«Τη νέα γενιά πολιτικών ενσαρκώνει ο Γιώργος Παπανδρέου» τονίζεται στο αφιέρωμα που δημοσίευσε χθες για τον Eλληνα πρωθυπουργό η γαλλόφωνη ελβετική εφημερίδα της Γενεύης «Le Temps».
Στο πορτρέτο που...υπογράφει ο απεσταλμένος της εφημερίδας στην Αθήνα, Stephane Bussard, σημειώνεται ότι «έχοντας λάβει ο Γ. Παπανδρέου μία άνετη πλειοψηφία, υπόσχεται, από την αρχή, ότι θα αλλάξει τη χώρα του, υλοποιώντας φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις». Και τονίζεται: «Σήμερα, αν και παραμένει δημοφιλής, χιλιάδες πολίτες κατεβαίνουν στους δρόμους για να αμφισβητήσουν την πολιτική του. Ο ίδιος όμως, εκ φύσεως, δεν αποθαρρύνεται και δεν φοβάται τις αντιξοότητες».
Ο απεσταλμένος της «Le Temps», γράφει ότι «η αγγλοσαξονική του παιδεία κατά τα νεανικά του χρόνια και στη συνέχεια οι σπουδές του στη Σουηδία, στις ΗΠΑ και στην Αγγλία επηρέασαν τον τρόπο που ασκεί την πολιτική του: "Του αρέσει να μάχεται, θέλει όμως τα πράγματα να προχωρούν. Είναι ικανός να λαμβάνει γρήγορα αποφάσεις, όπως ένας σύγχρονος επιχειρηματίας. Είναι μια ιδιότητα που πιθανώς κληρονόμησε από τη μητέρα μας", αποκαλύπτει ο αδελφός του Νίκος Παπανδρέου».
Στη συνέχεια το δημοσίευμα αναφέρει: «Η διαδρομή του Eλληνα πρωθυπουργού τον κάνει έναν "παγκόσμιο" πολιτικό, που μάλλον αισθάνεται πιο άνετα στο οικονομικό φόρουμ του Νταβός από ό,τι στην Αθήνα. Ωστόσο, η σχετική αποστασιοποίησή του του δίνει ένα αυξημένο περιθώριο ελιγμών για να προβεί σε μεταρρυθμίσεις στη χώρα και τον διαχωρίζει από μια μεσογειακή πολιτική κουλτούρα. Εκεί έγκειται η αληθινή ρήξη της κυβέρνησης Παπανδρέου».
Σχετικά με τις γυναίκες της κυβέρνησης γράφει: «Ο κοινωνιολόγος Γιώργος Παπανδρέου έχει ανάγκη τη διαλεκτική. Διόρισε στην κυβέρνησή του γυναίκες “υψηλού διαμετρήματος” που είναι πιο επίμονες και δυναμικές από τους άνδρες».
Και το αφιέρωμα καταλήγει: «Ο μεγαλύτερος εχθρός του Γιώργου Παπανδρέου είναι μάλλον το ίδιο του το κόμμα και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, επιρρεπές στον συντηρητισμό. Ωστόσο ο ίδιος, θαρραλέος και ανεξάρτητος, δεν είναι έτοιμος να μπει σε καλούπια, όπως όταν τόλμησε τη ρήξη με το παρελθόν στις σχέσεις της χώρας του με την Τουρκία».
Ο απεσταλμένος της «Le Temps», γράφει ότι «η αγγλοσαξονική του παιδεία κατά τα νεανικά του χρόνια και στη συνέχεια οι σπουδές του στη Σουηδία, στις ΗΠΑ και στην Αγγλία επηρέασαν τον τρόπο που ασκεί την πολιτική του: "Του αρέσει να μάχεται, θέλει όμως τα πράγματα να προχωρούν. Είναι ικανός να λαμβάνει γρήγορα αποφάσεις, όπως ένας σύγχρονος επιχειρηματίας. Είναι μια ιδιότητα που πιθανώς κληρονόμησε από τη μητέρα μας", αποκαλύπτει ο αδελφός του Νίκος Παπανδρέου».
Στη συνέχεια το δημοσίευμα αναφέρει: «Η διαδρομή του Eλληνα πρωθυπουργού τον κάνει έναν "παγκόσμιο" πολιτικό, που μάλλον αισθάνεται πιο άνετα στο οικονομικό φόρουμ του Νταβός από ό,τι στην Αθήνα. Ωστόσο, η σχετική αποστασιοποίησή του του δίνει ένα αυξημένο περιθώριο ελιγμών για να προβεί σε μεταρρυθμίσεις στη χώρα και τον διαχωρίζει από μια μεσογειακή πολιτική κουλτούρα. Εκεί έγκειται η αληθινή ρήξη της κυβέρνησης Παπανδρέου».
Σχετικά με τις γυναίκες της κυβέρνησης γράφει: «Ο κοινωνιολόγος Γιώργος Παπανδρέου έχει ανάγκη τη διαλεκτική. Διόρισε στην κυβέρνησή του γυναίκες “υψηλού διαμετρήματος” που είναι πιο επίμονες και δυναμικές από τους άνδρες».
Και το αφιέρωμα καταλήγει: «Ο μεγαλύτερος εχθρός του Γιώργου Παπανδρέου είναι μάλλον το ίδιο του το κόμμα και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, επιρρεπές στον συντηρητισμό. Ωστόσο ο ίδιος, θαρραλέος και ανεξάρτητος, δεν είναι έτοιμος να μπει σε καλούπια, όπως όταν τόλμησε τη ρήξη με το παρελθόν στις σχέσεις της χώρας του με την Τουρκία».
