"..η ρίζα του κακού βρίσκεται στις επιλογές όχι μόνο των κυβερνήσεων της ΝΔ, που φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη, αλλά σε όλο το πολιτικό σύστημα και στις επιλογές δεκαετιών που δημιούργησαν τον στρατό στήριξής του με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων.."Η Ελλάδα, ενάμιση χρόνο μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση που συγκλόνισε τον κόσμο, κατόρθωσε να μπει στον κατάλογο των χωρών που ναυάγησαν.
Μετά την Ισλανδία, την Ουγγαρία, τη Λετονία, την Ιρλανδία και τη φούσκα του Ντουμπάι, η χώρα μας βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα των ξένων εφημερίδων, ενώ επί μακρόν είναι η πρώτη είδηση στα ειδησεογραφικά πρακτορεία και σε όλα τα μέσα των ανεπτυγμένων χωρών.
Και όμως, η ελληνική οικονομία δεν επλήγη ποτέ με τη σφοδρότητα με την οποία η κρίση χτύπησε τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ.
Οι ελληνικές τράπεζες άντεξαν, δεν κλονίστηκαν ούτε μία ημέρα, έχουν ισχυρή κερδοφορία και είναι...έτοιμες και πάλι να τραβήξουν την οικονομία από το τέλμα.
Αντιθέτως, το τμήμα της οικονομίας που κατέρρευσε, αυτό που έπεσε στον γκρεμό, είναι ο δημόσιος τομέας. Αυτός ο απέραντος δημόσιος τομέας που για να συντηρηθεί απορροφά πόρους οι οποίοι αντιστοιχούν στο ένα τέταρτο των εισοδημάτων όλων των ελλήνων εργαζομένων, για να παραγάγει ένα άθλιο αποτέλεσμα:
* Εθνικοί δρόμοι που κλείνουν από τις κατολισθήσεις, σχολεία όπου πέφτουν οι σοβάδες, νοσοκομεία που τις περισσότερες φορές προσβάλλουν τον άνθρωπο, υπηρεσίες που ταλαιπωρούν τον πολίτη. Αυτό το κομμάτι της οικονομίας που μας οδηγεί εδώ και χρόνια στον γκρεμό, αναπτύχθηκε χωρίς μέτρο, περιορίζοντας κάθε ημέρα το οξυγόνο των μικρομεσαίων, τον ζωτικό χώρο των επιχειρήσεων.
Από τις δραματικές εξελίξεις στις Βρυξέλλες, όπου την Παρασκευή αποφασίστηκε η στήριξη της Ελλάδας με σκληρούς όρους εποπτείας, και από αυτές που θα ακολουθήσουν αύριο και μεθαύριο στα Συμβούλια Υπουργών Οικονομίας της ευρωζώνης και όλων των μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για τους νοήμονες το παζλ των ευθυνών έχει σχηματιστεί. Εχει καταστεί απολύτως σαφές ότι η ρίζα του κακού βρίσκεται στις επιλογές όχι μόνο των κυβερνήσεων της ΝΔ, που φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη, αλλά σε όλο το πολιτικό σύστημα και στις επιλογές δεκαετιών που δημιούργησαν τον στρατό στήριξής του με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων. Αυτά τα χρήματα χάθηκαν...
Βέβαιον είναι πλέον ότι μετά το πρώτο πακέτο των μέτρων «ήπιας» λιτότητας ακολουθεί δεύτερο για όλους. Το «ιρλανδικό κοστούμι» που πρόβαραν πριν από λίγες ημέρες κατά βάση οι δημόσιοι υπάλληλοι θα γίνει ακόμη πιο στενό για αυτούς, αλλά δυστυχώς και για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα.
Ζ.Τσόλης
Αντιθέτως, το τμήμα της οικονομίας που κατέρρευσε, αυτό που έπεσε στον γκρεμό, είναι ο δημόσιος τομέας. Αυτός ο απέραντος δημόσιος τομέας που για να συντηρηθεί απορροφά πόρους οι οποίοι αντιστοιχούν στο ένα τέταρτο των εισοδημάτων όλων των ελλήνων εργαζομένων, για να παραγάγει ένα άθλιο αποτέλεσμα:
* Εθνικοί δρόμοι που κλείνουν από τις κατολισθήσεις, σχολεία όπου πέφτουν οι σοβάδες, νοσοκομεία που τις περισσότερες φορές προσβάλλουν τον άνθρωπο, υπηρεσίες που ταλαιπωρούν τον πολίτη. Αυτό το κομμάτι της οικονομίας που μας οδηγεί εδώ και χρόνια στον γκρεμό, αναπτύχθηκε χωρίς μέτρο, περιορίζοντας κάθε ημέρα το οξυγόνο των μικρομεσαίων, τον ζωτικό χώρο των επιχειρήσεων.
Από τις δραματικές εξελίξεις στις Βρυξέλλες, όπου την Παρασκευή αποφασίστηκε η στήριξη της Ελλάδας με σκληρούς όρους εποπτείας, και από αυτές που θα ακολουθήσουν αύριο και μεθαύριο στα Συμβούλια Υπουργών Οικονομίας της ευρωζώνης και όλων των μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για τους νοήμονες το παζλ των ευθυνών έχει σχηματιστεί. Εχει καταστεί απολύτως σαφές ότι η ρίζα του κακού βρίσκεται στις επιλογές όχι μόνο των κυβερνήσεων της ΝΔ, που φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη, αλλά σε όλο το πολιτικό σύστημα και στις επιλογές δεκαετιών που δημιούργησαν τον στρατό στήριξής του με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων. Αυτά τα χρήματα χάθηκαν...
Βέβαιον είναι πλέον ότι μετά το πρώτο πακέτο των μέτρων «ήπιας» λιτότητας ακολουθεί δεύτερο για όλους. Το «ιρλανδικό κοστούμι» που πρόβαραν πριν από λίγες ημέρες κατά βάση οι δημόσιοι υπάλληλοι θα γίνει ακόμη πιο στενό για αυτούς, αλλά δυστυχώς και για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα.
Ζ.Τσόλης
