Γ.Γ.του Εμπορικού
& Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών.
.Η διεθνής οικονομική κρίση είναι μια αδιάψευστη πραγματικότητα. Ακόμη βέβαια δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε ασφαλή πρόβλεψη για το μέγεθος και την έκτασή της. Οπως επίσης δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε τι
ς επιπτώσεις που θα έχει στη χώρα μας- στην οικονομία, στην απασχόληση. Οφείλουμε όμως όλοι- πολιτεία, φορείς, εργοδοτικές ενώσεις και ενώσεις εργαζομένων- να συμφωνήσουμε στην ανάγκη μιας ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής για την οικονομία, για το τραπεζικό σύστημα, για την απασχόληση.
Μια στρατηγική η οποία θα αντιμετωπίζει την κρίση ως πρόκληση για δράση διαμορφώνοντας, βήμα βήμα, όλες εκείνες τις πολιτικές που έχουν στόχο την περαιτέρω ενίσχυση της ανθεκτικότητας της ελληνικής οικονομίας, τη στήριξη της επιχειρηματικότητας, την προστασία της απασχόλησης. Η διεθνής οικονομική κρίση είναι το τίμημα αλλά και το αποτέλεσμα ενός ακραίου οικονομικού εξτρεμισμού. Για αυτό η απάντησή μας στην κρίση δεν μπορεί να ακολουθήσει τις συνταγές του παρελθόντος.
Η «προσωρινή ανεργία» την οποία εισηγούνται κάποιοι είναι η ακραία συνταγή ενός ιδιότυπου και τυφλού οικονομικού εξτρεμισμού. Ας το αντιληφθούν, επιτέλους, οι θιασώτες τέτοιων συνταγών ότι χωρίς την ουσιαστική και πραγματική στήριξη της απασχόλησης δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και των συνεπειών που αυτή προκαλεί. Η απασχόληση, μαζί με την οικονομική δραστηριότητα και την... επιχειρηματικότητα, πρέπει να είναι οι κεντρικοί πυλώνες μιας ολοκληρωμένης οικονομικής στρατηγικής. Οποιος παραγνωρίζει ή υποτιμά τη σημασία του πυλώνα της απασχόλησης, ή δεν κατανοεί το πρόβλημα ή εσκεμμένα εθελοτυφλεί ή εξυπηρετεί άλλες ανομολόγητες επιδιώξεις. Οι συνέπειες της κρίσης δεν πρέπει να επιμεριστούν στη μια ή στην άλλη κοινωνική κατηγορία. Οφείλουμε να κατανεμηθούν ισομερώς, γι΄ αυτό είμαστε αναγκασμένοι να ακολουθήσουμε πολιτικές που συνδυάζουν την τόνωση της οικονομίας με την κοινωνική συνοχή. Η «προσωρινή ανεργία» ούτε συνιστά πρόταση υπέρβασης της κρίσης ούτε καν αποτελεί ασπιρίνη για την αντιμετώπισή της. Αντιθέτως, είναι μια πρόταση που οξύνει τις κοινωνικές παρενέργειες. Με απλά λόγια, είναι σαν να βάζουμε αλάτι στην πληγή. Η χώρα μας, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καλείται να αναλάβει πρωτοβουλίες, σε συνεργασία μάλιστα με τις χώρες της ευρωζώνης, προκειμένου μετά το Σύμφωνο της Σταθερότητας να κάνουμε το δεύτερο μεγάλο βήμα, το Σύμφωνο της Απασχόλησης. Η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.
ς επιπτώσεις που θα έχει στη χώρα μας- στην οικονομία, στην απασχόληση. Οφείλουμε όμως όλοι- πολιτεία, φορείς, εργοδοτικές ενώσεις και ενώσεις εργαζομένων- να συμφωνήσουμε στην ανάγκη μιας ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής για την οικονομία, για το τραπεζικό σύστημα, για την απασχόληση.Μια στρατηγική η οποία θα αντιμετωπίζει την κρίση ως πρόκληση για δράση διαμορφώνοντας, βήμα βήμα, όλες εκείνες τις πολιτικές που έχουν στόχο την περαιτέρω ενίσχυση της ανθεκτικότητας της ελληνικής οικονομίας, τη στήριξη της επιχειρηματικότητας, την προστασία της απασχόλησης. Η διεθνής οικονομική κρίση είναι το τίμημα αλλά και το αποτέλεσμα ενός ακραίου οικονομικού εξτρεμισμού. Για αυτό η απάντησή μας στην κρίση δεν μπορεί να ακολουθήσει τις συνταγές του παρελθόντος.
Η «προσωρινή ανεργία» την οποία εισηγούνται κάποιοι είναι η ακραία συνταγή ενός ιδιότυπου και τυφλού οικονομικού εξτρεμισμού. Ας το αντιληφθούν, επιτέλους, οι θιασώτες τέτοιων συνταγών ότι χωρίς την ουσιαστική και πραγματική στήριξη της απασχόλησης δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και των συνεπειών που αυτή προκαλεί. Η απασχόληση, μαζί με την οικονομική δραστηριότητα και την... επιχειρηματικότητα, πρέπει να είναι οι κεντρικοί πυλώνες μιας ολοκληρωμένης οικονομικής στρατηγικής. Οποιος παραγνωρίζει ή υποτιμά τη σημασία του πυλώνα της απασχόλησης, ή δεν κατανοεί το πρόβλημα ή εσκεμμένα εθελοτυφλεί ή εξυπηρετεί άλλες ανομολόγητες επιδιώξεις. Οι συνέπειες της κρίσης δεν πρέπει να επιμεριστούν στη μια ή στην άλλη κοινωνική κατηγορία. Οφείλουμε να κατανεμηθούν ισομερώς, γι΄ αυτό είμαστε αναγκασμένοι να ακολουθήσουμε πολιτικές που συνδυάζουν την τόνωση της οικονομίας με την κοινωνική συνοχή. Η «προσωρινή ανεργία» ούτε συνιστά πρόταση υπέρβασης της κρίσης ούτε καν αποτελεί ασπιρίνη για την αντιμετώπισή της. Αντιθέτως, είναι μια πρόταση που οξύνει τις κοινωνικές παρενέργειες. Με απλά λόγια, είναι σαν να βάζουμε αλάτι στην πληγή. Η χώρα μας, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καλείται να αναλάβει πρωτοβουλίες, σε συνεργασία μάλιστα με τις χώρες της ευρωζώνης, προκειμένου μετά το Σύμφωνο της Σταθερότητας να κάνουμε το δεύτερο μεγάλο βήμα, το Σύμφωνο της Απασχόλησης. Η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.
