.
"Στις 18 Οκτωβρίου ο ηγέτης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και πρόεδρος του Κόμματος Έριχ Χόνεκερ είχε παραδώσει την εξουσία στον Έγκον Κρεντζ, ο οποίος όμως δεν είχε καταφέρει να κερδίσει την εμ
πιστοσύνη των πολιτών.
πιστοσύνη των πολιτών. Ο νέος νόμος, που αφορούσε τις προϋποθέσεις άδειας εξόδου από τη χώρα, και είχε στόχο να σταθεροποιήσει την κατάσταση στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ήταν η αρχή του τέλους.
Ο κόσμος εδώ και καιρό απαιτούσε περισσότερες ελευθερίες και αλλαγές στο σύστημα.
Στις...9 Νοεμβρίου του 1989 ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Κρεντζ Γκίντερ Σαμπόβσκι ανακοίνωσε το νέο νόμο: "Αποφασίστηκε μια ρύθμιση σύμφωνα με την οποία ο κάθε πολίτης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας θα μπορεί να περνάει τα σύνορα και να ταξιδεύει".Ένας Ιταλός δημοσιογράφος ρώτησε από πότε θα αρχίσει να ισχύει η νέα ρύθμιση και ο Σαμπόφσκι, ο οποίος δεν ήταν σωστά πληροφορημένος, απαντά "αμέσως".
Η είδηση μέσα σε λίγα λεπτά κάνει το γύρο του κόσμου και έτσι σε μια στιγμή, 28 ολόκληρα χρόνια μετά την ανέγερσή του το Τείχος θα πέσει. Για πρώτη φορά επιτρεπόταν οι πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας να περάσουν στη Δυτική χωρίς να αναφέρουν τους "συγκεκριμένους λόγους " για τους οποίους ήθελαν να ταξιδέψουν.
Ένα καζάνι που έβραζε ήταν η Ανατολική Γερμανία
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τις συνέπειες της ανακοίνωσης. Οι συνοριοφύλακες τα είχαν χάσει. Δεν ήξεραν ακριβώς πώς να αντιδράσουν, διότι δεν είχαν σαφείς πληροφορίες.
Ο κόσμος άρχισε να συρρέει προς την Πύλη του Βρανδεμβούργου και τα φυλάκια κατά μήκος του Τείχους. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα οι πρώτοι Ανατολικογερμανοί περνάνε τα σύνορα. Άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι αγκαλιάζονται, φιλιούνται, κλαίνε από χαρά
Για χρόνια η πολιτική ηγεσία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας δεν έπαιρνε στα σοβαρά τις πρωτοβουλίες πολιτών. Στις 4 Νοεμβρίου η ομάδα "Νέο φόρουμ" κάλεσε τον κόσμο σε διαμαρτυρία και συγκεντρώθηκαν 500.000 άνθρωποι. Το καζάνι έβραζε πολύ καιρό πριν.
Η κυβέρνηση στη Δυτική Γερμανία παρακολουθεί έκπληκτη τις ραγδαίες εξελίξεις στην Ανατολική Γερμανία. Ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ πηγαίνει στις 19 Δεκεμβρίου του 1989 στη Δρέσδη και γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό. Στην ομιλία του, το βράδυ, μπροστά από τα ερείπια της εκκλησίας Frauenkirche δηλώνει: "Σκοπός μου παραμένει, όταν θα το επιτρέψει η ιστορία, η επανένωση του έθνους μας. Το σπίτι μας, η Γερμανία, θα πρέπει να στεγαστεί κάτω από μια ευρωπαϊκή στέγη. Αυτός πρέπει να είναι ο σκοπός της πολιτικής μας".
e
Η είδηση μέσα σε λίγα λεπτά κάνει το γύρο του κόσμου και έτσι σε μια στιγμή, 28 ολόκληρα χρόνια μετά την ανέγερσή του το Τείχος θα πέσει. Για πρώτη φορά επιτρεπόταν οι πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας να περάσουν στη Δυτική χωρίς να αναφέρουν τους "συγκεκριμένους λόγους " για τους οποίους ήθελαν να ταξιδέψουν.
Ένα καζάνι που έβραζε ήταν η Ανατολική Γερμανία
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τις συνέπειες της ανακοίνωσης. Οι συνοριοφύλακες τα είχαν χάσει. Δεν ήξεραν ακριβώς πώς να αντιδράσουν, διότι δεν είχαν σαφείς πληροφορίες.
Ο κόσμος άρχισε να συρρέει προς την Πύλη του Βρανδεμβούργου και τα φυλάκια κατά μήκος του Τείχους. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα οι πρώτοι Ανατολικογερμανοί περνάνε τα σύνορα. Άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι αγκαλιάζονται, φιλιούνται, κλαίνε από χαρά
Για χρόνια η πολιτική ηγεσία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας δεν έπαιρνε στα σοβαρά τις πρωτοβουλίες πολιτών. Στις 4 Νοεμβρίου η ομάδα "Νέο φόρουμ" κάλεσε τον κόσμο σε διαμαρτυρία και συγκεντρώθηκαν 500.000 άνθρωποι. Το καζάνι έβραζε πολύ καιρό πριν.
Η κυβέρνηση στη Δυτική Γερμανία παρακολουθεί έκπληκτη τις ραγδαίες εξελίξεις στην Ανατολική Γερμανία. Ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ πηγαίνει στις 19 Δεκεμβρίου του 1989 στη Δρέσδη και γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό. Στην ομιλία του, το βράδυ, μπροστά από τα ερείπια της εκκλησίας Frauenkirche δηλώνει: "Σκοπός μου παραμένει, όταν θα το επιτρέψει η ιστορία, η επανένωση του έθνους μας. Το σπίτι μας, η Γερμανία, θα πρέπει να στεγαστεί κάτω από μια ευρωπαϊκή στέγη. Αυτός πρέπει να είναι ο σκοπός της πολιτικής μας".
e
