Έλληνας ασθενής.Του Γ. Χατζηδημητρίου
.
Η γενική κατακραυγή που προκάλεσαν στην Αγγλία οι νόμιμες αλλά διόλου ηθικές δαπάνες των βουλευτών που φόρτωσαν στις πλάτες των φορολογουμένων εξοργιστικά έξοδα, εκτελωνίζει και πάλι στη χώρα μας το ζήτημα των πολιτικών που διαβιούν στην «γκρίζα ζώνη» των ύποπτων χρηματοδοτήσεων.
Ακούγεται πληκτικό, αλλά δεν παύει να εκπλήσσει το γεγονός ότι οι Έλληνες βουλευτές κινούνται συνήθως με ενοχική διάθεση και τις περισσότερες φορές στο ημίφως όταν πρόκειται να εξετάσουν το οικονομικό τους «στάτους».
Το αποτέλεσμα είναι να τα μουσκεύουν απελπιστικά και να ακούνε μετά ειρωνικά σχόλια από τους πολίτες που θεωρούν δικαιολογημένα ίσως, ότι διατηρούν ακατανόητα προνόμια και ατέλειες και ότι παίρνουν περισσότερα από όσα τους χρειάζονται σε μια εποχή μάλιστα που οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι είναι εγκλωβισμένοι στη βιοτική μέριμνα.Είναι... αλήθεια, ότι κάνουν και οι ίδιοι ό,τι περνά από το χέρι τους ώστε να θρέψουν την συλλογική καχυποψία, δυστυχώς, «επί δικαίους και αδίκους», ιδίως όταν βλέπει κανείς ότι με τα χρήματα που δηλώνουν στα εικονικά εν πολλοίς πόθεν έσχες δεν είναι δυνατόν να καλύψουν οικονομικά προεκλογικές εκστρατείες σε περιφέρειες όπως οι Β΄ Αθηνών και Θεσσαλονίκης, όπου τα έξοδα είναι ιλιγγιώδη και κάθε έδρα αξίζει χρυσάφι.
Και βέβαια, είναι εξαιρετικά ασταθής ο ισχυρισμός πολλών από αυτούς, όπως χαρακτηριστικά τον επανέλαβε πρόσφατα ο ίδιος ο πρόεδρος της Βουλής Δ. Σιούφας, ότι οι βουλευτές πρέπει να έχουν οικονομική άνεση προκειμένου να αντέχουν σε ανεπιθύμητες πιέσεις.
Κανένας δεν θέλει πενόμενους βουλευτές, αλλά ίσως είναι ώρα να σκεφτούμε μήπως αυτή η αυταπόδεικτη αλήθεια δεν αντέχει σε συνθήκες γενικευμένης οργής για τα φαινόμενα διαφθοράς που εκπηγάζουν από το πολιτικό σύστημα.
Στις μεταξύ τους συζητήσεις, αρκετοί βουλευτές συμφωνούν ότι τα δύο μεγαλύτερα κυρίως κόμματα, οφείλουν να εκλογικεύσουν τους όρους του πολιτικού και εκλογικού ανταγωνισμού, ώστε να μην επιτάσσουν πλοία και αεροπλάνα κάθε φορά που αναμετρούνται στα «μαρμαρένια εκλογικά αλώνια».
Ίσως έτσι να μην χρειάζονταν να περιληφθούν στο σύστημα προμηθειών της Siemens στέλνοντας -όπως λέγεται στην πολιτική αγορά- διεθνώς το μήνυμα ότι στην Ελλάδα, δεν μπορεί κανείς να πάρει δουλειές, αν δεν εξαγοράσει αυτούς ακριβώς που χρειάζεται.
Και κυρίως με αυτόν τον τρόπο, όπως αναγνωρίζουν οι εθνικοί αντιπρόσωποι, δεν θα χρειάζεται ένας βουλευτής, λόγου χάρη των Σερρών, να διατηρεί τρία πολιτικά γραφεία, στην περιφέρειά του, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα για να συντηρεί τους δεσμούς με την πελατεία.
Η πρόσφατη απόφαση του «Μισθοδικείου» με βάση την οποία οι εν ενεργεία και συνταξιούχοι βουλευτές δικαιούνται να λάβουν αναδρομικά και σε βάθος πενταετίας τις αυξήσεις που ενθυλάκωσαν οι δικαστές, προκάλεσε νέους μπελάδες στο οικονομικό επιτελείο που σε δύσκολους καιρούς θα πρέπει να εκταμιεύσει αρκετά πάνω από 30 εκατ. ευρώ.
Όσο κι αν ο πρόεδρος της Βουλής έσπευσε να δηλώσει ότι με βάση τη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών οι νυν βουλευτές δεν πρόκειται να πάρουν ούτε ευρώ, αρκετοί στους έρημους αυτήν την εποχή διαδρόμους του Κοινοβουλίου είδαν την υποκρισία του πράγματος.
Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτή που έδωσε στον πρόεδρο της Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών μισθό μεγαλύτερο από αυτόν του προέδρου του Αρείου Πάγου και η σημερινή, παίρνοντας τη σκυτάλη, εξομοίωσε τους μισθούς των δικαστών με τον αντίστοιχο του προέδρου της ΕΕΤΤ. Τον Ιούνιο του 2007 οι συνδικαλιστές των 5.200 δικαστών συμφώνησαν με τον τότε υπουργό Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφη, να πάρουν τα αναδρομικά που διεκδικούσαν με υπουργική απόφαση και στη συνέχεια με νόμο που ψηφίστηκε στα θερινά τμήματα από 1.1.08, να αναπροσαρμοσθεί και ο μισθός τους.
Παρά τις ρητορικές διαψεύσεις ότι αυτό δεν αφορά τους πολιτικούς, ήταν φανερό ότι οι ηγεσίες στα δύο μεγαλύτερα κόμματα, έκλειναν το μάτι στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες, υπολογίζοντας ότι έμμεσα θα συμπαρασυρθεί προς τα πάνω και η βουλευτική αποζημίωση.
Θα ήταν απλούστερο, όπως συμπεραίνουν τώρα στη Βουλή, να τα έχουν συζητήσει αυτά στο φως της ημέρας, ώστε να αποφύγουν την παρεξήγηση και τις ευτελείς επινοήσεις.
