"..τα ελληνικά κόμματα μας καλούν, με άλλα λόγια, σε μια ευρύτατη ιδιότυπη σφυγμομέτρηση. Από την ψήφο για την Ευρωβουλή επιθυμούν να προβάλουν εντυπώσεις και συμπεράσματα, αληθινά ή υποτιθέμενα, για τους εσωτερικούς πολιτικούς συσχετισμούς!"
Του Δ.Καστριώτη.
Μετά τα παπαγαλάκια- και τη βαρβαρότητα.
Μετά τον ταξιτζή που πάει για αγώνα.
Μετά και τους συμπαθείς νέους με τις πινακίδες, όπου εμφαίνεται πόσο καλπάζουν η φτώχεια, η ανεργία και καθετί αρνητικό.
Μετά και το ντιμπέιτ...
Υστερα απ΄ όλα αυτά μπορεί ακόμη να ισχυρισθεί κανείς ότι έχουμε ακούσει κάτι ιδιαίτερα σχετικό με τις εκλογές στις οποίες καλούμαστε να ψηφίσουμε; Ευρωβουλευτές αναδεικνύονται από αυτές τις κάλπες του Ιουνίου. Από την Ελλάδα μάλιστα τόσο λίγοι, ώστε μόνοι, χωρίς ένταξη σε κάποιο ευρύτερο ευρωπαϊκό σχήμα, να μην μπορούν να κάνουν τίποτε. Τίποτε ούτε από αυτά τα ελάχιστα που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Με αυτά τα δεδομένα, τι θα περίμενε κανείς ως επαρκή λόγο να προσέλθει στην κάλπη; Να του πουν, υποθέτει κανείς, οι υποψήφιοι σχηματισμοί ότι μετέχουν σε κάποιες ευρωπαϊκές ομάδες αποφασισμένες να επιδιώξουν συγκεκριμένη πολιτική, εν μέρει υλοποιήσιμη ακόμη και στα...μάλλον στενά περιθώρια επιρροής της Ευρωβουλής. Χωρίς αυτά, χωρίς δηλαδή την ομαδοποίηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τον προσδιορισμό της πολιτικής που επιζητείται και δύναται να επιδιωχθεί, είναι σαν να καλούμαστε στις κάλπες για αιτία άσχετη με τους εκπροσώπους που θα αναδειχθούν από αυτές.
Και έτσι είναι. Ή πάντως έτσι το νοούν τα πολιτικά κόμματα που μας καλούν να ψηφίσουμε. Οι παπαγάλοι που κράζουν, δήθεν αβάσιμα, για λουκέτα (για τα οποία ωστόσο διαβάζουμε καθημερινά), η βαρβαρότητα, την οποία δεν αντιλαμβανόμαστε πώς θα αποσείσουμε με αυτή την ψήφο, όλη εν γένει η ρητορική των παρατάξεων που διεκδικούν τη λαϊκή ψήφο είναι ελληνικής πολιτικής θεματολογίας, άσχετη με ό,τι μπορεί να κριθεί από την ευρωπαϊκή κάλπη. Αν υπάρχει μία πιθανή επίπτωση με τη λογική των κομμάτων, αυτή είναι δευτερογενής και αβέβαιη: δεν έχει τίποτε να κάνει με την ΕΕ και την Ευρωβουλή, αλλά μόνο με την πολιτική δυναμική που ενδέχεται να αναπτυχθεί από τη μεγαλύτερη ή μικρότερη ήττα της κυβερνητικής πλευράς και την ενίσχυση ή την απίσχνανση καθεμιάς από τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις.
Τα ελληνικά κόμματα μας καλούν, με άλλα λόγια, σε μια ευρύτατη ιδιότυπη σφυγμομέτρηση. Από την ψήφο για την Ευρωβουλή επιθυμούν να προβάλουν εντυπώσεις και συμπεράσματα, αληθινά ή υποτιθέμενα, για τους εσωτερικούς πολιτικούς συσχετισμούς. Το ΠαΣοΚ, μάλλον προς τιμήν του, το ομολογεί ευθέως με ένα από τα κεντρικά του συνθήματα.
Οι λοιποί το συγκαλύπτουν, ώστε να είναι αύριο ελεύθεροι, ανάλογα με την έκβαση, να ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα ως θρίαμβο ή ως αδιάφορο. Υπό εκατέρα εκδοχή όμως τα κόμματα είναι τα πρώτα που τελικώς υποτιμούν τις ευρωεκλογές διαγράφοντας την ουσιαστική διάστασή τους.
Οποιοι απόσχουν δεν ήρξαντο χειρών αδίκων. Απλώς θα ανταποδώσουν τη φιλοφρόνηση
