και μερικά ακόμα άγνωστα κομμάτια Ιστορίας που εξηγούν τη στάση Ομπάμα στο θέμα τη γενοκτονίας των Αρμενίων.Του Η.Μαγγλίνη
Το ταξίδι του προέδρου Ομπάμα στην Τουρκία έληξε με μια άτσαλη προσπάθεια εκ μέρους του να τηρήσει τα προσχήματα με μια δεκάλεπτη συνομιλία με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.
Οπως έγραφε χθες στην εφημερίδα«Καθημερινή» ο Αθανάσιος Ελλις, ήταν λες κι ο Λευκός Οίκος «ήθελε να αποσιωπήσει το γεγονός για να μην ενοχλήσει την τουρκική κυβέρνηση».
Πριν από την επίσκεψη Ομπάμα στους γείτονες, ο δημοσιογράφος Γκλεν Κέσλερ υπενθύμιζε στην «Ουάσιγκτον Ποστ» ότι ως γερουσιαστής ο Ομπάμα «αποκαλούσε “γενοκτονία” τη σφαγή των Αρμενίων... Στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο κ. Ομπάμα επαναλάμβανε ότι ως πρόεδρος θα αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων (...) Τώρα όμως που είναι πρόεδρος, αυτή η δέσμευση τον έφερε σε δύσκολη διπλωματική θέση».
Λίγοι γνωρίζουν σήμερα την τεράστια αμερικανική υποστήριξη στους Αρμενίους, ήδη από τις σφαγές επί σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίντ Β΄, στο εσωτερικό της Αμερικής, από απλούς πολίτες και πολιτικούς αλλά και στην τουρκική ενδοχώρα: Αμερικανοί διπλωμάτες και ιεραπόστολοι διακινδύνευαν τη ζωή τους, κυρίως όταν οι σφαγές απέκτησαν χαρακτήρα οργανωμένης γενοκτονίας. Το εκπληκτικό είναι ότι ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Ουίλσον σκεφτόταν πολύ σοβαρά να κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία (σύμμαχο της Γερμανίας κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) με αφορμή το αρμενικό ζήτημα.
Οταν έφτασε στο Παρίσι για τη Συνδιάσκεψη Ειρήνης το 1918, είχε μαζί του πλήρες σχέδιο για την... ελεύθερη επιλογή στην αυτοδιάθεση των εθνοτήτων που ζούσαν υπό την τουρκική εξουσία. Ο Ουίλσον έριξε την πρόταση για ένα «καθεστώς Εντολής», μέσα από το οποίο η νεοϊδρυθείσα Κοινωνία των Εθνών θα ανέθετε σε ισχυρό κράτος την προστασία έθνους που μόλις είχε αποκτήσει κρατική υπόσταση. Πίσω, σε μια βαθιά απομονωτιστική Αμερική, ο ισχυρός ραβίνος Στίβεν Ουάις, ο Τέντι Ρούζβελτ κ.ά. πίεζαν για εισβολή στην Τουρκία. Η ειρωνεία είναι ότι αυτοί που αντέδρασαν πρώτοι ήταν οι ιεραπόστολοι που είχαν βοηθήσει τους Αρμενίους. Οι αμερικανικές ιεραποστολικές αποστολές είχαν ακίνητη περιουσία στην Τουρκία που έφτανε τα 123 εκατομμύρια δολάρια. Ενας πόλεμος θα την έθετε σε κίνδυνο...
Ούτε πόλεμος έγινε, ο Τ. Ρούζβελτ πέθανε, ο ασθενής Ουίλσον παρέδωσε την εξουσία στον Χάρντινγκ, ο Κεμάλ ίδρυσε τη νέα τουρκική Δημοκρατία, έχοντας ένα ισχυρότατο διαπραγματευτικό χαρτί με τη Δύση: πετρέλαιο. Η κυβέρνηση Χάρντινγκ, μέσα από μια δραματική στροφή ως προς την αμερικανική στάση απέναντι στην Τουρκία, προσάρμοσε την εξωτερική πολιτική στα νέα δεδομένα. «Δείξτε σε αυτή την κυβέρνηση ένα πηγάδι με πετρέλαιο», δήλωνε ο Δημοκρατικός γερουσιαστής του Μισισίπι Πατ Χάρισον, «και θα σας δείξει την εξωτερική της πολιτική». Ο επόμενος πρόεδρος Κούλιτζ δέχθηκε τον πρώτο Τούρκο πρεσβευτή στις ΗΠΑ τον Δεκέμβριο του 1927 - εν μέσω μεγάλων διαμαρτυριών. The rest is History...
Ας μην συνωμοσιολογούμε: ο πρόεδρος Ομπάμα φροντίζει για τα συμφέροντα της χώρας του. Το αν τελικά φανεί ανακόλουθος ως προς την αρμενική γενοκτονία, θα το δούμε. Επειδή όμως η σχέση Αμερικής - Τουρκίας αφορά άμεσα την Ελλάδα, πρέπει να δούμε ποια στάση θα τηρήσουμε κι εμείς. Οφείλουμε να είμαστε σε εγρήγορση. Είμαστε;
