Λησμονούν, όμως, ότι και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος είχε την υποστήριξη των ΜΜΕ, αλλά τη μάχη τελικώς κέρδισε ο κ. Παπανδρέου το 2007".
H συντριπτική ήττα της 4ης Οκτωβρίου δεν φαίνεται να ήταν αρκετή. Ακολούθησε η απαξίωση και η βάναυση επίθεση εναντίον του πρώην πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή. Βουλευτές -πρώην ή νυν- της Ν.Δ. μετεξελίχθηκαν σε πρωταγωνιστές τηλεθεάματος, όπου οι πάσης φύσης αναξιοπαθούντες εκθέτουν το προσωπικό τους δράμα, προς τέρψη αργόσχολων.
Εντός αυτού του κλίματος διεξάγεται ο άτυπος μέχρι στιγμής αγώνας διαδοχής. Πέρασε και στο παρελθόν από παρόμοια διαδικασία τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ. Οι τόνοι ανέβαιναν, διατυπώνονταν υπαινιγμοί και τελικώς τα πράγματα ισορροπούσαν. Αυτό θα συνέβαινε και στην παρούσα συγκυρία, εάν η...κακοδαιμονία της Ν.Δ. δεν ήταν η απίστευτη ελαφρότητα των στελεχών της στα χρόνια που κυβέρνησε τη χώρα και ευθύς μετά τις εκλογές.
Ανακοίνωσε το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου ο κ. Καραμανλής τη σύγκληση του συνεδρίου του κόμματος -περί τις πέντε χιλιάδες στελέχη- που θα αναδείξουν τον νέο ηγέτη. Την επομένη διατυπώθηκε η άποψη ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα πρέπει να εκλεγεί από την κομματική βάση. Η μίμηση της διαδικασίας που επέλεξε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου για να εκλεγεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θεωρήθηκε νεωτερισμός που όφειλε να ακολουθήσει η Ν.Δ.
Κάποιοι από τους μελλοντικούς υποψηφίους, που αντιμετωπίζονται με τρόπο προνομιακό από το δημοσιογραφικό κατεστημένο, πιστεύουν ότι η διεύρυνση της εκλογικής βάσης θα τους ευνοήσει, διότι με τον τρόπο αυτόν, αυξάνεται η παρεμβατικότητα των ΜΜΕ. Λησμονούν, όμως, ότι και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος είχε την υποστήριξη των ΜΜΕ, αλλά τη μάχη τελικώς κέρδισε ο κ. Παπανδρέου το 2007.
Η ουσία, φυσικά, του θέματος πρέπει να αναζητηθεί πέρα από τις διαδικασίες. Ο κ. Παπανδρέου εξελέγη με διαφορά μεγαλύτερη από το 10% και αυτό σημαίνει ότι ανήλθε στην εξουσία με προοπτική οκταετίας. Κατά συνέπεια, η διαδρομή προς την εξουσία θα είναι πολυετής. Πέραν τούτου, οι τρεις φερόμενοι ως επικρατέστεροι δελφίνοι είναι άτομα μακράς πολιτικής διαδρομής στο παρελθόν. Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη θεωρείται από τα ΜΜΕ ως η δυνάμει αρχηγός της Ν.Δ. ήδη από τη στιγμή που ο κ. Καραμανλής ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος. Συνήθως η πολυετής αναμονή δημιουργεί κόπωση και αντισυσπειρώσεις ισχυρότατες. Πολιτικώς ανήκει στην τάξη των φιλελευθέρων, που μειοψηφεί στη συντηρητική παράταξη. Ο κ. Αντ. Σαμαράς εκφράζει τον παραδοσιακό κορμό της συντηρητικής παράταξης, αλλά βρέθηκε εκτός αυτής, μετά τη σύγκρουσή του με τον κ. Κ. Μητσοτάκη το 1993 και η "νομιμοφροσύνη" του θα αμφισβητηθεί με βαναυσότητα από τους αντιπάλους του. Ο κ. Δημ. Αβραμόπουλος ανεξαρτητοποιήθηκε και αυτός για κάποιο χρονικό διάστημα και ίδρυσε νέο κόμμα, πριν τελικώς επανακάμψει στη Ν.Δ.
Με δυο λόγια, όλοι οι υποψήφιοι είναι γνωστοί κυρίως για το παρελθόν τους, που υπήρξε διακριτό και έντονο. Ομως, το πλέον ουσιώδες είναι ότι ουδείς διατύπωσε μέχρι στιγμής πρόταση μέλλοντος, ουδείς ασχολήθηκε με την ιδεολογική φυσιογνωμία της Ν.Δ., που είναι και το ζητούμενο. Πέραν της εσωκομματικής ψηφοθηρίας, συνεπώς, οι όποιοι διεκδικητές της ηγεσίας της Ν.Δ. θα πρέπει να σκεφθούν με όρους πολιτικής και όχι συνθηματολογικά. Αυτό είναι το ζητούμενο..
Άρθρο:K.Ioρδανίδης /πηγή εικόνας:"To Βήμα".
kathimerini.gr
