..
Της Μ.Τζιαντζή
.
Πώς χειρίστηκε η αυστραλιανή τηλεόραση τις πολυήμερες φονικές πυρκαγιές; Με «λάιβ» τηλεφωνήματα στον αέρα, με κραυγές «καιγόμαστε, στείλτε αεροπλάνο!», με τα κανάλια σε ρόλο επιτροπής διαχείρισης κρίσεων, όπως είχε συμβεί στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2007; Ρώτησα μια αγαπημένη ξαδελφούλα που ζει κοντά στη Μελβούρνη και να τι μ
ου απάντησε με e-mail:
«Οχι, εμείς δεν έχουμε Evangelatos, Papadakis, Aftias, Ikonomeas etc. Σε γενικές γραμμές, οι εφημερίδες και τα κανάλια στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Περίεργοι, γείτονες, γατιά, σκυλιά, καγκουρό και κοάλα δεν εμφανίστηκαν στις οθόνες μας. Αλλά, όπως πάντα, σημειώθηκαν μερικά παρατράγουδα πάνω στο ζήλο να επιτευχθεί ένα καλό ρεπορτάζ.
»Η δύσκολη κατάσταση με τις φωτιές αντιμετωπίστηκε με συγκράτηση και υπευθυνότητα, όχι σαν θρίλερ. Εξαιτίας των δυνατών ανέμων και της υψηλής θερμοκρασίας (46,5 βαθμοί Κελσίου), η φωτιά διέτρεχε 20 χλμ. σε 4 λεπτά. Οι νεκροί μας έχουν ξεπεράσει τους 200, όμως ο επίσημος αριθμός των θυμάτων θα δοθεί μόνο αφού βρεθούν και αναγνωριστούν όλα τα πτώματα. Το ΑΒC (η δική σας ΕΡΤ) μάς πληροφορεί διαρκώς για τα μέτωπα της φωτιάς και συμβουλεύει τους κατοίκους να βρίσκονται σε επαγρύπνηση ή να εκκενώσουν την περιοχή.
»Η συμπαράσταση του αυστραλιανού λαού στους πυρόπληκτους ήταν άμεση. Με έρανο συγκεντρώθηκαν πάνω από 200 εκατ. δολάρια (αυστραλέζικα). Ηδη έχουν δοθεί από 10.000 δολάρια στις οικογένειες που τα έχασαν όλα. Οι άνθρωποι συγκέντρωσαν ρούχα, τρόφιμα, είδη ατομικής υγιεινής, βιβλία και παιχνίδια για τα παιδιά και τα παρέδωσαν στα κέντρα του Ερυθρού Σταυρού. Φορτηγάκια πηγαίνουν στις καμένες περιοχές και μοιράζουν καινούργια ρούχα, εσώρουχα, κουβέρτες, μαξιλάρια και είδη πρώτης ανάγκης στους επιζώντες. Τα κρούσματα λεηλασίας είναι ελάχιστα. Η αστυνομία έχει αποκλείσει με ταινίες πολλές περιοχές και μόνον οι αποδεδειγμένα κάτοικοι μπορούν να περάσουν. Ψυχολόγοι, ιερείς και κοινωνικοί λειτουργοί προσφέρουν σε όποιον θέλει συμβουλές και παρηγοριά.
»Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, συσπειρωνόμαστε σαν κοινότητα για να βοηθήσουμε τον πλησίον. Εμείς ανοίξαμε το σπίτι μας και είμαστε πρόθυμοι να φιλοξενήσουμε όποια οικογένεια έχει ανάγκη».
Η εξαδέλφη μιλά για την αυταπάρνηση των πυροσβεστών (οι περισσότεροι εθελοντές) ενώ ολοφάνερη είναι η εμπιστοσύνη της στην κυβέρνηση και η πίστη της στη λαϊκή αλληλεγγύη, όπως και η βεβαιότητά της ότι οι πληγές θα επουλωθούν, ότι σύντομα θα χτιστούν καινούργια σπίτια και σχολείο.
