Toυ Γ.Παπαντωνίου.
Στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών ακούσαμε πολλά.
Ακούσαμε για την κοινωνία, την Παιδεία, την Ευρώπη, ακούσαμε για τα σκάνδαλα, τους παπαγάλους, τη βαρβαρότητα και την πράσινη ανάπτυξη...
Δεν ακούσαμε όμως λέξη για το πώς θα λυθεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας που είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος. Ή μάλλον υπήρξε μια αναφορά από τον Πρωθυπουργό, ο οποίος σχολιάζοντας τα αρνητικά δημοσιεύματα εφημερίδων του εξωτερικού για την εικόνα της χώρας είπε ότι ίδια δημοσιεύματα υποστήριζαν πως η χώρα δεν θα μπορούσε να δανειστεί, ενώ το έπραξε με ευκολία. Μάλιστα, ανέφερε ότι καταφέραμε και δανειστήκαμε μέσα σε τέσσερις μήνες όσα χρειαζόμαστε για όλο το χρόνο, ως να επρόκειτο για κατόρθωμα. Και πράγματι έτσι είναι. Αυτό που παρέλειψε να αναφέρει ο Πρωθυπουργός είναι... με τι κόστος δανειστήκαμε. Διότι όταν πληρώνεις αδρά όλοι θέλουν να σε δανείσουν. Και οι τοκογλύφοι δανείζουν με πολλαπλάσιο κόστος όσους δεν μπορούν να δανειστούν από τις τράπεζες.
Η αγωνία της κυβέρνησης- που σήμερα εμφανίζεται άνετη- να εξασφαλίσει τα απαιτούμενα κεφάλαια για να πληρωθούν τόκοι, μισθοί, συντάξεις και για να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδα του κράτους, την οδήγησε στο να ολοκληρώσει τον δανεισμό στο αποκορύφωμα της κρίσης και να μην περιμένει την αποκλιμάκωση των επιτοκίων. Σήμερα το κόστος δανεισμού του Δημοσίου έχει υποχωρήσει κατά περίπου 1%- 1,5% από ό,τι στην αρχή του έτους. Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι το ελληνικό Δημόσιο χρωστάει σήμερα περί τα 280 δισ. ευρώ. Δηλαδή κάθε Ελληνας οφείλει περί τα 25.000 ευρώ και μια τετραμελής οικογένεια περί τα 100.000 ευρώ!!
Οπως γνωρίζει πολύ καλά ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης όποιος είναι ανοικτός σε δανεισμό είναι ευάλωτος. Οπως ένας επιχειρηματίας ή ιδιώτης που είναι υπερχρεωμένος γίνεται δέσμιος των πιστωτών του, έτσι και η ελευθερία κινήσεων που έχει η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και οι επόμενες, είναι περιορισμένη εξαιτίας των χρεών.
Το καλό βεβαίως είναι ότι βρισκόμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση και έτσι δεν κινδυνεύουμε να γίνουμε Ισλανδία. Το κακό είναι όμως ότι δεν ακούμε από κάποιον και κυρίως από τα κόμματα εξουσίας να έχει σχέδιο για τη μείωση του χρέους...
Η αγωνία της κυβέρνησης- που σήμερα εμφανίζεται άνετη- να εξασφαλίσει τα απαιτούμενα κεφάλαια για να πληρωθούν τόκοι, μισθοί, συντάξεις και για να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδα του κράτους, την οδήγησε στο να ολοκληρώσει τον δανεισμό στο αποκορύφωμα της κρίσης και να μην περιμένει την αποκλιμάκωση των επιτοκίων. Σήμερα το κόστος δανεισμού του Δημοσίου έχει υποχωρήσει κατά περίπου 1%- 1,5% από ό,τι στην αρχή του έτους. Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι το ελληνικό Δημόσιο χρωστάει σήμερα περί τα 280 δισ. ευρώ. Δηλαδή κάθε Ελληνας οφείλει περί τα 25.000 ευρώ και μια τετραμελής οικογένεια περί τα 100.000 ευρώ!!
Οπως γνωρίζει πολύ καλά ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης όποιος είναι ανοικτός σε δανεισμό είναι ευάλωτος. Οπως ένας επιχειρηματίας ή ιδιώτης που είναι υπερχρεωμένος γίνεται δέσμιος των πιστωτών του, έτσι και η ελευθερία κινήσεων που έχει η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και οι επόμενες, είναι περιορισμένη εξαιτίας των χρεών.
Το καλό βεβαίως είναι ότι βρισκόμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση και έτσι δεν κινδυνεύουμε να γίνουμε Ισλανδία. Το κακό είναι όμως ότι δεν ακούμε από κάποιον και κυρίως από τα κόμματα εξουσίας να έχει σχέδιο για τη μείωση του χρέους...