«Το πολυαναμενόμενο πλάνο για τη βοήθεια της Ελλάδας είναι λιγότερο ένα σχέδιο διάσωσης και περισσότερο μία ασαφής συνταγή προθέσεων», διακηρύσσει η Financial Times.
Και όπως εξηγεί, μέχρι στιγμής, η συνταγή αυτή περιλαμβάνει δύο υλικά: Σκληρή αγάπη με μια μπάλα υπεκφυγής.
Οι χώρες της Ευρωζώνης, με...ηγέτιδες τη Γερμανία και τη Γαλλία, θα δανείσουν χρήματα στην περίπτωση που η Ελλάδα δυσκολευτεί να αντλήσει τα 40 δισ. ευρώ που χρειάζεται από τις αγορές ομολόγων έως τα μέσα του έτους. Εν τω μεταξύ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα παρακολουθεί τεχνικά το πρόγραμμα μείωσης του ελλείμματος.
Αν και οι λεπτομέρειες δεν είναι γνωστές, η εφημερίδα αναρωτιέται για το πώς συγκρίνεται το κόστος του δανείου από την Ευρωζώνη σε σχέση με τα δάνεια που συνήθως δίνει το ΔΝΤ.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, εάν υποθετικά η χώρα δανειζόταν από το ΔΝΤ περισσότερα από 4,2 δισ. δολάρια, το επιτόκιο θα κυμαινόταν κοντά στο 4,25%. Εάν το σχέδιο της Ευρωζώνης κοστίζει περισσότερα, η Ελλάδα θα πρέπει να προτιμήσει το δάνειο του ΔΝΤ, λέει ο Lex. Στην αντίθετη περίπτωση, η σκληρή αγάπη της Ευρωζώνης θα αποδειχθεί ότι δεν είναι και τόσο σκληρή τελικά. «Κάτι τέτοιο θα έδινε ένα αντικίνητρο σε άλλες δημοσιονομικά σπάταλες χώρες να σφίξουν το ζωνάρι», αναφέρει η στήλη.
Στο ερώτημα του κατά πόσο θα δουλέψει το σχέδιο, επισημαίνει ότι σύμφωνα με μία απαισιόδοξη άποψη, η Ελλάδα δεν θα είναι η τελευταία χώρα που θα χρειαστεί βοήθεια. Όμως, μοιραία, η προθυμία της Ευρωζώνης να δώσει χρήματα και σε άλλες χώρες θα μειωθεί. Όπως θα μειωθεί και η στήριξη των Ελλήνων για τα σκληρά μέτρα που θα επιβάλουν οι Γερμανοί.
Από την άλλη, η θετική άποψη θέλει το σχέδιο να έχει επιτύχει ήδη. Και μόνο η φήμη του βοήθησε στην ανάκαμψη των ελληνικών επενδύσεων, με αποτέλεσμα το 5ετές κρατικό ομόλογο που εκδόθηκε πρόσφατα να επιστρέψει στα αρχικά του επίπεδα.
«Όσο ασαφές και εάν είναι το σχέδιο της Ευρώπης, η ικανότητα της Ελλάδας να αντλήσει χρήματα από τις αγορές δεν έχει πεθάνει», καταλήγει..
Αν και οι λεπτομέρειες δεν είναι γνωστές, η εφημερίδα αναρωτιέται για το πώς συγκρίνεται το κόστος του δανείου από την Ευρωζώνη σε σχέση με τα δάνεια που συνήθως δίνει το ΔΝΤ.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, εάν υποθετικά η χώρα δανειζόταν από το ΔΝΤ περισσότερα από 4,2 δισ. δολάρια, το επιτόκιο θα κυμαινόταν κοντά στο 4,25%. Εάν το σχέδιο της Ευρωζώνης κοστίζει περισσότερα, η Ελλάδα θα πρέπει να προτιμήσει το δάνειο του ΔΝΤ, λέει ο Lex. Στην αντίθετη περίπτωση, η σκληρή αγάπη της Ευρωζώνης θα αποδειχθεί ότι δεν είναι και τόσο σκληρή τελικά. «Κάτι τέτοιο θα έδινε ένα αντικίνητρο σε άλλες δημοσιονομικά σπάταλες χώρες να σφίξουν το ζωνάρι», αναφέρει η στήλη.
Στο ερώτημα του κατά πόσο θα δουλέψει το σχέδιο, επισημαίνει ότι σύμφωνα με μία απαισιόδοξη άποψη, η Ελλάδα δεν θα είναι η τελευταία χώρα που θα χρειαστεί βοήθεια. Όμως, μοιραία, η προθυμία της Ευρωζώνης να δώσει χρήματα και σε άλλες χώρες θα μειωθεί. Όπως θα μειωθεί και η στήριξη των Ελλήνων για τα σκληρά μέτρα που θα επιβάλουν οι Γερμανοί.
Από την άλλη, η θετική άποψη θέλει το σχέδιο να έχει επιτύχει ήδη. Και μόνο η φήμη του βοήθησε στην ανάκαμψη των ελληνικών επενδύσεων, με αποτέλεσμα το 5ετές κρατικό ομόλογο που εκδόθηκε πρόσφατα να επιστρέψει στα αρχικά του επίπεδα.
«Όσο ασαφές και εάν είναι το σχέδιο της Ευρώπης, η ικανότητα της Ελλάδας να αντλήσει χρήματα από τις αγορές δεν έχει πεθάνει», καταλήγει..