εις τις οποίες δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι οι αξιωματούχοι που τις σκαρφίζονται...
Άρθρο του κ.Μιχ.Ιγνατίου,
αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα "Ημερησία":
.
Το ζήτημα είναι πολύ πιo σοβαρό απ’ ό,τι παρουσιάζεται, διότι δεν αποτελεί μόνο επιβεβαίωση της μόνιμης τουρκικής επιθετικότητας, αλλά αφορά μία στρατηγική, η οποία μελετήθηκε για πολλά χρόνια και απλά βρίσκεται στο στάδιο της υλοποίησης.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι από το 1972 η Τουρκία επιχειρεί να βάλει πόδι στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι από το 1972 η Τουρκία επιχειρεί να βάλει πόδι στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Η εισβολή της 20ής Ιουλίου 1974 υλοποίησε ένα μέρος της στρατηγικής αυτής και οι διαπραγματεύσεις, με τον τρόπο που διεξάγονται, αποδεικνύουν πως το μοναδικό ενδιαφέρον του Ταγίπ Ερτογάν και των στρατηγών είναι να νομιμοποιθεί η κατοχή με την υπογραφή των Ελληνοκυπρίων.
Τα τουρκικά... αιτήματα είναι ξεκάθαρα. Επιθυμούν οτιδήποτε άλλο εκτός της επανένωσης, την οποία προωθεί ειλικρινά ο πρόεδρος της Κύπρου Δημήτρης Χριστόφιας, αλλά αποκλείεται να την εξασφαλίσει.
Για το δεύτερο μέρος του σχεδίου, που αφορά κυρίως την περιοχή των Δωδεκανήσων, η Αγκυρα προς το παρόν κάνει τα απαραίτητα τέστ αντοχής της ελληνικής κυβέρνησης. Τα αποτελέσματα αυτών των δοκιμών, δεν είναι ενθαρρυντικά για την Ελλάδα, η οποία δείχνει να αδυνατεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις.
Σε όλα αυτά έχει προστεθεί ένας παράγοντας, που λογικά θα έπρεπε να λειτουργήσει υπέρ των ελληνικών θέσεων, υπό την έννοια ότι εμφανίζεται επίμονα και επιτακτικά ένα πρόβλημα, που αφορά την επίλυση του Κουρδικού. Μετά από 25 χρόνια κουρδικής αντίστασης και ενός πολυετούς πολέμου με χιλιάδες νεκρούς, η Τουρκία σκέφτεται σοβαρά να κλείσει αυτό το αιματηρό κεφάλαιο με πολιτική συμφωνία, που ίσως είναι πρόδρομος ενός είδους αυτονομίας για τους Κούρδους.
Είχαν προηγηθεί δύο γεγονότα, που ανάγκασαν την τουρκική κυβέρνηση να «δει» το πρόβλημα με διαφορετική ματιά: Η αναγγελία του πολύπαθου Οτσαλάν ότι θα παρουσιάσει το Δεκαπενταύγουστο σχέδιο λύσης του Κουρδικού και η διαρροή του υπουργού Εσωτερικών ότι η Αγκυρα σκέφτεται να νομιμοποιήσει τις λέξεις «Κούρδος», «κουρδικό» και λοιπά. Εάν τα τουρκικά σχέδια προχωρήσουν ομαλά, η κυβέρνηση θα έχει κλείσει τη μεγαλύτερη πολιτική και στρατιωτική πληγή της. Ομως, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος αντιδράσεων από τους φανατικούς. Ηδη, πολιτικοί, αλλά και στρατιωτικοί, όπως και οι συγγενείς των χιλιάδων νεκρών, ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις εναντίον της κυβέρνησης Ερτογάν.
Υπό το φως των παραπάνω γεγονότων και διαπιστώσεων, είναι λογικό να αναμένει κανείς πολλαπλασιασμό των προκλήσεων στο Αιγαίο. Τα τελευταία 40 χρόνια, είναι μόνιμη πρακτική της Τουρκίας να επιλέγει την «εξαγωγή» στο Αιγαίο και την Κύπρο των εσωτερικών της προβλημάτων. Το ίδιο πράττει και τώρα. Με δεδομένη την αντίσταση μερίδας του λαού στην απόφαση για διευθέτηση του Κουρδικού, η Τουρκία δεν πρόκειται να τερματίσει την πολιτική των προκλήσεων. Αντίθετα, θα αυξήσει τις προκλήσεις. Αλλωστε, είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, ενώ διαφωνούν στα πάντα, συμφωνούν σε ένα σημείο; Οτι η Αγκυρα θα δημιουργήσει θερμό επεισόδιο τη φετεινή χρονιά στο Αιγαίο.
