"Έχω παρατηρήσει ότι τέτοιες μέρες πληθαίνουν αυτοί που ζητάνε την ε
λεημοσύνη μας. Είναι μάλλον θέμα marketing, εβδομάδα των παθών, τα μαρτύρια του Χριστού, η επανάληψη για χιλιοστή φορά του "Ιησού από τη Ναζαρέτ", η προσδοκία για ανάσταση και να σχωρεθούν τα ποθαμένα μας, όλα μας κάνουν πιό "ανοιχτούς" στο να ελεήσουμε αυτόν που έχει ανάγκη. ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ; Πού βρίσκονται όλες τις υπόλοιπες μέρες αυτοί οι μεταφερόμενοι ζητιάνοι; Πώς μεταφέρονται από πόλη σε πόλη, και από πολιούχο σε λιτανεία; Ποιός συντονίζει την μεταφορά; Πολλοί από αυτούς είναι... ξένοι, οι πιο δημοφιλείς μάλιστα είναι οι" Σέρβοι". Βάζουν ένα χαρτόνι στο λαιμό με την ανορθόγραφη επιγραφή "ΕΙΜΕ ΣΕΡΒΟΣ" και με ζωγραφισμένο κι ένα σταυρό, για να μην ξεχνιόμαστε ότι κι αυτοί δικοί μας είναι, "από τους καλούς", να τους προτιμήσουμε...Πώς ξέρουν πού και πότε να πάνε;
Σήμερα το πρωί, είδα έναν γύρω στα 30, με κομμένο πόδι.
Ήταν μούσκεμα από την βροχή και ίσως αυτό να με έκανε να τον πλησιάσω για να ρίξω ένα κέρμα στο καπέλο που είχε μπροστά του.
Εκείνη την ώρα χτύπησε το κινητό του, το έβγαλε από την τσέπη του και άρχισε να χασκογελάει με κάποιον. Το κινητό τελευταία λέξη της τεχνολογίας...Δεν με χαλάει τόσο ότι ένιωσα να με κοροϊδεύει μες στα μούτρα μου.
Περισσότερο με ενοχλεί ότι αυτός και οι σαν αυτόν με κάνουν δύσπιστο προς τους άλλους που έχουν πραγματικό πρόβλημα, που πεινάνε, που ζούνε γύρω μας και στηρίζονται και βοηθιούνται από τη γειτονιά, χτυπημένοι από την ζωή, την ατυχία, την κακιά τους μοίρα...