Οχι, στην Αυστραλία δεν πλάκωσαν οι καμπίσιοι Τσιγγάνοι για το έκτακτο επίδομα των 3.000 ευρώ. Τα τηλεοπτικά συνεργεία δεν έστηναν τους επιζώντες μπροστά στο καμένο τέμπλο της εκκλησίας του χωριού για να μιλήσουν για τη συμφορά τους ούτε βιντεοσκοπούσαν τις γριούλες να θρηνούν στα αποκαΐδια του σπιτιού τους… Να υποθέσουμε ότι εκεί μακριά στην Αυστραλία δεν έχουν φαντασία;
ου απάντησε με e-mail:«Οχι, εμείς δεν έχουμε Evangelatos, Papadakis, Aftias, Ikonomeas etc. Σε γενικές γραμμές, οι εφημερίδες και τα κανάλια στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Περίεργοι, γείτονες, γατιά, σκυλιά, καγκουρό και κοάλα δεν εμφανίστηκαν στις οθόνες μας. Αλλά, όπως πάντα, σημειώθηκαν μερικά παρατράγουδα πάνω στο ζήλο να επιτευχθεί ένα καλό ρεπορτάζ.
»Η δύσκολη κατάσταση με τις φωτιές αντιμετωπίστηκε με συγκράτηση και υπευθυνότητα, όχι σαν θρίλερ. Εξαιτίας των δυνατών ανέμων και της υψηλής θερμοκρασίας (46,5 βαθμοί Κελσίου), η φωτιά διέτρεχε 20 χλμ. σε 4 λεπτά. Οι νεκροί μας έχουν ξεπεράσει τους 200, όμως ο επίσημος αριθμός των θυμάτων θα δοθεί μόνο αφού βρεθούν και αναγνωριστούν όλα τα πτώματα. Το ΑΒC (η δική σας ΕΡΤ) μάς πληροφορεί διαρκώς για τα μέτωπα της φωτιάς και συμβουλεύει τους κατοίκους να βρίσκονται σε επαγρύπνηση ή να εκκενώσουν την περιοχή.
»Η συμπαράσταση του αυστραλιανού λαού στους πυρόπληκτους ήταν άμεση. Με έρανο συγκεντρώθηκαν πάνω από 200 εκατ. δολάρια (αυστραλέζικα). Ηδη έχουν δοθεί από 10.000 δολάρια στις οικογένειες που τα έχασαν όλα. Οι άνθρωποι συγκέντρωσαν ρούχα, τρόφιμα, είδη ατομικής υγιεινής, βιβλία και παιχνίδια για τα παιδιά και τα παρέδωσαν στα κέντρα του Ερυθρού Σταυρού. Φορτηγάκια πηγαίνουν στις καμένες περιοχές και μοιράζουν καινούργια ρούχα, εσώρουχα, κουβέρτες, μαξιλάρια και είδη πρώτης ανάγκης στους επιζώντες. Τα κρούσματα λεηλασίας είναι ελάχιστα. Η αστυνομία έχει αποκλείσει με ταινίες πολλές περιοχές και μόνον οι αποδεδειγμένα κάτοικοι μπορούν να περάσουν. Ψυχολόγοι, ιερείς και κοινωνικοί λειτουργοί προσφέρουν σε όποιον θέλει συμβουλές και παρηγοριά.
»Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, συσπειρωνόμαστε σαν κοινότητα για να βοηθήσουμε τον πλησίον. Εμείς ανοίξαμε το σπίτι μας και είμαστε πρόθυμοι να φιλοξενήσουμε όποια οικογένεια έχει ανάγκη».
Η εξαδέλφη μιλά για την αυταπάρνηση των πυροσβεστών (οι περισσότεροι εθελοντές) ενώ ολοφάνερη είναι η εμπιστοσύνη της στην κυβέρνηση και η πίστη της στη λαϊκή αλληλεγγύη, όπως και η βεβαιότητά της ότι οι πληγές θα επουλωθούν, ότι σύντομα θα χτιστούν καινούργια σπίτια και σχολείο.
Οχι, στην Αυστραλία δεν πλάκωσαν οι καμπίσιοι Τσιγγάνοι για το έκτακτο επίδομα των 3.000 ευρώ. Τα τηλεοπτικά συνεργεία δεν έστηναν τους επιζώντες μπροστά στο καμένο τέμπλο της εκκλησίας του χωριού για να μιλήσουν για τη συμφορά τους ούτε βιντεοσκοπούσαν τις γριούλες να θρηνούν στα αποκαΐδια του σπιτιού τους… Να υποθέσουμε ότι εκεί μακριά στην Αυστραλία δεν έχουν φαντασία;
