Ενα μεγάλο «γιατί αυτός;» συνόδευσε την ανακοίνωση της βράβευσης του Μπαράκ Ομπάμα με το Νομπέλ Ειρήνης.Αν και αναμφισβήτητα χαρισματικός, ο αφροαμερικανός πολιτικός έχει ουσιαστική παρουσία μόλις τριών ετών στα «υψηλά πατώματα» της πολιτικής ελίτ των Ηνωμένων Πολιτειών. Και, κυρίως αυτό, ως πρόεδρος δεν έχει ακόμη υλοποιήσει μερικές από τις βασικές προεκλογικές του δεσμεύσεις:
* Το περίφημο χρονοδιάγραμμα αποχώρησης των αμερικανών στρατιωτών από το Ιράκ τίθεται... ήδη εν αμφιβόλω από τους στρατηγούς του Πενταγώνου για τους συνήθεις «λόγους εθνικής ασφαλείας».
* Το πολυδιαφημισμένο «λουκέτο» στο κολαστήριο του Γκουαντάναμο βαίνει προς αναβολή.
* Ο πόλεμος κατά των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν όχι μόνο έχει «δυναμώσει» επί Ομπάμα, αλλά έχει επίσημα πλέον μεταφερθεί και πέρα από τα σύνορα, στις εύφλεκτες μεθοριακές περιοχές της Πεσαβάρ, της κοιλάδας Σουάτ και του Νότιου Ουαζιριστάν, όπου χιλιάδες άμαχοι έχουν χάσει τη ζωή τους και πάνω από 1 εκατ. άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Οι αναλυτές των αμερικανικών και βρετανικών ΜΜΕ έσπευσαν να τονίσουν ότι χθες βραβεύτηκε η «προοπτική Ομπάμα» και όχι η ως τώρα απόδοσή του ως «ειρηνοποιού». Επιβραβεύεται ουσιαστικά για την «αλλαγή του τόνου» των ΗΠΑ απέναντι στη διεθνή κοινότητα, μετά την αλαζονική και καταστρεπτική οκταετία των νεοσυντηρητικών του προκατόχου του, Τζορτζ Μπους.
Τονίζεται επίσης από τους σχολιαστές η πρόθεσή του να αναζωογονήσει τον «παγωμένο» αραβοϊσραηλινό διάλογο. Ολοι, όμως, γνωρίζουν ότι τήρησε σιγήν ιχθύος κατά τη διάρκεια των ισραηλινών βομβαρδισμών και της εισβολής στη Γάζα, ακόμη και όταν οι «έξυπνες» αμερικανικής κατασκευής βόμβες χτυπούσαν κατάμεστα νοσοκομεία ή αποθήκες τροφίμων και φαρμάκων του ΟΗΕ.
Το Νομπέλ Ειρήνης στον πρόεδρο Ομπάμα αποτελεί περισσότερο μια προσπάθεια ενθάρρυνσής του ώστε να συνεχίσει τα διστακτικά βήματα προς έναν ειρηνικότερο κόσμο, αποκτώντας ένα επιπλέον έρεισμα έναντι των αντιπάλων του στο «βαθύ κράτος» της Αμερικής.
Πάντως, όπως έγραψε χαρακτηριστικά ένας αναλυτής, «δεν χωράει αμφιβολία πως το αξίζει περισσότερο από παλαιότερους εξαιρετικά αμφιλεγόμενους νομπελίστες-“γεράκια” σαν τον Χένρι Κίσινγκερ ή τον Σιμόν Πέρες».Γ. Τσιάρας.
tovima.gr
