Η ανάγκη ήταν οφθαλμοφανής.Δυστυχώς όμως παραμένει πασίδηλη εώς σήμερα"..
Σήμερα άρχισε και επισήμως η προεκλογική εκστρατεία, με τους αρχηγούς να έχουν ήδη εκφράσει τις γενικές αρχές των προγραμμάτων τους.
Στην πλειοψηφία του κοινού και περισσότερο στους οικονομικά ενεργούς πολίτες, πάντως, επικρατεί απογοήτευση, τόσο από τις εξελίξεις όσο και τις προοπτικές στο οικονομικό-πολιτικό σκηνικό.
Άλλωστε το ενδεχόμενο της μη αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος την 4η Οκτωβρίου, δημιουργεί νέους κινδύνους. Και τούτο με δεδομένο ότι το παραγωγικό δυναμικό της χώρας βρίσκεται στη χειρότερη ίσως κατάσταση των τελευταίων ετών, εν μέσω μιας μεγάλης κρίσης που απειλεί ακόμα και τις βασικές λειτουργίες των επιχειρήσεων.
Ωστόσο η.. απογοήτευση των ενεργών πολιτών, κυρίως στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των επαγγελματιών, δεν προέρχεται μόνο από τη κρίση, αλλά κυρίως από τα τεράστια προσκόμματα, που καθιστούν σχεδόν αβίωτη την καθημερινότητα στην αγορά.
Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Ξεκινώντας από το αβάσταχτο φορολογικό «καθεστώς», την απίθανη πολεοδομική νομοθεσία με αντικρουόμενες διατάξεις για το τι και πού μπορεί να κατασκευαστεί, τους κάθε είδους αδειοδοτικούς και ελεγκτικούς μηχανισμούς που λειτουργούν σχεδόν για δικό τους λογαριασμό, την απίθανη γραφειοκρατία και τους περιορισμούς στα εργασιακά και τα ασφαλιστικά, με κατάληξη μια γενικώς χαοτική νομοθεσία, που αφήνει τους πάντες ακάλυπτους, όσο καλή θέληση και οργάνωση να διαθέτουν.
Όλα αυτά υπονομεύουν σε βάθος την κανονική λειτουργία των επιχειρήσεων ακόμα και των μεγάλων και επιτρέπουν σε κάποιους «καταφερτζήδες» διά της τεθλασμένης, να κερδίζουν εις βάρος του συνόλου και να μακροημερεύουν στα τεράστια κενά του «συστήματος».
Ο σημερινός πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί την επανίδρυση του κράτους. Η ανάγκη ήταν οφθαλμοφανής. Δυστυχώς παραμένει πασίδηλη. Είναι να απορεί κανείς, πώς γίνεται και μια χώρα της Ευρωζώνης, να μην είναι σε θέση να απαντήσει στους οικονομικώς ενεργούς πολίτες, πού μπορούν να επιχειρήσουν τι και με ποιους ξεκάθαρους όρους. Δεν χωράει αμφιβολία λοιπόν ότι το μεγάλο όνειρο του ελληνικού λαού είναι ένα αποτελεσματικό και λειτουργικό κράτος. Απομένει να δούμε αν το πολιτικό μας κατεστημένο μοιράζεται στην πράξη το όνειρο αυτό, ή είναι υπεύθυνο για το σημερινό κατάντημα."Ν"
naftemporiki
Άλλωστε το ενδεχόμενο της μη αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος την 4η Οκτωβρίου, δημιουργεί νέους κινδύνους. Και τούτο με δεδομένο ότι το παραγωγικό δυναμικό της χώρας βρίσκεται στη χειρότερη ίσως κατάσταση των τελευταίων ετών, εν μέσω μιας μεγάλης κρίσης που απειλεί ακόμα και τις βασικές λειτουργίες των επιχειρήσεων.
Ωστόσο η.. απογοήτευση των ενεργών πολιτών, κυρίως στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των επαγγελματιών, δεν προέρχεται μόνο από τη κρίση, αλλά κυρίως από τα τεράστια προσκόμματα, που καθιστούν σχεδόν αβίωτη την καθημερινότητα στην αγορά.
Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Ξεκινώντας από το αβάσταχτο φορολογικό «καθεστώς», την απίθανη πολεοδομική νομοθεσία με αντικρουόμενες διατάξεις για το τι και πού μπορεί να κατασκευαστεί, τους κάθε είδους αδειοδοτικούς και ελεγκτικούς μηχανισμούς που λειτουργούν σχεδόν για δικό τους λογαριασμό, την απίθανη γραφειοκρατία και τους περιορισμούς στα εργασιακά και τα ασφαλιστικά, με κατάληξη μια γενικώς χαοτική νομοθεσία, που αφήνει τους πάντες ακάλυπτους, όσο καλή θέληση και οργάνωση να διαθέτουν.
Όλα αυτά υπονομεύουν σε βάθος την κανονική λειτουργία των επιχειρήσεων ακόμα και των μεγάλων και επιτρέπουν σε κάποιους «καταφερτζήδες» διά της τεθλασμένης, να κερδίζουν εις βάρος του συνόλου και να μακροημερεύουν στα τεράστια κενά του «συστήματος».
Ο σημερινός πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί την επανίδρυση του κράτους. Η ανάγκη ήταν οφθαλμοφανής. Δυστυχώς παραμένει πασίδηλη. Είναι να απορεί κανείς, πώς γίνεται και μια χώρα της Ευρωζώνης, να μην είναι σε θέση να απαντήσει στους οικονομικώς ενεργούς πολίτες, πού μπορούν να επιχειρήσουν τι και με ποιους ξεκάθαρους όρους. Δεν χωράει αμφιβολία λοιπόν ότι το μεγάλο όνειρο του ελληνικού λαού είναι ένα αποτελεσματικό και λειτουργικό κράτος. Απομένει να δούμε αν το πολιτικό μας κατεστημένο μοιράζεται στην πράξη το όνειρο αυτό, ή είναι υπεύθυνο για το σημερινό κατάντημα."Ν"
naftemporiki
