Υπήρξε πάγωμα των μισθών σε δημόσιο αλλά και ιδιωτικό τομέα,απαγόρευση των απεργιών,υποτίμηση του νομίσματος αλλά...αλώβητος παρέμεινε ο 14ος μισθός.Είναι η δεύτερη φορά που κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποχρεώνεται να πάρει σκληρά οικονομικά μέτρα.
Η πρώτη ήταν το 1985 και μάλιστα αμέσως μετά τις εκλογές, τις οποίες η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου είχε κερδίσει με σύνθημα «για ακόμα καλύτερες μέρες».
Η οικονομία είχε εκτροχιαστεί και ελήφθησαν έκτακτα μέτρα. Πάγωσαν οι μισθοί στο Δημόσιο και το πάγωμα επεκτάθηκε.., με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, και στον ιδιωτικό τομέα (αυτό δεν έγινε σήμερα). Αλλά δεν έγινε μόνον αυτό. Ουσιαστικά, απαγορεύτηκαν οι απεργίες στο Δημόσιο, γεγονός που οδήγησε στη διάσπαση της «πράσινης» πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ κι έγιναν διαγραφές συνδικαλιστών. Σήμερα τα μέτρα φαίνονται πιο σκληρά, επειδή αγγίζουν τον 14ο μισθό (δεν εθίγη τότε).
Ομως, πρέπει να συνυπολογιστεί και το γεγονός ότι η σημερινή κατάσταση της οικονομίας είναι και χειρότερη και διαφορετική.
Τότε δεν υπήρχε ο μπαμπούλας των διεθνών αγορών.
Σήμερα δεν υπάρχει η δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος (η δραχμή είχε υποτιμηθεί πολλές φορές, κάνοντάς μας όλους φτωχότερους). Οι δύο εποχές διαφέρουν και ως προς τις αντιδράσεις.
Τότε ήταν σφοδρές, σήμερα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες. Τότε ο ασθενής ανένηψε.
Σήμερα αυτό είναι ακόμα ζητούμενο, για να δούμε και την τύχη της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.
Ζητούμενο είναι και το «κουράγιο», που μας ευχήθηκε ο ψυχρός Φινλανδός...
