Την ώρα που τα ΜΜΕ αναζητούσαν τον Χριστοφοράκο και ως νέοι επιθεωρητές Κλουζό ιχνηλατούσαν τις διαδρομές των λαδωμάτων, ξεκινούσε τη λειτουργία του ένα εργοστάσιο παραγωγής φωτοβολταϊ
κών υψηλής τεχνολογίας.
Το εργοστάσιο αυτό ονομάζεται Ηλιόσφαιρα, είναι το μεγαλύτερο της Ευρώπης στον τομέα του και, ω του θαύματος, βρίσκεται στην Τρίπολη!
κών υψηλής τεχνολογίας.Το εργοστάσιο αυτό ονομάζεται Ηλιόσφαιρα, είναι το μεγαλύτερο της Ευρώπης στον τομέα του και, ω του θαύματος, βρίσκεται στην Τρίπολη!
Πρόκειται για μια επένδυση αξίας 180 εκατ. ευρώ που πραγματοποιήθηκε με αμερικανικά κεφάλαια ύψους 50 εκατ. ευρώ, με επιδότηση 30 εκατ. ευρώ και με δάνειο 90 εκατ. ευρώ από την Τράπεζα Πειραιώς.
Η είδηση είναι εντυπωσιακή. Είχαμε πολλά χρόνια να ακούσουμε για ξένη επένδυση σε εργοστάσιο και μάλιστα τόσο μεγάλη. Οι λόγοι που στήθηκε στην Ελλάδα αυτό το εργοστάσιο είναι δύο:
Πρώτον, διότι υπήρχε μεγάλη επιδότηση και,
δεύτερον, διότι προβλέπεται ότι θα υπάρξει τεράστια ζήτηση για... φωτοβολταϊκά, ιδίως για αυτά που μπαίνουν στις ταράτσες. Ωσπου να «ξεκολλήσει» η γραφειοκρατία του Δημοσίου και να δοθούν οι άδειες για τα φωτοβολταϊκά, το εργοστάσιο θα εξάγει την παραγωγή του.
Είναι μια κλασική περίπτωση επένδυσης της «πράσινης ανάπτυξης». Τι αποδεικνύει αυτή η επένδυση; Οτι μπορεί να υπάρξει βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας στην Ελλάδα. Οτι μπορεί να γίνει ξένη επένδυση εφόσον υπάρχουν οι ανάλογες προϋποθέσεις. Οτι η «πράσινη ανάπτυξη» είναι εμφανώς η αναπτυξιακή διέξοδός μας. Οτι αν φτιάξουμε ένα σωστό προϊόν μπορούμε να το εξάγουμε (το εργοστάσιο αυτό εφέτος θα εξαγάγει το 90% της παραγωγής του). Οτι οι τράπεζες, παρά την κρίση, δίνουν δάνεια αν είναι βιώσιμο το επενδυτικό σχέδιο.
Η επένδυση αυτή ονομάζεται στηνορολογία της Ευρωπαϊκής Ενωσης «στοχευμένη δράση».
Αυτές οι στοχευμένες δράσεις, δηλαδή οι πολύ συγκεκριμένες επενδύσεις, είναι αυτές που θα συμβάλλουν στην απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων και θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Το παράδειγμα αυτού του εργοστασίου πρέπει να το ακολουθήσουν και άλλες επιχειρήσεις. Πρέπει δηλαδή να εντοπίσουν έναν τομέα όπου υπάρχει διεθνής ζήτηση, που να διασφαλίζει κέρδη, και να εκμεταλλευτούν τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για να δημιουργηθεί στη χώρα μια νέα παραγωγική βάση και να αυξηθούν οι εξαγωγές.
Δυστυχώς η λογική που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα είναι άλλη.
Στόχος είναι η παραγωγή ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας που θα πουληθεί στο Δημόσιο, αφού πρώτα λαδωθούν ο κρατικός μηχανισμός και η πολιτική ηγεσία. Φυσικά αυτό δεν μας πηγαίνει πουθενά, απλώς μας καταδικάζει σε έναν φαύλο κύκλο διεφθαρμένων επιχειρηματιών που λαδώνουν διεφθαρμένους πολιτικούς για να κάνουν δουλειές που δεν προσφέρουν τίποτε στην οικονομία, αλλά προσφέρουν στους ίδιους μεγάλο μέρος των κρατικών χρημάτων. Και όμως, η επιχειρηματική στόχευση μπορεί να δημιουργήσει σημαντικές ευκαιρίες για την ελληνική οικονομία σε όλους τους τομείς και όχι μόνο στη βιομηχανία.
