑΕΠ της να συρρικνώνεται κατά 20% (!!!) σε όρους δολαρίου το 2009, κι ως εκ τούτου αναγκάζεται να εκποιήσει στην Κίνα τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου της στην Ανατολική Σιβηρία για να δανειστεί από το Πεκίνο 25 δισ. δολ. Θύμα και η ίδια η Κίνα, ο ρυθμός ανάπτυξης της οποίας αναμένεται να προσγειωθεί από το 11% πέρσι σε κάτω από 6% φέτος.
Πρόκειται για ένα παγκόσμιο πρόβλημα, το οποίο θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί συλλογικά. Όπως όμως καταγγέλλει σήμερα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι ισχυροί του πλανήτη συντονίζουν τη δράση τους έναντι της κοινής απειλής μόνο στα λόγια, ενώ στην πράξη κοιτούν πως θα προστατεύσει ο ένας τα συμφέροντά του σε βάρος του άλλου.
