Της Τ.Γεωργιοπούλου.
Ομως το θέμα είναι από ποιους και γιατί. Στελέχη της αγοράς άνθρωποι με πείρα και προσόντα δίστασαν να καταθέσουν αίτηση, «αυτή τη φορά». Οι περισσότεροι έχουν ήδη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα ή ακόμα περισσότερο εργάζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Δίστασαν λοιπόν να μπουν στην περιπέτεια της δημόσιας διοίκησης γιατί οι «καλές προθέσεις» δεν δίνουν απαντήσεις σε βασικά προβλήματα -ερωτήματα για κάποιον που θέλει να κάνει μία κίνηση καριέρας.
Η θέση του γενικού γραμματέα ενός υπουργείου μπορεί να μην... είναι κομματική αυτονόητα θέση -όπως έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε- αλλά παραμένει μια πολιτική θέση. Θα πρέπει αυτός που θα καθίσει σε αυτή να συμφωνεί ή έστω να είναι αποφασισμένος ότι θα υπηρετήσει με όλες του τις δυνάμεις την πολιτική που ασκείται να είναι με λίγα λόγια ένας πολιτικός- τεχνοκράτης.
Ακόμα και έτσι όμως, όπως γνωρίζουμε η λέξη «πολιτική» σε αυτή τη χώρα συχνά χωράει πολλά. Η απόφαση να επιδοτηθεί για παράδειγμα αυτή η εταιρεία και όχι η άλλη αν και οι δύο τυπικά πληρούν τις προϋποθέσεις, επιγράφεται πολύ συχνά «πολιτική απόφαση». Είναι όμως απόφαση που έχει ληφθεί με πραγματικά «πολιτικά» ή με «υπουργικά» ή ακόμα περισσότερο εντελώς «κομματικά» κριτήρια; Τι πρέπει να κάνει ένας γενικός γραμματέας όταν ο προϊστάμενός του, του ζητά να προχωρήσει σε μία τέτοιου είδους ενέργεια αν ο ίδιος δεν την κρίνει «σωστή»; Σε ποια κλίμακα θα μετρηθεί η επιτυχία ή η αποτυχία του; Και αν επιτύχει θα έχει τις συνεπαγόμενες απολαβές; Πώς μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα παραμείνει στη θέση του ακόμα και μετά από έναν κυβερνητικό κλυδωνισμό;
Η πράξη βέβαια θα δώσει απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα και θα δείξει αν οι πόρτες της δημόσιας διοίκησης θα ανοίξουν τελικά σε πραγματικά ικανούς ανθρώπους προς όφελος όλων.
Η προκήρυξη των θέσεων είναι μία κίνηση που προκαλεί αισιοδοξία για τη διαμόρφωση νέων συνθηκών. Αν το «νέο κλίμα» θα καταφέρει να δημιουργήσει και «νέα ήθη» μέλει να αποδειχθεί.
kathimerini.gr
Η θέση του γενικού γραμματέα ενός υπουργείου μπορεί να μην... είναι κομματική αυτονόητα θέση -όπως έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε- αλλά παραμένει μια πολιτική θέση. Θα πρέπει αυτός που θα καθίσει σε αυτή να συμφωνεί ή έστω να είναι αποφασισμένος ότι θα υπηρετήσει με όλες του τις δυνάμεις την πολιτική που ασκείται να είναι με λίγα λόγια ένας πολιτικός- τεχνοκράτης.
Ακόμα και έτσι όμως, όπως γνωρίζουμε η λέξη «πολιτική» σε αυτή τη χώρα συχνά χωράει πολλά. Η απόφαση να επιδοτηθεί για παράδειγμα αυτή η εταιρεία και όχι η άλλη αν και οι δύο τυπικά πληρούν τις προϋποθέσεις, επιγράφεται πολύ συχνά «πολιτική απόφαση». Είναι όμως απόφαση που έχει ληφθεί με πραγματικά «πολιτικά» ή με «υπουργικά» ή ακόμα περισσότερο εντελώς «κομματικά» κριτήρια; Τι πρέπει να κάνει ένας γενικός γραμματέας όταν ο προϊστάμενός του, του ζητά να προχωρήσει σε μία τέτοιου είδους ενέργεια αν ο ίδιος δεν την κρίνει «σωστή»; Σε ποια κλίμακα θα μετρηθεί η επιτυχία ή η αποτυχία του; Και αν επιτύχει θα έχει τις συνεπαγόμενες απολαβές; Πώς μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα παραμείνει στη θέση του ακόμα και μετά από έναν κυβερνητικό κλυδωνισμό;
Η πράξη βέβαια θα δώσει απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα και θα δείξει αν οι πόρτες της δημόσιας διοίκησης θα ανοίξουν τελικά σε πραγματικά ικανούς ανθρώπους προς όφελος όλων.
Η προκήρυξη των θέσεων είναι μία κίνηση που προκαλεί αισιοδοξία για τη διαμόρφωση νέων συνθηκών. Αν το «νέο κλίμα» θα καταφέρει να δημιουργήσει και «νέα ήθη» μέλει να αποδειχθεί.
kathimerini.gr