Με μια δεύτερη ανάγνωση.

Το «πλασάρισμα» των στοιχείων από το υπουργείο Οικονομικών κέντρισε το ενδιαφέρον: «26.165 φορολογούμενοι οι οποίοι έχουν στην κατοχή τους ακίνητα αξίας 5,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, χρωστούν στην εφορία 519 εκατ. ευρώ».

Η ανακοίνωση συνοδεύτηκε και από απειλή για... κατάσχεση των ακινήτων. Εκ πρώτης, το επιχείρημα εμφανίζεται αρκετά... εύπεπτο από την κοινή γνώμη: αφού δεν πληρώνουν τα χρέη τους, να τους βγάλουμε τα ακίνητα στο σφυρί.
Στη δεύτερη ανάγνωση, όμως, απορρέουν μια σειρά από προβληματισμούς.
Πόσοι από τους 26.165 Ελληνες που με τόση ευκολία μπήκαν στο ίδιο τσουβάλι, είναι πραγματικά σε θέση να πληρώσουν τα χρέη τους;
Πόσοι από αυτούς έχουν κλέψει (σ.σ.: και πρέπει να τιμωρηθούν αυστηρότερα), αλλά και πόσοι χρωστούν επειδή περιήλθαν σε πραγματική οικονομική αδυναμία;
Είναι όλοι αυτοί «μεγαλοϊδιοκτήτες»;

Διότι από μια απλή διαίρεση προκύπτει ότι η μέση αξία του ακινήτου ανέρχεται στις 200.000 ευρώ.
Το υπουργείο να κατασχέσει ακόμη και την πρώτη κατοικία ενός οφειλέτη; Γιατί η κυβέρνηση απαιτεί (και σωστά) από τις τράπεζες να διευκολύνουν όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα χρέη τους (με πάγωμα πλειστηριασμών, διαγραφή χρεών και δόσεις) και δεν ακολουθεί την ίδια τακτική και για τα χρέη στο Δημόσιο;
Αλλωστε αυτοί που καταγράφηκαν στις λίστες των οφειλετών, έχουν βεβαιωμένα χρέη και είναι γνωστοί στις εφορίες τους.
Το πρόβλημα είναι όσοι διαφεύγουν επί σειρά ετών και δεν εμφανίζονται σε καμία λίστα...