Ο παγκόσμιος χάρτης των σεισμικών κινδύνων είναι σαφής: μία κόκκινη γραμμή διατρέχει τον νότο της αμερικανικής ηπείρου από νότον προς βορράν, ξεκινώντας από τις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού και φθάνει μέχρι την Καραϊβική.Στη γραμμή μιας εν δυνάμει καταστροφής βρίσκονται το... Σαντιάγο, η Λα Πας, η Λίμα, το Κίτο, η Μπογκοτά, το Καράκας και το σύνολο των χωρών της κεντρικής Αμερικής.
Η καταστροφή της Αϊτής ξύπνησε οδυνηρές μνήμες, της τραγωδίας της 31ης Μαΐου 1970 στο Περού, όπου 70.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν από σεισμό το βόρειο τμήμα της χώρας, της καταστροφής του 1976 στη Γουατεμάλα (25.000 νεκροί) και του σεισμού του 1985 στο Μεξικό (10.000 νεκροί).
Η νότια Αμερική έχει επίσης το ρεκόρ της ισχυρότερης σεισμικής δόνησης που έχει ποτέ καταγραφεί, στις 22 Μαΐου 1960 στη Βαλντίβια (νότια Χιλή), 9,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, με 3.000 νεκρούς.
Από γεωλογικής απόψεως, η εξήγηση είναι η παρουσία των ωκεάνιων τεκτονικών πλακών που συναντώνται με την ηπειρωτική πλάκα, στην οποία υπάρχουν επίσης πολλά ρήγματα.
Η περιοχή που συγκεντρώνει σήμερα τις μεγαλύτερες πιθανότητες "ξεκινά από τον νότο του Περού και φθάνει μέχρι τη βόρεια Χιλή" εξαιτίας της απουσίας έντονης σεισμικής δραστηριότητας εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα: "η ενέργεια συσσωρεύεται όλο και περισσότερο και τελικά εκρήγνυται", εξηγεί σημερα η διευθύντρια του Περιφερειακού Κέντρου Σεισμολογίας της νότιας Αμερικής Εστέλα Μινάγια σε διεθνη μμε...