Εχοντας ως όπλο στη διπλωματική της φαρέτρα την συμφωνία για τα Ιμια, την οποία αναλύει πολύ διαφορετικά ακόμα και από τους Αμερικανούς, η Αγκυρα εκμεταλλεύεται την πολιτική «Ποντίου Πιλάτου» της Ουάσιγκτον και επιμένει να δημιουργεί προβλήματα σ’ ένα πέλαγος όπου εάν υπήρχε η ελάχιστη σοβαρότητα στην πλευρά μας, θα μπορούσε να γίνει το ναυάγιο της...
Για το δεύτερο μέρος του σχεδίου, που αφορά κυρίως την περιοχή των Δωδεκανήσων, η Αγκυρα προς το παρόν κάνει τα απαραίτητα τέστ αντοχής της ελληνικής κυβέρνησης. Τα αποτελέσματα αυτών των δοκιμών, δεν είναι ενθαρρυντικά για την Ελλάδα, η οποία δείχνει να αδυνατεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις.
Σε όλα αυτά έχει προστεθεί ένας παράγοντας, που λογικά θα έπρεπε να λειτουργήσει υπέρ των ελληνικών θέσεων, υπό την έννοια ότι εμφανίζεται επίμονα και επιτακτικά ένα πρόβλημα, που αφορά την επίλυση του Κουρδικού. Μετά από 25 χρόνια κουρδικής αντίστασης και ενός πολυετούς πολέμου με χιλιάδες νεκρούς, η Τουρκία σκέφτεται σοβαρά να κλείσει αυτό το αιματηρό κεφάλαιο με πολιτική συμφωνία, που ίσως είναι πρόδρομος ενός είδους αυτονομίας για τους Κούρδους.
Είχαν προηγηθεί δύο γεγονότα, που ανάγκασαν την τουρκική κυβέρνηση να «δει» το πρόβλημα με διαφορετική ματιά: Η αναγγελία του πολύπαθου Οτσαλάν ότι θα παρουσιάσει το Δεκαπενταύγουστο σχέδιο λύσης του Κουρδικού και η διαρροή του υπουργού Εσωτερικών ότι η Αγκυρα σκέφτεται να νομιμοποιήσει τις λέξεις «Κούρδος», «κουρδικό» και λοιπά. Εάν τα τουρκικά σχέδια προχωρήσουν ομαλά, η κυβέρνηση θα έχει κλείσει τη μεγαλύτερη πολιτική και στρατιωτική πληγή της. Ομως, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος αντιδράσεων από τους φανατικούς. Ηδη, πολιτικοί, αλλά και στρατιωτικοί, όπως και οι συγγενείς των χιλιάδων νεκρών, ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις εναντίον της κυβέρνησης Ερτογάν.
Υπό το φως των παραπάνω γεγονότων και διαπιστώσεων, είναι λογικό να αναμένει κανείς πολλαπλασιασμό των προκλήσεων στο Αιγαίο. Τα τελευταία 40 χρόνια, είναι μόνιμη πρακτική της Τουρκίας να επιλέγει την «εξαγωγή» στο Αιγαίο και την Κύπρο των εσωτερικών της προβλημάτων. Το ίδιο πράττει και τώρα. Με δεδομένη την αντίσταση μερίδας του λαού στην απόφαση για διευθέτηση του Κουρδικού, η Τουρκία δεν πρόκειται να τερματίσει την πολιτική των προκλήσεων. Αντίθετα, θα αυξήσει τις προκλήσεις. Αλλωστε, είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, ενώ διαφωνούν στα πάντα, συμφωνούν σε ένα σημείο; Οτι η Αγκυρα θα δημιουργήσει θερμό επεισόδιο τη φετεινή χρονιά στο Αιγαίο.
Εχοντας ως όπλο στη διπλωματική της φαρέτρα την συμφωνία για τα Ιμια, την οποία αναλύει πολύ διαφορετικά ακόμα και από τους Αμερικανούς, η Αγκυρα εκμεταλλεύεται την πολιτική «Ποντίου Πιλάτου» της Ουάσιγκτον και επιμένει να δημιουργεί προβλήματα σ’ ένα πέλαγος όπου εάν υπήρχε η ελάχιστη σοβαρότητα στην πλευρά μας, θα μπορούσε να γίνει το ναυάγιο της...
