Κινδυνολογία made in USA.

Η ηρεμία με την οποία η κοινή γνώμη υποδέχτηκε -και αντιμετώπισε- το ξέσπασμα της νέας γρίπης αφότου εκδηλώθηκε εδώ και έξι μήνες, κλονίστηκε την περασμένη εβδομάδα.
Κι αυτό επειδή, αντίθετα με τις καθησυχαστικές απόψεις των επιδημιολόγων διεθνώς, βρέθηκε τελικά μια χώρα που κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω της νέας γρίπης...

*Ηταν οι ΗΠΑ του Μπαράκ Ομπάμα που, έχοντας μετρήσει περίπου χίλιους νεκρούς εξαιτίας της νόσου, τέθηκαν σε κατάσταση «πολιορκίας», με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο για την άσκηση της κρατικής εξουσίας.
Η εξέλιξη αυτή θα..μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί δικαιολογημένη, καθώς από τον περασμένο Απρίλιο ολόκληρος ο πλανήτης τέθηκε υπό «υγειονομική επιτήρηση» από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, που χαρακτήρισε πανδημία την προέλαση της νέας γρίπης.

*Ομως, παράλληλα με την εξάπλωση της νόσου, εξαπλώνεται και η αμφισβήτηση για το πόσο πραγματικά επικίνδυνη είναι και για το πόσο ακίνδυνα και αποτελεσματικά είναι τα εμβόλια που ήδη παράγονται με φρενήρεις ρυθμούς από τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Η αμερικανική περίπτωση αποκτά έτσι διεθνές ενδιαφέρον, μια και αποτελεί ένα πρώτο δειγματισμό πολιτικής διαχείρισης της νέας γρίπης.

*Εχοντας καταλαγιάσει οι πρώτοι κραδασμοί από τις αμερικανικές εξελίξεις, αρχίζουν τώρα να αναδύονται επικρίσεις και αρνητικοί σχολιασμοί, τόσο από επιδημιολόγους όσο και από πολιτικούς αναλυτές. Οι τελευταίοι μάλιστα, αρκετά καχύποπτοι, στέκονται στις πολιτικές συνέπειες της κήρυξης έκτακτης ανάγκης, που τυπικά οδηγούν σε αναστολή βασικών συνταγματικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

*Πρόκειται για την παροχή υπερεξουσιών στην κυβέρνηση και τις δυνάμεις ασφαλείας, που ξεκινούν από το «σφράγισμα» περιοχών, πόλεων ή και ολόκληρων Πολιτειών με επιβολή καραντίνας και φθάνουν στις κατ' οίκον έρευνες, τις προληπτικές συλλήψεις και τους εγκλεισμούς χωρίς εντάλματα, ακόμη και στον εξαναγκασμό σε εμβολιασμό ή σε άλλη υγειονομική περίθαλψη. Αν και κανείς δεν θεωρεί πιθανή μια δημοκρατική εκτροπή με την ευκαιρία της κήρυξης έκτακτης ανάγκης, όλοι συμφωνούν ότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος από τους ελλοχεύοντες εξωθεσμικούς παράγοντες.

*Δυστυχώς, αυτή η συγκρατημένη πολιτική κινδυνολογία τροφοδοτείται από την τρέχουσα επιδημιολογική έρευνα, που δεν δικαιολογεί τη λήψη έκτακτων μέτρων, αφήνοντας μετέωρο το ερώτημα «γιατί τώρα;». Εξαιρετικά ενοχλητικό είναι και το γεγονός ότι ο χαρακτηρισμός της «πανδημίας» για την εξάπλωση της νόσου έγινε αφού η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναθεώρησε, τον Μάιο, δηλαδή ένα μήνα μετά την εκδήλωση της νέας γρίπης, τον ορισμό του όρου «πανδημία», ώστε να ταιριάζει στις προδιαγραφές της νόσου. Επίσης, όπως επισημαίνεται από τα κρατικά αμερικανικά Κέντρα Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (CDCP), στα μέσα Οκτωβρίου οι επιμολύνσεις έφθασαν στο ανώτατο όριό τους και οι ΗΠΑ εισέρχονται πλέον στην φάση της εκτόνωσης. Ταυτόχρονα, η στατιστική πιθανότητα να αποδειχθεί θανατηφόρος η νόσος είναι μόλις 2 περιπτώσεις στο ένα εκατομμύριο, γεγονός που δεν τεκμηριώνει την επικινδυνότητα που της αποδίδεται.

*Ανάλογες αμφισβητήσεις καταγράφονται και στην υπόθεση των νέων εμβολίων. Η ασφάλειά τους δεν έχει τεκμηριωθεί, καθώς οι δοκιμές έχουν γίνει σε μερικές εκατοντάδες εθελοντών.
Δεδομένου ότι η βασική παρενέργεια των αντιγριπικών εμβολίων (Guillain-Barre syndrome) έχει πιθανότητα εμφάνισης μία στο ένα εκατομμύριο, «πώς είναι δυνατόν να ελεγχθεί για τα νέα εμβόλια η συγκεκριμένη παρενέργεια, όταν οι έρευνες έγιναν σε μόλις 240 άτομα;» (σχετικό ρεπορτάζ σε διπλανές στήλες).

*«Αδικαιολόγητη» επιστημονικά η πολιτική απόφαση του Ομπάμα, αποδίδεται περισσότερο σε επικοινωνιακούς λόγους, ώστε να αποφευχθεί το σφάλμα της αδράνειας του Μπους κατά τη διαχείριση της κρίσης από τον τυφώνα «Κατρίνα», που του κόστισε τότε σε δημοτικότητα και αξιοπιστία. Σήμερα, με το 56% των Αμερικανών να πιστεύει ότι θα νοσήσει, είναι πολιτικά ορθό να κηρύσσεται η χώρα σε κατάσταση ανάγκης. Και αναπόφευκτο να κερδοσκοπούν οι φαρμακοβιομηχανίες.πηγή έλευθεροτυπία.