Στόχος της νέας κυβέρνησης είναι «να επιλέγονται οι άριστοι και όχι οι αρεστοί». Και ποιος διαφωνεί, αλλά με ποια κριτήρια; Και επειδή διακηρύσσεται το «όλα στο φως» ρωτήσαμε να μάθουμε πόσοι έχουν θέσει υποψηφιότητα για τις θέσεις αυτές.
Απάντηση δεν πήραμε..
.Η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να εκλεγούν οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς των υπουργείων με ανοιχτές διαδικασίες, αν δεν είναι υποκριτική (όπως υποπτευόμαστε), θα προβληματίσει εκείνους που με τις καλύτερες προθέσεις θα αναλάβουν το έργο της επιλογής.
Τι θα βαρύνει περισσότερο;
Το βιογραφικό, η προϋπηρεσία σε...ομόλογες θέσεις, οι ειδικές σπουδές, η ικανότητα του υποψηφίου, οι ιδέες του; Και πώς όλα αυτά θα εκτιμηθούν σε νέους ανθρώπους, που δεν έχουν δοκιμαστεί;
Μέχρι τώρα οι γ.γ. καλούνταν να εφαρμόσουν πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης. Γι' αυτό ήταν κομματικές επιλογές. Τώρα μας λένε πως αυτή η πρακτική δοκιμάστηκε και απέτυχε. Περίφημα. Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας, που δεν είναι καθόλου μακριά από την πραγματικότητα.
Ας πούμε πως υποψήφιοι για τη θέση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού είναι όλοι, ή σχεδόν όλοι, οι διατελέσαντες γενικοί γραμματείς του από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, με εξαίρεση έναν μακαρίτη (τον Π. Φωτέα, που ήταν από τους καλύτερους), έναν παρ' ολίγο αυτόχειρα και τον Κωνσταντίνο Αλαβάνο, που ασφαλώς δεν θα ενδιαφέρεται γιατί δούλεψε με τη Μελίνα Μερκούρη σε εποχές ηρωικές.
Ολοι οι υπόλοιποι υπηρέτησαν με αφοσίωση έναν, δύο, ακόμη και τρεις υπουργούς και γνωρίζουν τις δυνατότητες και τις πληγές του υπουργείου από μέσα. Πώς θα πεις ότι ο τάδε είναι καλύτερος από τον δείνα και πώς θα τους συγκρίνεις με οποιονδήποτε άλλο, που έρχεται ανίδεος με περγαμηνές και σπουδές από το Χάρβαρντ;
Στόχος της νέας κυβέρνησης είναι «να επιλέγονται οι άριστοι και όχι οι αρεστοί». Και ποιος διαφωνεί, αλλά με ποια κριτήρια; Και επειδή διακηρύσσεται το «όλα στο φως» ρωτήσαμε να μάθουμε πόσοι έχουν θέσει υποψηφιότητα για τις θέσεις αυτές. Απάντηση δεν πήραμε. Ούτε τα ονόματα των υποψηφίων θα μάθουμε γιατί κάτι τέτοιο προσκρούει, λένε, στα «προσωπικά δεδομένα». Γιατί, άραγε, η διεκδίκηση μιας δημόσιας θέσης είναι προσωπικό δεδομένο;
Εστω και ως πρόβα για την κομματική απεξάρτηση των υπουργείων, δεν μπορεί όμως, παρά να αποτελεί βήμα προόδου. Είναι και απαίτηση της Ε.Ε. οι γ.γ. των υπουργείων που χειρίζονται ευρωπαϊκά κονδύλια να μην αποτελούν κομματικά όργανα. Στη Γαλλία, και αλλού, έχει επιτευχθεί. Θα είναι επίτευγμα ακόμη κι αν μπορέσει να εφαρμοστεί σε μικρό ποσοστό. Γιατί από τις μεμονωμένες μάχες κρίνεται ο πόλεμος./Ν.Κοντράρου-Ρασσιά/.