Αν, για παράδειγμα, μπουν συγκεκριμένοι στόχοι στον τουρισμό, όπως, π.χ., η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, μπορεί κυριολεκτικά να διπλασιαστεί το τουριστικό συνάλλαγμα μέσα σε λίγα χρόνια. Αυτό από μόνο του δίνει τεράστια ώθηση στην ελληνική οικονομία, λύνει το πρόβλημα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, αυξάνει την απασχόληση και πολλαπλασιάζει την οικονομική δραστηριότητα σε πολλές περιοχές της χώρας. Το ίδιο θα συμβεί και σε πολλούς κλάδους της ελληνικής βιομηχανίας, αν αποτολμήσουν να σκεφτούν με όρους διεθνούς ζήτησης και φύγουν από το στενό πλαίσιο του διεφθαρμένου κράτους-καταναλωτή.
Οι ευκαιρίες είναι εδώ και περιμένουν τους τολμηρούς..(Γρ.Νικολόπουλος).
Είναι μια κλασική περίπτωση επένδυσης της «πράσινης ανάπτυξης». Τι αποδεικνύει αυτή η επένδυση; Οτι μπορεί να υπάρξει βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας στην Ελλάδα. Οτι μπορεί να γίνει ξένη επένδυση εφόσον υπάρχουν οι ανάλογες προϋποθέσεις. Οτι η «πράσινη ανάπτυξη» είναι εμφανώς η αναπτυξιακή διέξοδός μας. Οτι αν φτιάξουμε ένα σωστό προϊόν μπορούμε να το εξάγουμε (το εργοστάσιο αυτό εφέτος θα εξαγάγει το 90% της παραγωγής του). Οτι οι τράπεζες, παρά την κρίση, δίνουν δάνεια αν είναι βιώσιμο το επενδυτικό σχέδιο.
Η επένδυση αυτή ονομάζεται στηνορολογία της Ευρωπαϊκής Ενωσης «στοχευμένη δράση».
Αυτές οι στοχευμένες δράσεις, δηλαδή οι πολύ συγκεκριμένες επενδύσεις, είναι αυτές που θα συμβάλλουν στην απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων και θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Το παράδειγμα αυτού του εργοστασίου πρέπει να το ακολουθήσουν και άλλες επιχειρήσεις. Πρέπει δηλαδή να εντοπίσουν έναν τομέα όπου υπάρχει διεθνής ζήτηση, που να διασφαλίζει κέρδη, και να εκμεταλλευτούν τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για να δημιουργηθεί στη χώρα μια νέα παραγωγική βάση και να αυξηθούν οι εξαγωγές.Δυστυχώς η λογική που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα είναι άλλη.
Στόχος είναι η παραγωγή ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας που θα πουληθεί στο Δημόσιο, αφού πρώτα λαδωθούν ο κρατικός μηχανισμός και η πολιτική ηγεσία. Φυσικά αυτό δεν μας πηγαίνει πουθενά, απλώς μας καταδικάζει σε έναν φαύλο κύκλο διεφθαρμένων επιχειρηματιών που λαδώνουν διεφθαρμένους πολιτικούς για να κάνουν δουλειές που δεν προσφέρουν τίποτε στην οικονομία, αλλά προσφέρουν στους ίδιους μεγάλο μέρος των κρατικών χρημάτων. Και όμως, η επιχειρηματική στόχευση μπορεί να δημιουργήσει σημαντικές ευκαιρίες για την ελληνική οικονομία σε όλους τους τομείς και όχι μόνο στη βιομηχανία.
Αν, για παράδειγμα, μπουν συγκεκριμένοι στόχοι στον τουρισμό, όπως, π.χ., η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, μπορεί κυριολεκτικά να διπλασιαστεί το τουριστικό συνάλλαγμα μέσα σε λίγα χρόνια. Αυτό από μόνο του δίνει τεράστια ώθηση στην ελληνική οικονομία, λύνει το πρόβλημα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, αυξάνει την απασχόληση και πολλαπλασιάζει την οικονομική δραστηριότητα σε πολλές περιοχές της χώρας. Το ίδιο θα συμβεί και σε πολλούς κλάδους της ελληνικής βιομηχανίας, αν αποτολμήσουν να σκεφτούν με όρους διεθνούς ζήτησης και φύγουν από το στενό πλαίσιο του διεφθαρμένου κράτους-καταναλωτή.
Οι ευκαιρίες είναι εδώ και περιμένουν τους τολμηρούς..(Γρ.Νικολόπουλος).
