όσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής, σε έκθεσή του για τη λειτουργία του κράτους.Παρελαύνουν εκεί εφορίες, πολεοδομίες, δημόσια νοσοκομεία, δήμοι και κάθε πιθανή και απίθανη κρατική υπηρεσία, που φαίνεται να υπάρχει κυρίως προς όφελος αυτών που τη στελεχώνουν.
Ξεπερνώντας προς στιγμή την υπόσχεση του πρωθυπουργού για επανίδρυση του κράτους, μας γεννιέται πλέον το ερώτημα αν υπάρχει στην Ελλάδα τέτοιο... πράγμα.
Η έννοια κράτος, ενέχει την... ιδέα της δικαιοσύνης, διότι αυτός είναι ο κύριος σκοπός ύπαρξής του, δηλαδή ένας μηχανισμός ισχύος που επιβάλλει τους ίδιους κανόνες για όλους τους πολίτες, διευθετώντας έτσι και τις μεταξύ τους διαφορές.
Δυστυχώς ύστερα από σχεδόν δύο αιώνες νεοελληνικού κράτους, οι κανόνες και οι νόμοι που ψηφίζονται αντί να βελτιώνουν τη λειτουργία του και να θεσμοθετούν απλές και διαφανείς διαδικασίες, εισάγουν αμφιλεγόμενες διατάξεις και αντικρουόμενους νόμους, ώστε τελικά αυτός που εφαρμόζει το νόμο, να είναι στην ουσία σχεδόν ελεύθερος να αυθαιρετεί. Ωστόσο και οι πολίτες δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.
Επιδιώκουμε πολλές φορές την «παράκαμψη» από την ευθεία, ίσως και διότι η ευθεία οδός δεν είναι σαφώς καταγεγραμμένη και την έχουμε δει να παρακάμπτεται συστηματικά.
Το ζήτημα δεν είναι όμως αν φταίνε οι κυβερνώντες ή οι κυβερνώμενοι, διότι αναμφίβολα οι πρώτοι έχουν το βάρος των αποφάσεων. Αυτό βέβαια δεν αθωώνει τους πολίτες για τα κακώς κείμενα.
Ωστόσο οι πολιτικοί ταγοί είναι εκείνοι, από τους οποίους προσδοκά η κοινωνία, να διορθώσουν τα στραβά. Και σε μερικές περιπτώσεις το ελληνικό κράτος έχει ευεργετηθεί από πολιτικούς ηγέτες, που χάραξαν το δρόμο της ευνομίας και της ισοπολιτείας.
Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό και για τη σημερινή πολιτική ηγεσία μας. Άλλωστε το έθνος δεν φαίνεται να υπηρετεί, επί του παρόντος, κανένα άλλο μέγιστο στόχο.
Και στο κάτω κάτω αν θέλουμε να διασφαλίσουμε μακροπρόθεσμα τη θέση μας στον κόσμο, το έργο της επανίδρυσης του κράτους είναι επιβεβλημένο.
Ναυτεμπορική
